Μικρομεσαίοι καταθέτες τραπεζών: Οι περιφρονημένοι συγγενείς του τραπεζικού μας συστήματος

Μετά τα ταπεινωτικά capital controls της κυβέρνησης του Τσίπρα-Καμμένου, που περιφρόνησαν με αναλγησία τον μέσο Έλληνα πολίτη, που λειτουργούσε στις συναλλαγές του ως υπόδειγμα έντιμου βιοπαλαιστή, νάτα τώρα και τα καινούργια νεοφιλελεύθερα τραπεζικά φρούτα: Μιλάμε ευθέως-ευθύτατα για την απροσχημάτιστη κατάργηση, από το ισχύον στην πράξη νεοτραπεζικό σύστημα, της υποχρέωσης των ελληνικών τραπεζών να καταβάλλουν στους έλληνες καταθέτες ένα τουλάχιστον 5% ετήσιο επιτόκιο για τις καταθέσεις τους.*

Διευκρινίζω, ότι όταν μιλάμε για μικρομεσαίους καταθέτες, εννοούμε τη συντριπτική πλειονότητα των ελλήνων πολιτών. Κυρίως τους ανθρώπους της καθημερινής βιοπάλης, που αντί να συρράπτουν στα στρώματα των υπνοδωματίων τους το ταπεινό τους υστέρημα, για τον φόβο των αδίστακτων κηφήνων ληστών, προτιμούν να καταθέτουν τον κουμπαρά τους στο αδηφάγο τραπεζικό σύστημα με μηδενικό επιτόκιο.

Ας μη επικαλούνται κάποιοι οικονομολόγοι που εκπροσωπούν τα τραπεζικά συμφέροντα χίλιες δυο προφάσεις εν αμαρτίαις, για την ατεκμηρίωτη κατάργηση των επιτοκίων στις καταθέσεις χιλιάδων μικρομεσαίων καταθετών.

Δανείζομαι με μηδέν και δανείζω μέχρι και 8% επιτόκιο!

Η αλήθεια είναι μία και αδιαμφισβήτητη: Οι πέντε-έξι συστημικές τράπεζες δανείζονται από τους μικρομεσαίους καταθέτες αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, με μηδέν επιτόκιο και στη συνέχεια δανείζουν τα χρήματα αυτά, σε διάφορους επιχειρηματίες, τις καταθέσεις των μικρομεσαίων καταθετών με επιτόκιο μέχρι και 8% ή και παραπάνω. Άραγε πώς συντελείται αυτή η επικερδέστατη μεταφορά του άτοκου «δανείου» των μικρομεσαίων με επικερδέστατο  για τις τράπεζες επιτόκιο δανεισμού, προς τους νέους πελάτες;

Το βασικό επιχείρημα στην προσέλκυση νέας πελατείας είναι ότι οι τράπεζες, στις νέες εξορμήσεις τους ισχυρίζονται ή προφασίζονται ότι οι τραπεζικές επιχειρήσεις αναλαμβάνουν ρόλο επιχειρηματικού μεσάζοντα, ή συμβούλου υπέρ των συμφερόντων των νέων πελατών. Μάλιστα για να δώσουν έμφαση στις νέες πρωτοβουλίες τους, έχουν κατορθώσει να έχουν τη μερίδα του λέοντος στα τόσο βαρετά και μερικές φορές εξόχως αποκρουστικά διαφημιστικά σποτ για τον «σωτήριο» ρόλο τους.

Έχουν μάλιστα φτάσει στο σημείο αυτές οι διαφημίσεις να ενσωματώνονται αντιδεοντολογικά στα ίδια τα ωριαία δελτία ραδιοφωνικών ειδήσεων και μάλιστα με το προνόμιο της πρώτης και τελευταίας «είδησης», οι οποίες σύμφωνα με τη διαφημιστική ή προπαγανδιστική «επιστήμη» κερδίζουν τις εντυπώσεις των ακροατών!

Συμπέρασμα: Οι μικρομεσαίοι καταθέτες των τραπεζών που άλλοτε ήταν ο κορμός του τραπεζικού συστήματος, κατάντησαν από τα σαΐνια του νεοφιλελευθερισμού, κομπάρσοι μιας απαράδεκτης ιλαροτραγωδίας…

————————————–

* Υπενθυμίζω ότι τη δεκαετία του 1980 τα επιτόκια καταθέσεων κυμαίνονταν από 15%-17% και με τα repos τα επιτόκια έφθαναν το 25%. Δηλαδή εάν ένας καταθέτης είχε προσωπικό χαρτοφυλάκια 2.000.000 δραχμών το ποσό αυτό διπλασιαζόταν σε 4 χρόνια!