Γιατί χασμουριόμαστε; Βιολόγοι ρίχνουν νέα θεωρία στο τραπέζι

Πολλές υποθέσεις έχουν διατυπωθεί για την εξελικτική σημασία του χασμουρητού –άλλοι λένε ότι διευκολύνει την οξυγόνωση του εγκεφάλου, άλλοι ότι δροσίζει το κεφάλι, άλλοι πάλι ότι χρησιμεύει ως άσκηση διάτασης για τους πνεύμονες.

Τώρα, μια νέα μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το χασμουρητό εξελίχθηκε ως κοινωνικό σινιάλο, προκειμένου να ενημερώνει τα μέλη μιας ομάδας ότι κάποιος είναι κουρασμένος και νυσταγμένος και δεν μπορεί να επαγρυπνεί για κινδύνους όπως οι θηρευτές.

Ο δρ Άντριου Γκάλαπ, καθηγητής Ψυχολογίας και Εξελικτικής Βιολογίας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης, κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα επανεξετάζοντας τη διαθέσιμη βιβλιογραφία.

«Το χασμουρητό αποτελεί νευροφυσιολογική προσαρμογή που απαντά σε όλα τα σπονδυλωτά ζώα. Η ανίχνευση αυτού του μοτίβου συμπεριφοράς δείχνει να είναι βιολογικά σημαντικό για πολλά κοινωνικά είδη» γράφει ο καθηγητής στην επιθεώρηση Animal Behaviour.

Στο συμπέρασμα αυτό συνηγορεί η διαπίστωση ότι το χασμουρητό είναι μεταδοτικό μεταξύ των ανθρώπων, επισημαίνει η μελέτη.

«Λειτουργεί ως σινιάλο που ενισχύει την επαγρύπνηση του ατόμου και προάγει τον κινητικό συγχρονισμό μέσω της μετάδοσης» λέει ο Γκάλαπ.

«Περαιτέρω μελέτες θα μπορούσαν να εξετάσουν το εάν το αυθόρμητο χασμουρητό εξελίχθηκε ειδικά για να αποκαλύπτει εσωτερικές καταστάσεις και/ή να αλλάζει τη συμπεριφορά των παρατηρητών σε ορισμένα είδη» καταλήγει.

Ο ερευνητής προβλέπει μάλιστα ότι, εφόσον οι ανθρώπινες κοινότητες δεν είναι πια εκτεθειμένες στους κινδύνους της άγριας φύσης, το χασμουρητό μπορεί να χαθεί στην πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης.