Δημήτρης Μυλωνάς: Μόνο θετικά βλέπω την άνθιση θεατρικών σκηνών. Δείχνει την ανάγκη μας για επικοινωνία
Συνομιλήσαμε με τον Δημήτρη Μυλωνά, με αφορμή την πρεμιέρα της παράστασης με τίτλο «Όπου κι αν πας να μη χαθείς» του Νίκου Σκορίνη, στην οποία υπογράφει τη διασκευή και τη σκηνοθεσία και θα παρουσιάζεται στο Από Μηχανής Θέατρο μέχρι τις 12 Ιουνίου.
Συναντήσαμε τον Δημήτρη Μυλωνά στο Από Μηχανής Θέατρο, στο Μεταξουργείο, σε έναν από τα αγαπημένα θεατρικά στέκια της Αθήνας, όπου εκεί περνάει το μεγαλύτερο μέρος της μέρας τους, μιας και έχει αναλάβει την καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου παράλληλα με την ιδιότητα του σκηνοθέτη και ηθοποιού σε πολλές παραγωγές.
Πως πρόεκυψε η ιδέα να παρουσιάσετε το συγκεριμένο έργο, το οποίο προέρχεται από το μυθιστόρημα του Νίκου Σκορίνη;
Ο Νίκος Σκορίνης είναι ένας επιτυχημένος συγγραφέας, πολυγραφότατος και το κοινό έχει ανάγκη από τα ελληνικά έργα. Το συγκλονιστικό αυτό μυθιστόρημα, το οποίο έχει έως σήμερα πουλήσει πάνω από 20.000 αντίτυπα, έγινε η αφετηρία για τη δημιουργία ενός πρωτότυπου θεατρικού κειμένουγεννημένου εξολοκλήρου μέσα από τη διαδικασία των προβών.
Εϊναι αλήθεια, πως ότι έχει σχέση με την καθημερινότητα του Έλληνα, του προκαλεί το ενδιαφέρον και μπαίνει στη διαδικασία να το παρακολουθήσει και στο θέατρο. Μέσα από τέτοια κείμενα ο θεατής ταυτίζεται με το έργο. Βλέπει τη δική ιστορία μέσα από τα μάτια του συγγραφέα και της παράστασης.
Μιλήστε μας για την ιστορία του ήρωα;
Πρόκειται για την περιπλάνηση του κεντρικού ήρωα, του Ορέστη στους τόπους της Ιστορίας. Ένα ταξίδι με προορισμό την προσωπική του «Ιθάκη» που ταυτόχρονα αντανακλά την προσδοκία και τη ματαίωση μιας ολόκληρης εποχής.
Πότε σε πρώτο πρόσωπο και πότε σε τρίτο, άλλοτε σε μορφή προσωπικής μαρτυρίας με συχνές αναφορές στη σπαρακτική ερωτική αλληλογραφία του κεντρικού ήρωα και μετά ξανά πίσω στη γειωμένη πραγματικότητα και τα γεγονότα της πολιτικής σκηνής, το «Όπου κι αν πας να μη χαθείς» λειτουργεί ως ένα σύγχρονο «έπος», μια σύγχρονη Οδύσσεια στην οποία ξετυλίγεται η Ιστορία της νεότερης Ελλάδας από τη δεκαετία του 1950 έως και τις μέρες μας και μαζί η ξενιτιά, η δικτατορία, τα κινήματα, η μεταπολίτευση, η πτώση του ανατολικού μπλοκ κ.α.
Στην παράσταση βλέπουμε όλη την ιστορία του ελληνισμού και της Αριστεράς. Πραγματεύεται τα διλήμματα, την ουτοπία, τις ελπίδες, τις ματαιότητες. Ο ήρωας συναντιέται με τον Φλωράκη, τον Θεοδωράκη, τον Ρίτσο.Ένα καταπληκτικό ταξίδι μια Οδύσσεια στη σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας.
Δημιουργήσαμε μια παράσταση γεμάτη συγκίνηση, χιούμορ, ατμόσφαιρες, ανατροπές, μια παράσταση στην οποία η «μεγάλη» Ιστορία συναντιέται με τις ιστορίες των χαρακτήρων που έρχονται να μας τις εκμυστηρευτούν και μαζί να ξυπνήσουν και δικές μας μνήμες.
