Της Νικολέτας Πετανίδου*

Η συζυγοκτονία που σόκαρε την κοινή γνώμη και  Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Ήταν το 1925 όταν η Ρούθ Μπράουν Σνάιντερ,(μια νοικοκυρά από το Κουίνς) μαζί με τον εραστή της Χένρι Τζάντ Γκρέι,( παντρεμένο πωλητή) άρχισαν να σχεδιάζουν τον τρόπο δολοφονίας του συζύγου της , Άλμπερτ. Αρκετοί υποστήριξαν πως αφορμή για το έγκλημα στάθηκε το αίτημα του συζύγου της να κρεμάσουν στον τοίχο του σπιτιού τους την φωτογραφία της πρώην μακαρίτισσας αρραβωνιαστικιάς του.

Η υπόθεση συντάραξε τόσο την κοινή γνώμη όσο και τα ΜΜΕ όταν κυκλοφόρησε η  φωτογραφία της Σνάιντερ φορώντας κουκούλα και δεμένη στην ηλεκτρική καρέκλα στην εφημερίδα «Daily News». Μεγάλο σοκ προκάλεσε ο πρωτοσέλιδος τίτλος πάνω από την φωτογραφία  της Ρούθ. Μια λέξη τόσο σκληρή, που δείχνει και την στάση των Μέσων αλλά και της κοινωνίας απέναντι στη συζυγοκτόνο: «Νεκρή»!

Η δίκη πήρε μεγάλη τόσο δημοσιότητα, την παρακολούθησαν δεκάδες δημοσιογράφοι, όπου μία από αυτές ήταν και η δημοσιογράφος και θεατρική συγγραφέας Σόφι Τρέντγουελ, η  οποία προχώρησε…την υπόθεση ένα βήμα παρακάτω, θέλοντας να περάσει όλα τα μηνύματα που αφορούσαν τη συγκεκριμένη γυναίκα. Δεν την απασχόλησε ως δημοσιογράφο αλλά ως «εκπρόσωπο» των γυναικείων δικαιωμάτων εν τη ευρεία έννοια.

Ο Άλμπερτ η Ρούθ και η θέση του έρωτα

« Η ιστορία δεν είναι απλώς μια ιστορία μιας συζυγοκτόνου, αλλά η ιστορία μιας γυναίκας σε μια ζωή όπου από την παιδική της ακόμη ηλικία είχε αποφασιστεί εξ ολοκλήρου από άλλους», αναφέρει η συγγραφέας Σόφι Τρέντγουελ , όπως επίσης αναρωτιέται « αν μέσα από την ηρωίδα του έργου, οι γυναίκες έχουν ακόμη φωνή έναν αιώνα αργότερα»

Η Ρούθ αναζητά την ευτυχία. Προσπαθεί πολύ… Δεν προσπαθεί και τόσο. Θεωρεί πως η τύχη της είναι προδιαγραμμένη. Θέλει όμως κάτι να αλλάξει, κάτι να προσθέσει ή κάτι να αφαιρέσει. Η ίδια της η ζωή είναι ένα αγκάθι. Παντρεμένη με έναν άντρα που της προκαλεί αηδία αποκτά μια κόρη την Λορέιν. Ο σύζυγός της ήταν βαθιά, τρελά και αθεράπευτα ερωτευμένος με την πρώην σύντροφό του και όταν εκείνη έφυγε από τη ζωή, ήθελε με κάθε τρόπο να τη θυμάται. Ακόμα και βάζοντας το πορτρέτο της στο σπίτι του.. Όλο αυτό οδήγησε την Ρούθ να σκέφτεται ανάποδα και να επιθυμεί το κακό του συζύγου της. Άλλοι είπαν ότι ο Άλμπερτ Σνάιντερ ήταν βίαιος, μάλιστα όταν η Ρουθ γέννησε κόρη αντί γιο, οι σωματικές επιθέσεις εναντίον της ίδιας και της κόρης τους Λορέιν έγιναν πιο συχνές, όταν οι απαιτήσεις του δεν ικανοποιούνταν.

