Και μετά τα χειροκροτήματα, επιστροφή από τις ΗΠΑ, αλλά όχι με άδεια χέρια

Η αξία μιας πολιτικής προσωπικότητας, σε κάθε μορφή ηγεσίας, δεν κρίνεται τόσο από το προσωπικό της φορτίο σε αξιώματα, όσο από τ’ αποτελέσματα της δραστηριότητάς της.

Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από το πλούσιο διήμερο σε επαφές αλλά και αξιολογήσεις προσώπων και καταστάσεων, ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ.

Είναι η πρώτη ίσως φορά, όπου Έλληνας πρωθυπουργός σπάζει τον πάγο των επιμελώς κρυμμένων πικρών αληθειών, για το απαράδεκτο λογικά και ηθικά καθεστώς της περιορισμένης εθνικής μας κυριαρχίας, στα απαράγραπτα δικαιώματα του κατοχυρωμένου θεσμικά αδιαμφισβήτητου ελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου.

Όταν μιλάμε για περιορισμένη εθνική κυριαρχία εννοούμε την αναβίωση στην καρδιά της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης του σοβιετικού καθεστώτος που κατέπνιγε στο αίμα τις δημοκρατικές εξεγέρσεις στη Βουδαπέστη (1956), στην Πράγα το (1968) και δεκάδες άλλες πράξεις διεκδίκησης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και ελευθεριών στο χώρο του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΚΟΜΕΚΟΝ.

Ο πρωταγωνιστής του θράσους Ερντογάν

Πρωταγωνιστής σ’ αυτό το βάρβαρο καθεστώς της ιδιάζουσας ατιμώρητης τυραννίας, κατά της σημερινής Ελλάδας και της αδελφής Κύπρου, είναι το ακριβές αντίγραφο του αιμοσταγούς Τζενκίς Χαν, ο εθνολογικός κατιών, απόγονος του Μογγόλου δυνάστη και τύραννος της σημερινής Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ο οποίος:

– Στα χρόνια της μακράς θητείας του, που την πετυχαίνει με νόθες επανεκλογές, παραβιάζει συστηματικά τον εναέριο ελληνικό χώρο, κυρίως με εξοπλισμένα αεροσκάφη και πάνω από πυκνοκατοικημένα ελληνικά νησιά.

– Παραχαράσσει τα θεσμοθετημένα όρια της ελληνικής κυριαρχίας με χάρτες-μαϊμούδες, που εντάσσουν τον ελληνικό θαλάσσιο χώρο με τα νησιά του, στην τουρκική «κυριαρχία». Εύγε στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που ενεχείρησε αυτό το κατάπτυστο «ντοκουμέντο» της «Γαλάζιας» ψευτοπατρίδας στον Μπάιντεν και το επιτελείο του, για να θαυμάσει και αυτός αλλά και το «σύμμαχο» ΝΑΤΟ τις αυταπάτες τους για την «τιμιότητα» δηλαδή την ανατολική κουτοπονηριά του «συμμάχου» τους Ερντογάν. Η αποκάλυψη αυτής της απάτης, μας θυμίζει τους αλυτρωτικούς χάρτες των ιταλοντυμένων τσάμηδων της Αλβανίας, που περιλάμβαναν στον «χάρτη» της Αλβανίας όλο τον ελληνικό νομό Θεσπρωτίας. (Ν’  αγιάσουν τα κόκκαλα του βενιζελικού στρατηγού Ναπολέοντα Ζέρβα, για την εξουδετέρωση αυτών των κατσαπλιάδων στη διάρκεια της Εθνικής μας Αντίστασης).

– Με την ανοχή του ΝΑΤΟ και της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ, αλωνίζουν επί 47 χρόνια τα στρατεύματα εισβολής και κατοχής στα 38% της ΒΑ Κυπριακής Δημοκρατίας. Εύγε και στο σημείο αυτό προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη που θύμισε-μαζί με τις παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου-τα τουλάχιστον 3 ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ που α) Δεν αναγνωρίζουν το ΤΚΒΚ (Τουρκοκυπριακό κράτος της βόρειας Κύπρου), β) θεωρούν παράνομες τις δυνάμεις τουρκικής κατοχής στην Κύπρο.