Πώς ήταν η θεατρική χρονιά για το Από Μηχανής Θέατρο;
Μετά από 2 σχεδόν χρόνια κατά τα οποία τα θέατρα παρέμειναν λόγω πανδημίας κλειστά, το φθινόπωρο του ’21 σήμανε και την επανεκκίνηση τους. Μεγάλη η συγκίνηση αλλά και η αγωνία για το αν το κοινό θα επιστρέψει στις αίθουσες.
Αν με ρωτάτε, καθώς είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι το θέατρο είναι ο πλέον ασφαλής χώρος ψυχαγωγίας, προσδοκούσα μεγαλύτερη προσέλευση, και δεν μιλάω μόνο για το Από Μηχανής αλλά για όλα τα θέατρα της δικιάς του κλίμακας. Ο κόσμος δικαιολογημένα υπήρξε φοβισμένος, πιστεύω όμως ότι θα μπορούσε από πλευράς Πολιτείας να υπάρχει μια καλύτερη ενημέρωση αλλά και παρότρυνση ώστε οι θεατές να γεμίσουν τις θεατρικές αίθουσες.
Εντούτοις το Από Μηχανής παρά το εχθρικό αυτό κλίμα, κατάφερε να αντέξει χωρίς να κάνει καμία έκπτωση στο καλλιτεχνικό του όραμα προσφέροντας ένα ενδιαφέρον εναλλασσόμενο ρεπερτόριο και μάλιστα να σημειώσει επιτυχίες τόσο με την παράσταση «Σλουθ» του Άντονι Σάφερ σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη όσο και με τις παραστάσεις «Μάκμπεθ – ο κύκλος του στΑΙΜΑτος» σε δική μου σκηνοθεσία και «On ego» σε σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη.
Οι συνεργάτες σας είναι νέοι ηθοποιοί. Πως ήταν οι συνεργασία μαζί τους;
Με τα παδιά δουλέψαμε εντατικά 6 μήνες, όπου προσπαθήσαμε να μετατρέψουμε ένα μυθιστόρημα 600 σελίδων σε μια παράσταση 2 ωρών. Και οι έξι ηθοποιοί είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι και έδειξαν από την πρώτη μέρα ζήλο, ζέση για όλη τη διαδικασία. Χαίρομαι πολύ για την ομάδα μας.
Πόσο επηρέασε η πανδημία την καλλιτεχνική έκφραση; Λειτούργησε ανασταλτικά ή ως πηγή έμπνευσης για νέες καλλιτεχνικές διαδρομές;
Το θέατρο είναι εκ φύσεως μια εμπειρία που προϋποθέτει το συγχρωτισμό, την εγγύτητα, η αποστασιοποίηση επομένως που επέβαλε η πανδημία, ανέστειλε βίαια τη λειτουργία του και το πλήγωσε βαθιά.
Μη ξεχνάμε ότι μια παράσταση δεν υπάρχει μόνο ως καλλιτεχνικό δημιούργημα αλλά υπόσχεται μια «κοινότητα» η οποία αυτομάτως δημιουργείται μεταξύ καλλιτεχνών και κοινού.
Από την άλλη, είναι (ή θα έπρεπε να είναι) αναπόσπαστο χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη να συνδέεται και να χρησιμοποιεί ως υλικό της δουλειάς του τα όσα συμβαίνουν γύρω του πόσο μάλλον δε όταν είναι τόσο ακραία όπως η πανδημία που βιώσαμε, ώστε να τα μετουσιώνει στη συνέχεια σε καλλιτεχνική έκφραση.
Πόσο εύκολο είναι για εσάς να λειτουργείτε παράλληλα στους ρόλους του καλλιτεχνικού διευθυντή του Από Μηχανής Θεάτρου, του σκηνοθέτη και του ηθοποιού;
Ως σπουδαστής στη Δραματική Σχολή, είχα την τύχη να διδαχτώ τη Ρωσική Μέθοδο, ένα ολοκληρωμένο σύστημα που αντιμετωπίζει τη θεατρική εμπειρία, τον ηθοποιό και το σκηνοθέτη ολιστικά και προσφέρει τα εργαλεία έτσι ώστε ο ηθοποιός να παίζει «σκηνοθετώντας» και ο σκηνοθέτης να σκηνοθετεί «παίζοντας» με σκοπό όχι ασφαλώς να καταργηθεί ο κάθε ρόλος αλλά να δημιουργηθεί τόσο στην πρόβα όσο και στην παράσταση ένας ενιαίος κώδικας.
