Ο Στέφανος Κορκολής αναφέρθηκε με μεγάλη συγκίνηση στην οικογένειά του και κυρίως στην αδυναμία που είχε στον πατέρα του.

Ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου και μίλησε για την μεγάλη συναυλία που θα δώσει την Δευτέρα 9 Μαΐου στο Θέατρο Παλλάς.

Ο ίδιος μίλησε για όλους και για όλα και μεταξύ άλλων αποκάλυψε από πού εμπνέεται ενώ συγκινήθηκε όταν μίλησε για τον πατέρα του που έχει φύγει από τη ζωή.

Ο κόσμος ήταν ο κριτής

«Δεν ξορκίζω την περίοδο που ήμουν τραγουδιστής. Δεν είναι το καλύτερό μου να τραγουδάω. Δεν κατάλαβα γιατί έγινε όλο αυτό εκείνη την περίοδο. Τα τραγούδια εκείνα τα είχα στείλει για τη Νάνα Μούσχουρη, αλλά δεν τα είχε στείλει ο παραγωγός της. Σκέφτηκα πόσες κασέτες σάπισαν στα συρτάρια παραγωγών, γιατί δεν μπήκε κάποιος στον κόπο να τα ακούσει. Έτσι τραγούδησα εγώ αυτά τα τραγούδια. Από μια κασέτα που δεν έφτασε ποτέ, ξεκίνησα», εξήγησε ο ίδιος και συνέχισε:

«Τότε είχα ακούσει τα πάντα όταν γύρισα στην pop από τους πιο λόγιους, αλλά τελικά ο κόσμος είναι ο κριτής. Δεν έβαλα ποτέ όρια και σύνορα στη δουλειά μου. Είμαι σε διαρκή αναζήτηση μουσικά. Δεν μπορώ να κάτσω ήσυχος. Η μουσική είναι μία και το πιστεύω ακράδαντα. Το κάθε τι μπαίνει εκεί που θέλει η ψυχή μου, οι νότες είναι συγκεκριμένες», πρόσθεσε.

Η έμπνευση είναι ο πιο απρόσμενος και αδιάκριτος επισκέπτης

«Υπάρχουν περίοδοι που στερεύω. Πολλές φορές. Στον δεύτερο εγκλεισμό είχα άρνηση να πάω στο πιάνο μου. Η σχέση μου με το πιάνο είναι καθημερινή. Έχουν υπάρξουν πολλά μεγάλα διαστήματα που είχα κενό. Δεν κατέβαινε τίποτα. Υπάρχουν και περίοδοι που δεν σταματάω και είναι οι περίοδοι που είμαι πιο ευτυχισμένος. Η συγκίνηση από ανθρώπους που υπεραγαπώ μου φέρνουν έμπνευση, όπως με τον πατέρα μου που έχω χάσει. Στα υπόλοιπα όχι. Η έμπνευση είναι ο πιο απρόσμενος και αδιάκριτος επισκέπτης. Τρέχω να βρω μολύβι και χαρτί ή σηκώνομαι από το κρεβάτι μου για να καταγράψω κάτι. Δεν έχω όμως εξωτερικά ερεθίσματα».

Για την υγεία του: «Περνάω ακόμα περιπέτειες. Όταν βρίσκομαι σε έξαρση έμπνευσης, δεν με προσέχω όσο θα όφειλα. Έχω μπει σε ένα πρόγραμμα, ξυπνάω νωρίς, δεν κοιμάμαι αργά, κάνω τη γυμναστική μου, ώστε να έχω ισορροπία. Στον εαυτό μου δεν μπορώ να πω stop όταν έρχεται η έμπνευση».

Στο σπίτι του το πατρικό, έπαιζε πολύ μουσική. «Υπήρχε πιάνο, όμως εγώ δεν είχα πάει να το ακουμπήσω και είχαν απογοητευτεί οι γονείς μου. Μια μέρα με πήγε ο μπαμπάς μου σινεμά να δω την πρώτη ταινία. Ήμουν 4 ετών και γυρνώντας, λέει η μητέρα μου τι κατάλαβες από το έργο, λέω τη μουσική, να στην παίξω στο πιάνο. Έκατσα και το έπαιξα κανονικά. Την άλλη μέρα πήγα σε δύο σολίστ και τους είπαν να μην με πάνε στο ωδείο. Μάθαινα τις νότες ανάποδα, δεν καταλάβαινα γιατί πρέπει να σημειώνω αυτό που παίζω. Στα 11 αποφάσισα μόνος να πάω ωδείο».

Στο σχολείο ήταν κάκιστος μαθητής. «Ήμουν ανήσυχος. Πέρασα εφηβεία δύσκολη, ήρθε η αρρώστια της μητέρας μου. Αντέδρασα, αλλά αγαπούσα πολύ τα μαθηματικά. Το τελείωσα το σχολείο κουτσά στραβά και έφυγα κατευθείαν για το Παρίσι. Έμεινα 10 χρόνια και μετά άρχισα να πηγαίνω και να έρχομαι».

«Γύρισα στην Ελλάδα γιατί έγινε κάτι σημαντικό με τη μητέρα μου, η οποία δεν το ήθελε», δήλωσε και μίλησε για τη ζωή στο Παρίσι αλλά και τις πρώτες του δουλειές στην Ελλάδα.

Για τον Δημήτρη Μητροπάνο: «Εκεί που ήμουν 5-6-7 χρονών και παίζω πιάνο, μπαίνει από το παράθυρο ο ήχος της φωνής του από το ράδιο απέναντι. Λέω τι είναι αυτό που ακούω, μου λέει η μητέρας μου ο Μητροπάνος. Μου έπαιρνε όλα τα δισκάκια και τα άκουγα. Μετά συνεργαστήκαμε. Δεν μπορώ να μιλήσω σε παρελθόντα χρόνο. Ήρθε η στιγμή να γίνει το όνειρό μου πραγματικότητα και να του κάνω έναν ολοκληρωμένο δίσκο. Το “Σβήσε το φεγγάρι”, το έγραφα και στον άκουγα. Το “Θες” θεωρούσαν τα ραδιόφωνα ότι είχε πολλά λόγια και δεν το έπαιζαν. Γιατί κάποιοι ειδικοί να στερούν και από τους δημιουργούς και από τον κόσμο αυτή τη διάδραση».

Δείτε το βίντεο

Headlines