Ο Τάσος Πυργιέρης εξηγεί στο in τι είναι το Blink

Blink: πόσο κοντά μπορούν/αντέχουν να έρθουν δύο άνθρωποι σήμερα;

Αυτό προσπαθεί να απαντήσει από 1η Απριλίου στον Κάτω Χώρο του Θέατρου του Νέου κόσμου το κείμενο του Φιλ Πόρτερ σε σκηνοθεσία του Τάσου Πυργιέρη με τους Παναγιώτα Βιτετζάκη και Θάνο Λέκκα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Το Blink είναι η ιστορία δύo νέων ανθρώπων, της Σόφι και του Τζόνα, οι οποίοι ζουν στο σύγχρονο Νότιο Λονδίνο. Δύο νέοι στην πρώτη μετεφηβική τους νιότη, οι οποίοι μετακόμισαν στη μεγάλη πόλη από την επαρχία για να αποδράσουν από τα οικογενειακά τους τραύματα. Κατοικούν στο ίδιο κτίριο και ξεκινούν μέσω μιας κάμερας- οθόνης ενδοεπικοινωνίας μια ιδιόρρυθμη κι ανομολόγητη σχέση. Είναι ο τρόπος τους να εκφράσουν το ερωτικό τους ενδιαφέρον. Ένα ατύχημα στο δρόμο θα τους φέρει πιο κοντά, αναγκάζοντάς τους να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο. Το ερώτημα αν η Σόφι και ο Τζόνα είναι ικανοί να ομολογήσουν και να ζήσουν έναν έρωτα.

Η ανικανότητά τους να επικοινωνήσουν, η αναπηρία τους να εκφράσουν την ερωτική τους επιθυμία, και η ανάγκη επιστράτευσης ενός ηλεκτρονικού γκάτζετ ώστε να ανακαλύψει ο ένας τον άλλον, αν και ούτε αυτό δίνει τη λύση και ουσιαστικά ενισχύει την αποξένωση, όλα μαζί και καθένα ξεχωριστά συνοψίζουν τις προβληματικές ανθρώπινες σχέσεις της εποχής μας, και μιας γενιάς που μεγαλώνει στις χαώδεις και απρόσωπες μεγαλουπόλεις αντιμετωπίζοντας την καθημερινότητά της με απάθεια, ανίκανη να κάνει το επόμενο βήμα.

Ο Φιλ Πόρτερ, γεννημένος το 1977, είναι βραβευμένος Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και λιμπρετίστας. Τα έργα του απευθύνονται κυρίως στο νεανικό κοινό καθώς οι ήρωές τους είναι σχεδόν πάντα νέοι. Το Blink έκανε πρεμιέρα στις 2 Αυγούστου 2012 στο Traverse Theatre στο Εδιμβούργο και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο  Soho Theatre στο Λονδίνο. Το 2014 παρουσιάστηκε στο πλαίσιο του ετήσιου Brits Off Broadway Festival στην Νέα Υόρκη.

Τι πραγματεύεται το θεατρικό έργο Blink και τι αναφορές έχει στο σήμερα;

Θα τολμούσα να πω πως είναι μια αλλόκοτη ιστορία αγάπης. Δύο νέοι άνθρωποί, μέσω ενός παράδοξου τρόπου επικοινωνίας, θα συναντηθούν και θα ερωτευτούν στην πόλη του Λονδίνου. Μέχρι να φτάσουμε στην στιγμή της γνωριμίας τους θα εντοπίσουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά των δυο τους, σαν να έχουν μια κοινή διαδρομή. Είναι ίσως η μοναξιά ή ο φόβος να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας; Εδώ θα συναντήσουμε σίγουρα και τα δύο. Ίσως είναι και ένα είδος αναπηρίας αυτό… μία παθογένεια που εδραιώνεται και σίγουρα ξεκινάει μέσα από το σπίτι μας. Και αυτό θα το συναντήσουμε εδώ. Το Blink είναι ένα πολύ ευαίσθητο έργο, το οποίο,  βάζει  τις σύγχρονες σχέσεις στο μικροσκόπιο για να μας κάνει να αναρωτηθούμε αν ο τρόπος που ερωτευόμαστε και επικοινωνούμε είναι αυτός που ιδανικά θα θέλαμε και φανταζόμαστε.

