Ζακ Κωστόπουλος: Η έννομη βία και ο κύκλος που δεν κλείνει ποτέ – «Τώρα ξεκινάει το πραγματικό πένθος»

Τα πρώτα πανό είχαν ήδη «στολίσει» τα κάγκελα που περικυκλώνουν το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο επί της οδού Δέγλερη, από τις 9 το πρωί. Τον στενό δρόμο έκοβε στα δύο μια κλούβα των ΜΑΤ, κρατώντας σε απόσταση τους συγκεντρωθέντες, οι οποίοι άρχισαν να φτάνουν από νωρίς, από την είσοδο του δικαστηρίου.

Οι πολύχρωμες σημαίες και τα γεμάτα με γκλίτερ μάτια τους φαίνονταν, θα έλεγε κανείς, επικίνδυνα όπλα μπροστά στις ασπίδες και τα κράνη.

Έξω από το δικαστήριο συγγενείς και φίλοι του Ζακ ενώ στο πλευρό τους βρέθηκε και η μητέρα του Παύλου Φύσσα, Μάγδα, που έγινε σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα.

Ο δείκτης του ρολογιού έδειχνε πλέον 2:30 το μεσημέρι και ο χρόνος για την ανακοίνωση της απόφασης κυλούσε αντίστροφα.

Έχουν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια από τη μέρα που ο Ζακ λιντσαρίστηκε μέχρι θανάτου σε κοινή θέα, στην οδό Γλάδστωνος. Τέσσερα χρόνια οι δολοφόνοι του κυκλοφορούσαν ελεύθεροι και για τέσσερα χρόνια η οικογένεια του ζητούσε δικαιοσύνη και ήλπιζαν πως επιτέλους θα απονεμηθεί.

Οι πρώτες αποφάσεις της έδρας του δικαστηρίου ξεκίνησαν να ακούγονται. Ο κοσμηματοπώλης καθώς και ο μεσίτης κρίθηκαν ένοχοι, όχι όμως και οι αστυνομικοί που συμμετείχαν στη σύλληψη του 33χρονου ακτιβιστή, καθώς το δικαστήριο τους κήρυξε αθώους για το αδίκημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης.

Η ατιμωρησία

Το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο επέβαλε ποινή κάθειρξης 10 ετών στον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για τον θάνατο του Ζακ, χωρίς να τους χορηγηθεί κανένα ελαφρυντικό.

Το δικαστήριο οδήγησε τον μεσίτη στη φυλακή ενώ για τον ιδιοκτήτη του κοσμηματοπωλείου διατάχθηκε η κατ οίκον έκτιση της ποινής του, λόγω ηλικίας, καθώς διανύει το 77ο έτος της ηλικίας του.

• Διαβάστε επίσης: «Τον σκέφτομαι ψηλά στον ουρανό να σκορπάει τόνους γκλίτερ»

Σύμφωνα με τον εισαγγελέα δεν επέδειξαν καμία μεταμέλεια, αντιθέτως φάνηκαν ότι δεν έχουν αντιληφθεί την ποινική απαξία της πράξης τους.

«Η συμπεριφορά και η δράση τους ενέχουν στοιχεία τιμωρητικής διάθεσης» υποστήριξε στο δικαστήριο προσθέτοντας: «ο Ζαχαρίας Κωστόπουλος ουδέποτε επιτέθηκε κατά των κατηγορούμενων αφού ήταν εγκλωβισμένος και εκείνοι ασφαλείς. Αποδείχθηκε ότι εκείνοι του επιτέθηκαν. Από τον τρόπο δράση τους και τη συμπεριφορά τους προκύπτει ότι κανένα ελαφρυντικό δεν θα πρέπει να τους αναγνωριστεί».

Οι τέσσερις αστυνομικοί που συμμετείχαν στη σύλληψη του Ζακ κρίθηκαν αθώοι για το αδίκημα της θανατηφόρας σωματικής βλάβης.

«Ξεφτίλες για 600 ευρώ»

Στο άκουσμα της αθώωσης των τεσσάρων αστυνομικών υπήρξαν αντιδράσεις από το ακροατήριο και άμεσα κλήθηκαν τα ΜΑΤ να παρέμβουν. «Ντροπή, αίσχος, είστε ξεφτίλες», άρχισαν να φωνάζουν παρευρισκόμενοι στην δίκη μόλις άκουσαν την απόφαση.