Η μετακίνηση μου επομένως από το ρόλο του ηθοποιού σε αυτόν του σκηνοθέτη κι αντίστροφα είναι μια φυσική συνέχεια των όσων έχω διδαχθεί, μια διαδικασία κατά την οποία οι δύο αυτοί ρόλοι αλληλοσυμπληρώνονται έτσι ώστε η μία ιδιότητα να λειτουργεί ενισχυτικά της άλλης.
Σε αυτές τις δύο ιδιότητες έρχεται να προστεθεί κι εκείνη της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, η οποία ενώ ασφαλώς έχει τα δικά της ξεχωριστά χαρακτηριστικά που αφορούν στην παραγωγή και την οικονομική διαχείριση και πάλι δεν είναι ασύνδετη με τις ιδιότητες του ηθοποιού και του σκηνοθέτη καθώς και οι 3 μαζί σε σύνθεση υπηρετούν το καλλιτεχνικό μου όραμα.
Πως σχολιάζετε το γεγονός ότι υπάρχουν τόσες θεατρικές σκηνές στην Αθήνα και ανεβαίνει πληθώρα παραγωγών κάθε σεζόν;
Μόνο θετικά βλέπω αυτήν την άνθιση θεατρικών σκηνών, μια αντανάκλαση της δυναμικής του θεάτρου αλλά και της ανάγκης για επαφή κι επικοινωνία με τρόπο που μοναδικά προσφέρει το θέατρο.
Στο τέλος της ημέρας, κάποιες από αυτές τις σκηνές θα αντέξουν στο χρόνο, μην ξεχνάμε ότι το θέατρο είναι μαραθώνιος και μάλιστα σκληρός, όμως ανεξαρτήτου κατάληξης, η ζύμωση που συντελείται είναι ιδιαίτερα δημιουργική.
Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;
Στα προσεχή σχέδια του καλοκαιριού έχουμε την περιοδεία του «Σλουθ» στην Περιφέρεια, μετά μάλιστα και την «πρόβα τζενεράλε» στη Θεσσαλονίκη όπου η υποδοχή της παράστασης ήταν συγκινητική, συνεχίζουμε αυτό το ταξίδι και σε άλλους προορισμούς. Από το φθινόπωρο, το Από Μηχανής θα συνεχίσει στις δύο σκηνές του τις επιτυχίες «Σλουθ», «Μάκμπεθ – ο κύκλος του στΑΙΜΑτος» και «On ego» που παίχτηκαν τη σεζόν που πέρασε ενώ από το 2023 θα ξεκινήσει ο νέος προγραμματισμός με αξιόλογες δουλειές οι οποίες θα ανακοινωθούν προσεχώς.
Το Σαββατοκύριακο αυτό θα έχει μάλλον - για μία ακόμη φορά - πολύ ΣΥΡΙΖΑ. Ο «ορθόδοξος» στήνει κάλπες, και επιχειρεί στροφή στην πολιτική, ο νεοαποσχισθέντας ιδρύει νέο κόμμα.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ως προς τον ρόλο του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ ο εκπρόσωπος Τύπου Κώστας Τσουκαλάς επισήμανε πως «θέλουμε να εγγυηθούμε τις προσδοκίες των πολιτών για καλύτερες μέρες»
Η Χαριλάου Τρικούπη τονίζει πως ο Παύλος Μαρινάκης «ας μην ψάχνει για λαϊκιστές στο ΠΑΣΟΚ, γιατί τους έχει δίπλα του και αναφερόμαστε στον προϊστάμενό του, τον πρωθυπουργό»
Η ιστορία της Michelle Gurevich, ξεκίνησε όταν ηχογράφησε στο δωμάτιό της το ντεμπούτο της, Party Girl, το οποίο είχε εμφατική απήχηση στη γη των προγόνων της.