Το Έγκλημα

Με αφορμή έναν ενδεχόμενο απροσδόκητο θάνατο, η Ρούθ είχε ζητήσει από τον σύζυγό της να της «εξασφαλίσει» πως θα έπαιρνε ως ασφάλεια ζωής 48.000 δολάρια. Ακολούθησαν επτά αποτυχημένες απόπειρες δολοφονίας του υπό την καθοδήγηση του εραστή της. Κάτι το οποίο κατάφερε στις 20 Μαρτίου του 1927, όπου οι δυο εραστές στραγγάλισαν τον Άλμπερτ με ρούχα ποτισμένα με χλωροφόρμιο. Εν συνεχεία η Ρούθ και ο εραστής της «σκηνοθέτησαν» τον θάνατό του ως αποτέλεσμα διάρρηξης.

Οι ντετέκτιβ που ανέλαβαν να εξιχνιάσουν τα αίτια του εγκλήματος ανέφεραν πως δεν υπήρξαν ενδείξεις παραβίασης της εισόδου του σπιτιού. Επιπλέον, η συμπεριφορά της Ρουθ δεν συμβάδιζε με αυτήν μιας τρομοκρατημένης συζύγου που είδε να σκοτώνουν τον άντρα της. Η αστυνομία άρχισε να υποψιάζεται άλλα κίνητρα και όχι τη διάρρηξη. Οι δυο εραστές βρέθηκαν ένοχοι καθώς ομολόγησαν το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα.

Η Συγγραφέας και το επιτυχημένο θεατρικό

Η Τρέντγουελ έγραψε με αφορμή την υπόθεση αυτή το θεατρικό έργο «Machinal», ένα από τα σημαντικά εξπρεσιονιστικά δράματα της αμερικανικής δημιουργίας, έργο που σήμερα φαίνεται να είναι ακόμα στην επικαιρότητα. Η Τρέντγουελ δεν έχασε ούτε μία μέρα από τη δίκη, αν και δεν την κάλυπτε δημοσιογραφικά.

Το «Μάκιναλ», παίζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου έως τις 31 Μαΐου από την ομάδα ΠΥΡ σε σκηνοθεσία της Ιούς Βουλγαράκη. Η Τρέντγουελ παρουσιάζει την ηρωίδα να παγιδεύεται αρχικά σε μια αδιέξοδη δουλειά και στη συνέχεια αναγκάζεται να παντρευτεί το αφεντικό της και να αποκτήσει παιδί μαζί του, κάτι που φαίνεται να εναρμονίζεται με κάθε κοινωνική σύμβαση. Παρακολουθούμε την  ηρωίδα να είναι κορίτσι, γυναίκα, παραμελημένη σύζυγο και μητέρα η οποία συγκρούεται εσωτερικά από «θραύσματα» αγωνίας για τη ζωή της. Πνίγεται στον έρωτα ,που είχε τόση πολλή ανάγκη να νιώσει, ο οποίος την οδηγεί τελικά στον φόνο.

Η μετάφραση του έργου έγινε από τον βραβευμένο ηθοποιό και σκηνοθέτη,  πρωταγωνιστή ( Άλμπερτ), Αργύρη Ξάφη ο οποίος μας ανέφερε χαρακτηριστικά: « Την μετάφραση την δούλεψα 6 μήνες. Ακολούθησαν βεβαίως και κάποιες διορθώσεις κατά τη διάρκεια των προβών».

Όταν τον ρωτήσαμε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε μας είπε ότι: « Ήταν μια αρκετά απαιτητική μετάφραση γιατί είχε έναν «δαιμονισμένο» ρυθμό το αγγλικό κείμενο και εξαιτίας της γλώσσας που είναι κοφτή και σύντομη έπρεπε πάση θυσία να μην μακρηγορήσει στην ελληνική απόδοση. Οπότε έπρεπε ξανά και ξανά να το συμπυκνώνω χωρίς να χάνεται το νόημα και η φυσική ροή…».

Συνεχίζοντας μας ανέφερε ότι: « Το έργο το πρότεινα στην ομάδα η οποία μόλις το διάβασε δεν πίστευε ότι υπήρχε αυτό το κείμενο. Είναι ένας φοβερός καμβάς και φοβερή πρόκληση για τον σκηνοθέτη αλλά και για τους ηθοποιούς να βρεθεί η σωστή γλώσσα και φόρμα που θα αναδείξει το κείμενο, την απίθανη ακρότητά του μέσα από κάτι φαινομενικά αθώο. Την κανονικοποιημένη αγριότητα δηλαδή, μέσα στην οποία ζούμε και καλούμαστε να δεχτούμε».

* Η Νικολέτα Πετανίδου σπουδάζει δημοσιογραφία στη New Media Studies

Headlines