Όσοι επιχείρησαν να βγουν από την δικαστική αίθουσα, ανάμεσα τους και η Μάγδα Φύσσα, βρέθηκαν μπροστά σε ένα «τείχος» αντρών οι οποίοι προπηλάκισαν όσους βρίσκονταν στο σημείο. «Πόσο ξεφτίλες μπορεί να γίνεστε για 600 ευρώ» ήταν το ξέσπασμα της.

Με το ασίγαστο πάθος της στον αγώνα για τη Δικαιοσύνη ενώθηκε με τους συγκεντρωθέντες, οι οποίοι μόλις βρέθηκε δίπλα τους, ενώ φώναζαν το σύνθημα «η Zackie ζει τσακίστε τους ναζί», θυμήθηκαν τις «ρίζες» του, επιβεβαιώνοντας πως ο αγώνας και η «θυσία» του Παύλου δεν θα ξεχαστεί.

«Ο Παύλος ζει τσακίστε τους ναζί» φώναζαν τώρα μαζί με την Μάγδα, χωρίς να μπορούν να συγκρατήσουν την οργή τους για την απόφαση του δικαστηρίου.

Ο κύκλος της βίας

Όπως σχολιάζει στο in, η δικηγόρος που ανέλαβε την υπεράσπιση της οικογένειας του Ζακ Κωστόπουλου, Κλειώ Παπαπαντoλέων, «η -με οριακή πλειοψηφία- αθώωση των αστυνομικών εγγράφεται στον μακρύ κατάλογο της αστυνομικής ατιμωρησίας στη χώρα μας».

Σύμφωνα με την ίδια, «η ελληνική ιδιαιτερότητα δεν είναι τόσο η αστυνομική βία, όσο η διαχρονική και συστηματική ατιμωρησία των αστυνομικών οργάνων, τόσο σε ποινικό όσο και πειθαρχικό επίπεδο.»

» Η Ελλάδα έχει ρεκόρ καταδικών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για έλλειψη λογοδοσίας εκ μέρους της αστυνομίας και υπάρχει σωρεία διεθνών εκθέσεων, συστάσεων και παρατηρήσεων από ευρωπαϊκά όργανα και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά των Βασανιστηρίων για το ζήτημα της αστυνομικής βίας και ατιμωρησίας».

«Είναι σοβαρότατο πλήγμα» τονίζει η δικηγόρος «για ένα κράτος δικαίου να υπάρχει μια ομάδα ανθρώπων -και μάλιστα αυτή που ασκεί την έννομη βία- η οποία συστηματικά να εξαιρείται από την εφαρμογή του νόμου. Η έλλειψη λογοδοσίας προκαλεί ασυδοσία και αυθαιρεσία και τροφοδοτεί τον κύκλο της βίας».

Η κ. Παπαπαντoλέων μας μεταφέρει μάλιστα και το κλίμα που επικράτησε στη δικαστική αίθουσα μετά το άκουσμα της απόφασης για την αθώωση των αστυνομικών. «Η γηπεδική συμπεριφορά των αστυνομικών μέσα στο δικαστήριο που ζητωκραύγαζαν και απειλούσαν είναι θλιβερή και δεν τιμάει καθόλου την ελληνική αστυνομία» αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Όσον αφορά τους καταδικασθέντες κατηγορούμενους, η συνολική ποινική τους αντιμετώπιση, δηλαδή η απόρριψη όλων των ελαφρυντικών περιστάσεων, η επιβολή της μέγιστης ποινής και η άμεση εκτέλεση της απόφασης, είναι ένα μήνυμα και ένα όριο στη βαριά αντικοινωνική βία. Δεν ήταν αυτοδικία αυτό που υπέστη ο Ζακ Κωστόπουλος, ήταν ένα άγριο λιντσάρισμα σε δημόσια θέα και αυτό αποτυπώνεται με σαφήνεια στην ποινική τους μεταχείριση» καταλήγει η κ. Παπαπαντoλέων.