Ποιους προβληματισμούς θίγει;

Η γκάμα είναι πολύ μεγάλη νομίζω. Έχουμε το θέμα της οικογένειας και πώς αυτή συμβάλει στην καθοδήγηση ενός παιδιού, αλλά και στην αγάπη που θα πάρει από τους γονείς του. Θίγεται το κομμάτι της απώλειας του γονιού και ποιες αλλαγές μπορεί να φέρει στο παιδί, φτάνοντας μέχρι και στο τεράστιο ζήτημα της αποξένωσης και της μοναξιάς, λόγω των κοινωνικών δικτύων, που με έναν τρόπο έχουν αλλάξει τον κώδικα της επικοινωνίας των ανθρώπων.

Ποιο είναι το προφίλ των ηρώων;

Η Σόφι (Παναγιώτα Βιτετζάκη) και ο Τζόνα (Θάνος Λέκκας) είναι δύο νέοι οι οποίοι μετακομίζουν από τις επαρχιακές πόλεις τους στο Λονδίνο. Κάποια κοινά τραύματα στις ξεχωριστές  πορείες τους, τους οδήγησαν εκεί. Ο κάθε ένας έχει τις ίδιες ανάγκες αλλά και τα ίδια ελαττώματα με έναν τρόπο. Ο έρωτας μεταξύ τους μπορεί να γίνει η αφορμή ώστε να ξεπεράσουν τους φόβους που έχουν. Μπορεί και όχι.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να έχει πάρει ο θεατής όταν δει την παράσταση;

Μέσα από την αφήγηση μίας ιστορίας πάντα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τις δικές μας εκκρεμότητες. Ό,τι έχουμε αφήσει στην άκρη για λίγο, ό,τι κάνουμε πως δεν βλέπουμε ή ό,τι αναβάλλουμε για αύριο έρχεται μπροστά μας. Το μήνυμα δεν είναι το ζητούμενο. Το θέμα είναι να προβληματίσουμε και να προβληματιστούμε. Έστω και μέσω ενός τόσο σύγχρονου και γλυκού έργου μπορεί να συμβεί. Ενσυναίσθηση χρειάζεται.

Ποια είναι η αγαπημένη σας σκηνή;

Ο Τζόνα κάνει μία έκπληξη στην Σόφι, για να την κάνει να νιώσει καλύτερα, μετά από ένα  ατύχημα που είχε. Δεν είναι όμως τόσο απλό. Ο Τζόνα έπρεπε να σκεφτεί τι είναι αυτό που θα την έκανε να νιώσει όμορφα. Έτσι λοιπόν με αυτήν του την κίνηση είναι σαν να γυρίζει τον χρόνο πίσω στα παιδικά της χρόνια. Όταν η Σόφι ένιωθε “ορατή”. Είναι πράγματα που μόνο όταν είσαι ερωτευμένος ή αγαπάς τον άλλον μπορείς να κάνεις.

Κάποια σκέψη με αφορμή τον κορωνοϊό και την πανδημία που βιώνουμε;

Φοβάμαι πως έχουμε κουραστεί και έχουμε συνηθίσει την ιδέα του θανάτου. Ακούμε μόνο για κρούσματα και για νεκρούς. Αν βάλεις και την κατάσταση στην Ουκρανία τότε το πράγμα γίνεται χειρότερο. Η ζωή πρέπει να νικήσει και όχι η μιζέρια και ο θάνατος. Οφείλουμε στους εαυτούς μας και στους ανθρώπους που μας αγαπάνε και αγαπάμε να είμαστε προσεκτικοί. Προσωπικά ανυπομονώ να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα που είχαμε προ κρίσης. Σε μία καθημερινότητα που θα μπορούμε να αγκαλιαστούμε, να φιληθούμε και να χαμογελάμε δυνατά χωρίς κρούσματα και θανάτους.