Μπάμπης Αναγνωστόπουλος: Η Καρολάιν με χτυπούσε με κλωτσιές και μπουνιές – Δεν ήταν ο εαυτός της

Με θεατρικό λόγο και χρησιμοποιώντας χρόνο ενεστώτα σαν να μην έχει μεσολαβήσει το έγκλημα που ο ίδιος έχει ομολογήσει απολογείται από το πρωί ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος στο Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας για τη δολοφονία της Καρολάιν Κράουτς.

Ο κατηγορούμενος απολογούμενος είπε: Οι φράσεις ότι θέλω να φύγω, σε κατάσταση σύγχυσης , ….συνολικά στη σχέση μας μέσα στα χρόνια σε στιγμές συναισθηματικής αστάθειας… Και δύο ώρες αργότερα θα καθόμαστε στον καναπέ αγκαλιά και θα κάναμε πλάνα για τις διακοπές μας και για το σχολείο που θα πάει η Λυδία.

Πρόεδρος: Εγώ από το ημερολόγια αποκόμισα το συναίσθημα ότι πνιγόταν. Εσείς το είχατε καταλάβει?

Κατηγορούμενος: Τα πράγματα πήγαιναν καλά. Οι στιγμές που ένιωθε κάτι πολύ αρνητικό, την ξέρω πολύ καλά από παιδιά… Το μόνο που με ενδιέφερε ήταν πως θα είναι ευτυχισμένη.

Πρόεδρος: Δεν αντιμετωπίζατε το πρόβλημα. Πιστεύατε ότι οφειλόταν στην εγκυμοσύνη?

Κατηγορούμενος: Εγώ την αγαπούσα και εκείνη εμένα… Έφτασε στο σημείο να με χτυπήσει. Δεν μπορώ να πάρω τοις μετρητοίς μια τέτοια έξαρση.

Πρόεδρος: Τον Μπάμπη τον αγαπώ αλλά δεν μπορώ να είμαι μαζί του…

Κατηγορούμενος: Είχε πίεση γιατί ένας άνθρωπος που του έπεσαν πάνω του πολλά πολύ απότομα. Πάντα είχα την καλύτερη πρόθεση. Και εγώ ενδεχομένως από την αγάπη μου μπορεί να την πίεσα….

Έχω έναν άνθρωπο που λατρεύω. Σίγουρα έκανα λάθη… Το μόνο που ήθελα είναι να βοηθήσω την σύντροφό μου. Προτιμούσα να ξεσπάσει πάνω μου. Ένιωθα ότι θα απορροφούσαν την ένταση για όσα της είχαν συμβεί στη ζωή της.

Με όπλο την υπομονή και την αγάπη. Πως αλλιώς?

• Διαβάστε επίσης: Νέα πρόκληση από τον Μπάμπη Αναγνωστόπουλο – «H απόλυτη προτεραιότητα μου ήταν η ευτυχία της»

Πρόεδρος: Έτσι πορευτήκατε μέχρι τη γέννηση της κόρης σας?

Κατηγορούμενος: Ναι. Οι μέρες της καραντίνας ήταν οι πιο ήρεμες. Είχαμε ο ένας τον άλλον.

Πρόεδρος: Από το ημερολόγιο προκύπτει ότι δεν μπορούσε να νιώσει τη χαρά όταν γύρισε το μωρό στο σπίτι. Εσείς το είχατε αντιληφθεί?

Κατηγορούμενος: Είναι αλήθεια …αλλά αυτό που ένιωθε ήταν ότι δεν έχει σχέση με την αγάπη της για το παιδί που ήταν η ζωή της. Μετά από τέτοια εγκυμοσύνη υπήρχαν στοιχεία επιλοχίας κατάθλιψης. Και το δικαιολογούσα απόλυτα μετά από τόσα που είχε περάσει.

Ήξερα ότι τα ξεσπάσματα αυτά ήταν φυσιολογικά. Με χτυπούσε με κλωτσιές και μπουνιές. Δεν ήταν αντίπαλος. Περνούσε ένα επεισόδιο. Δεν ήταν ο εαυτός της.

Πρόεδρος: Γιατί εσείς ήσασταν το υποκείμενο της βίας?

Κατηγορούμενος: Αυτός ήταν και ο λόγος που ψάξαμε να οριοθετήσουμε τις εξάρσεις θυμού, που δεν ελέγχει τον εαυτό της….

Πρόεδρος: Αυτή τη βία την είχατε υποστεί και παλαιότερα?

Κατηγορούμενος: Δεν το θεώρησα προβληματικό. Είχε κάποια διαστήματα που έχανε τον έλεγχο από τα έργα της. Δεν υπήρχε περιστατικό βίας πριν από την περίοδο που συζητάμε. Η συμπεριφορά αυτή στα πολύ συγκεκριμένα που συνέβαιναν,  ο τρόπος που τα αντιμετώπιζα… Δεν μου αρέσει να μιλάει κανείς άσχημα για τη γυναίκα μου.

Ο τελευταίος που θα πει κάτι κακό για την Καρολάιν είμαι εγώ. Δεν θεωρούσα και δεν θεωρώ ότι οι συγκεκριμένες εξάρσεις ήταν ο χαρακτήρας της. Εκείνη την ώρα δεν ήλεγχε τον εαυτό της. Έμαθα να ζω με αυτό. Ο άνθρωπος αυτός είχε τόσα χαρίσματα ψυχής που αξίζει στο έπακρο να πάρει τη στήριξη που χρειαζόταν από το σύντροφό του.

Ήταν προφανές ότι κάποια ξεσπάσματα ήταν επικίνδυνα για εμένα. Χωρίς να το θέλει. Να πετάξει ένα αντικείμενο για να με χτυπήσει. Αυτό έγινε χωρίς να το θέλει …Αμελήσαμε ψυχική φόρτιση τόσων μηνών και καταλήξαμε ότι το είχαμε αφήσει πολύ καιρό.

Η ζωή μας ήταν πάρα πολύ όμορφη. Στις δεκαπέντε ημέρες οι δεκατέσσερις και είκοσι ώρες ήταν παραμυθένιες.

Στην ψυχολόγο πήγαμε για να βοηθήσουμε την Καρολάιν για τις εξάρσεις που είχε.

Δεν υπήρχε κομμάτι του μέλλοντος που να μην υπήρχε η Καρολάιν δίπλα μου.

Στις 8 Μαΐου η πρώτη φορά που γιόρταζε την ημέρα της μητέρας. Ήταν τόσο ευτυχισμένη!!!  Ήταν η τελευταία τόσο ευτυχισμένη μέρα που θυμάμαι στη ζωή μου.