«Τώρα ξεκινάει το πραγματικό πένθος»

«Το γεγονός ότι το δικαστήριο εξάντλησε την αυστηρότητά του στην επιβολή των ποινών στους δύο πολίτες αυτουργούς, σε συνδυασμό με την μη αποδοχή της κατηγορίας της ανθρωποκτονίας από πρόθεση και την αθώωση των τεσσάρων κατηγορούμενων αστυνομικών επιβεβαιώνει μια τάση για εξισορρόπηση που διαισθανθήκαμε από την έναρξη της δίκης» σχολιάζει στο in η Ζωή Κόκαλου, μέλος της Πρωτοβουλίας Justice4ZakZackie.

«Αυτή η έκβαση ως συνέχεια μιας άνευ προηγουμένου καθυστέρησης τριών χρόνων στην έναρξη της δίκης και της πικρής διαδικασίας που αναγκαστήκαμε να υποστούμε με πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας, αντιστροφή των ρόλων θύτη και θύματος και δολοφονία χαρακτήρα του Ζακ μας αφήνει μια πολύ πικρή γεύση την επόμενη μέρα.»

» Ο στόχος μας δεν ήταν η επιβολή εξαντλητικών ποινών στους κατηγορουμένους, έχοντας πάντα στον νου τους αγώνες που έδωσε ο ίδιος ο Ζακ για τα δικαιώματα των κρατουμένων, αλλά η ανάληψη ευθύνης από την πλευρά τους και η επικύρωση από πλευράς δικαιοσύνης του αισθήματος ασφάλειας των πολιτών – όλων των πολιτών όμως – συμπεριλαμβανομένων, αλλά και κυρίως, των διακριτών ομάδων» συμπληρώνει.

«Η αθώωση των αστυνομικών, ειδικά με αυτή την οριακή πλειοψηφία μας επιβεβαιώνει την υποψία για τα αναχρονιστικά αντανακλαστικά που πολύ φοβόμασταν ότι υπάρχουν τόσο σε κάποιο κομμάτι της κοινωνίας όσο και στην δικαιοσύνη. Αντανακλαστικά που τρομάξαμε όταν αντικρίσαμε εκείνες τις μαύρες μέρες της σφαγής του φίλου μας, από τους παριστάμενους, μερίδα του Τύπου και της κοινής γνώμης. Μετά από 44 μήνες, για εμάς σήμερα ξεκινά το πραγματικό πένθος» καταλήγει.

Οργή και θλίψη

Το ραντεβού ανανεώθηκε για το απόγευμα στην κεντρική πλατεία στο Μοναστηράκι.

«Οργή και θλίψη η Zackie θα μας λείψει» έγραφε το κεντρικό πανό, το οποίο κρατούσαν φίλοι του Ζακ και ακτιβιστές.

Τα συνθήματα αντηχούσαν δυνατά στην Αθηνάς και ακούγονταν μέχρι την Ομόνοια, με οργή αλλά και με ρυθμό, όπως θα ήθελε ο Ζακ.

Τα υπέροχα τραγούδια και τις φωνές έκοψαν απότομα δύο κρότου λάμψης από την «ουρά» της πορείας, άγνωστο γιατί. Θα περίμενε κανείς πως θα ήταν αρκετό να διαλύσει την πορεία, όμως αυτό που κατάφερε ήταν να δυναμώσει και να ενώσει περισσότερο τον κόσμο που συμμετείχε, οι οποίοι τώρα ήθελαν να σιγουρευτούν ότι θα ακουστούν μέχρι την δικαστική αίθουσα του ΜΟΔ που δεν τους επετράπη να μπουν.

Με ψηλοτάκουνες γόβες, με έντονο μακιγιάζ, άλλοι με χαμόγελα ελπίδας και άλλοι με δάκρυα στα μάτια αποχαιρέτησαν ξανά τον Ζακ στην οδό Γλάδστωνος.

Την Τρίτη, όλοι αυτοί οι συγκεντρωθέντες στο Μοναστηράκι κατάφεραν να δώσουν ένα δυνατό μήνυμα, πως ο Ζακ δεν θα ξεχαστεί και πως κατάφερε αυτό που είχε ως σκοπό, να γίνει σύμβολο του αγώνα για μια κοινωνία ελευθερίας και ισότητας.

Όσοι βρέθηκαν στο Μοναστηράκι θα συνεχίσουν τον αγώνα να υλοποιηθεί το όραμα του, για έναν κόσμο χωρίς προκαταλήψεις, στίγμα και ρατσισμό, πράξη.