Πάραλληλα με την έκθεση την το Σάββατο 4 Ιουνίου στις 13.00 θα πραγματοποιηθεί επίσημη παρουσίαση της έκθεσης και ξενάγηση από την επιμελήτρια,Ίρις Κρητικού.
Η ίδια αναφέρει σχετικά με την έκθεση:
«Βυθίζοντας για ώρα το βλέμμα στους γενναιόδωρους καμβάδες της Μαρίνας Βλαχάκη, φέρνω στον νου μια φράση του Paul Klee που με είχε κάποτε συνεπάρει. Επιχειρώντας να περιγράψει τη θυελλώδη συνθήκη της νεανικής ύπαρξής του των 21 ετών μπροστά στον καμβά, ο Klee γράφει: «το δίχως άλλο, μια θάλασσα κυματίζει μέσα μου, τη νιώθω.
Πρόκειται για μια συνθήκη μη ανατρέψιμη, για ένα συναίσθημα υπό το οποίο η ορμητική καταιγίδα διατρέχει τα πάντα μονομιάς και πουθενά δεν υπάρχει κάποιος να συγκρατήσει το ορμητικό χάος…».
Στην ατομική έκθεσή της με τον εύγλωττο τίτλο «Μια θάλασσα μέσα μου», η Μαρίνα Βλαχάκη, τέρπει το βλέμμα και την ψυχή μέσω ενός εξαιρετικά οργανωμένου, πολυσχιδούς και σωματοποιημένου υγρού χάους.
Κατορθώνει να το αιχμαλωτίσει χωρίς να το περιορίζει και χωρίς να το συγκρατεί, ενσωματώνοντας στα έργα της το παλλόμενο οργανικό σύμπαν του φωτός και των ένσαρκων χρωμάτων που μοιάζουν να αναδεύονται από κάποια απάτητη άβυσσο εξακολουθητικά ή ακόμη, να εκπυρσοκροτούν τα ίδια τους τα πρωτογενή συστατικά σταδιακά, πέρα από τις συντεταγμένες της ζωγραφικής επιφάνειας.
Σε μια λίμνη ωκεάνια με σκιρτώσα χλωρίδα. Σε μια άγνωστη ζώνη της γης. Στην ανεξερεύνητη κόψη ενός επίμονου ουτοπικού ονείρου που μετουσιώνεται χαρισματικά σε ζωγραφική αλήθεια.
Πρωσικά μπλε και ουλτραμαρίν, γαλανά, τυρκουάζ και σκούρα κοβάλτια, χρυσαφί, κοραλλένια και κόκκινα, σμαραγδένια, μωβ και φαιά των βράχων, πράσινα του κυπαρισσιού, της χλόης, των βρύων και του φασκόμηλου, συμπλέκονται και ακυρώνουν διαδοχικά το θεώρημα της θαλασσινής διαφάνειας. Πλάθοντας με κύκλιους στροβίλους τον φαντασιακό βιότοπο μιας υδάτινης ενδοχώρας κατοικημένης από έμβια φυτά, από σιωπηλά ζώα και υπαινιγμούς ανθρώπινης παρουσίας.
Στον φαντασιακό κόσμο της Μαρίνας Βλαχάκη, το χρώμα υποτάσσει το σχέδιο, οδηγεί την επιθυμία.
Η τόλμη της χειρονομίας που γίνεται κυρίως αντιληπτή στα μεγάλα format της ενότητας, ευνοείται από την έλλειψη περιγραφικότητας, την υφή του χυμένου χρώματος, την αποφυγή του ενδελεχούς σχεδίου, τη διερεύνηση και επικράτηση της ματιέρας, την οδό της αφαίρεσης. Ορίζοντας στις όχθες του κυανού τα φυτά ενός κρυφού τροπικού, που μεγαλώνουν αθόρυβα στο νησί της επιθυμίας.
«Ποτέ το νερό δεν είναι μόνο μπλε. Αγαπώ την ημέρα που συναντά τη νύχτα. Τη σχέση και τη συμπλοκή των θερμών με τα ψυχρά, των γήινων με τα αέρινα, τον όγκο του χρώματος που αντέχει την αυτοτέλεια», εξηγεί η ζωγράφος. Αφήνοντας τις σχέσεις ετούτες να την καθορίζουν και να την οδηγούν, επιτρέποντάς της να κατοικεί σε μια χώρα που ανοίγεται τώρα ευφορικά και στο δικό μας βλέμμα.»
Λίγα λόγια για τη ζωγράφο
Η Μαρίνα Βλαχάκη γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στον Πειραιά. Σπούδασε μουσική και εργάστηκε στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
Έκανε ελεύθερες σπουδές σχεδίου και χρώματος στη Αθήνα. Ήταν μέλος την ομάδας τέχνης Σημείο, με δάσκαλο τον ζωγράφο Γιώργο Ρόρρη. Επίσης, μαθήτευσε για δυο χρόνια δίπλα στον ζωγράφο Γιάννη Αδαμάκη.
Η πρώτη της ατομική έκθεση έγινε στις Σπέτσες, στο χώρο τέχνης Ακρόπρωρο. Έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Είναι μέλος του καλλιτεχνικού επιμελητηρίου Ελλάδος.
Εργάζεται στον Πειραϊκό Σύνδεσμο ως εικαστικός από το 2011.
Στο εργοτάξιο του μετρό των Εξαρχείων βρέθηκαν τα συνεργεία που εφαρμόζουν την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την απομάκρυνση των λαμαρινών της οδού Θεμιστοκλέους.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Ο Νετανιάχου ήταν «ποινικά υπεύθυνος» για το έγκλημα πολέμου του λιμού ως πολεμικής μεθόδου και για τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας της δολοφονίας, της δίωξης και άλλων «απάνθρωπων ενεργειών»
Το άστρο WOH G64, περίπου 2.000 φορές μεγαλύτερο από τον Ήλιο, είναι το πρώτο εξωγαλαξιακό αντικείμενο στο οποίο καταφέρνουν να ζουμάρουν οι αστρονόμοι.
Η εκτίμηση έρχεται να προστεθεί στην ανησυχία ορισμένων επενδυτών ότι τα δισεκατομμύρια που επενδύονται στην τεχνητή νοημοσύνη δεν φέρνουν τα αντίστοιχα κέρδη.
Το προσχέδιο συμφωνίας που παρουσιάστηκε την Πέμπτη στην COP29 δίνει δύο εντελώς διαφορετικές επιλογές για τη χρηματική βοήθεια προς τον αναπτυσσόμενο κόσμο.