Το υψηλόβαθμο σε καθήκοντα γυναικείο φύλο του αμερικανικού Κογκρέσουενεθάρρυνε με επαίνους και χειροκροτήματα τον υψηλό έλληναπροσκεκλημένο. Στο στιγμιότυπο αυτό οι κυρίες Καμάλα Χάρις αντιπρόεδροςτων ΗΠΑ και Νάνσι Πελόζι πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής

Δεν το κρύβω, ότι συνηθισμένος στην «ντροπαλή» σιωπή εκπροσώπων των περισσότερων προηγούμενων κυβερνήσεων για τα παραβιαζόμενα κυριαρχικά μας δικαιώματα, στις επαφές τους με τον Λευκό Οίκο και τα θεσμικά όργανα των ΗΠΑ, δεν το κρύβω λοιπόν ότι ετοιμαζόμουν πριν ακόμη από το ταξίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη, να τιτλοφορήσω το σχετικό με την ομιλία του πρωθυπουργού μας στο αμερικανικό κογκρέσο «όχι επιστροφή στην Ελλάδα με άδεια χέρια».

Εν μέρει διαψεύδονται οι επιφυλάξεις μου αυτές που είναι και επιφυλάξεις των περισσότερων Ελλήνων, μετά τα καταιγιστικά χειροκροτήματα του συνόλου των μελών του αμερικανικού Κογκρέσου αλλά και των μελών της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ, στην εφ’ όλης της ύλης τεκμηριωμένη ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αμ’ έπος αμ’ έργον

Η χρήση κλασικών επιγραμματικών εκφράσεων δεν σημαίνει για τον γράφοντα αρχαιοπληξία. Απλώς πιστεύω, ότι η ελληνική γλώσσα έχει αδιάσπαστη ενότητα από την εποχή του Ομήρου, του Ησιόδου, του Πινδάρου και του Ηροδότου μέχρι και σήμερα. Έτσι το «αμ’ έπος αμ’ έργον», δηλαδή «μαζί με τα λόγια και τα έργα» ταιριάζει απόλυτα στις σημαντικές δηλώσεις του πρωθυπουργού, που είναι αδιανόητο να μένουν στον εναγώνιο χώρο των προσδοκιών, αλλά αξιώνουν και την πραγμάτωσή τους.

Τα πρωτάκουστα παρατεταμένα χειροκροτήματα στο αμερικανικό Κογκρέσο έχουν χαρακτήρα όχι μόνον επαίνου προς τον αγορητή, αλλά και δεσμευτικό, όχι μόνον για τον πρωθυπουργό, αλλά και για τον πρόεδρο Μπάιντεν και μαζί μ’ αυτόν για τη Γερουσία και τη Βουλή των ΗΠΑ.

Επομένως, απαιτείται εγρήγορση και συντονισμός και όχι παραπέταμα των υπεσχημένων στις ανακόλουθες συμμαχικές ή εταιρικές «δεσμεύσεις». Να μην επαναληφθούν με άλλα λόγια οι εμπαιγμοί των 5 ή 6 Ολομελειών της ΕΕ, για τις κυρώσεις, κατά της Ερντογανικής Τουρκίας, που αναβάλλονται επ’ αόριστον…

Από την ελληνική πλευρά, ας αλλάξει άρδην η απλή ρηματική επίκληση του Διεθνούς Δικαίου που το γράφουν οι κυβερνώντες ταραξίες νεοϊσλαμιστές στα αμέτρητα λερωμένα υποδήματα των … προσκυνητών του τουρκικού Ισλάμ, στον βανδαλισμένο ιερό ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη.

Εν τω άμα, μαζί λοιπόν με τα λόγια και τα έργα ήτοι:

– Σε κάθε παραβίαση του εναέριου χώρου μας να καλούνται πάραυτα οι στρατιωτικοί και διπλωματικοί ακόλουθοι της τουρκικής πρεσβείας και οι υπεύθυνοι των τουρκικών προξενείων. Και αν δεν δώσουν τις δέουσες εξηγήσεις, ν’ απελαύνονται και ν’ ανακαλούνται οι ομοιόβαθμοι διπλωμάτες μας από την Τουρκία.

– Στις ίδιες παραβιάσεις να γίνονται οι αναχαιτίσεις των εισβολέων και με τη συνδρομή αεροσκαφών και πιλότων από κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

– Να ενταθούν οι περιπολίες στον θαλάσσιο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, τόσο από τα αμερικανικά πολεμικά πλοία, όσο και από μοίρες του πολεμικού ναυτικού της ΕΕ.

– Εάν συνεχιστούν, παρόλα αυτά, οι τουρκικές παραβιάσεις, να προχωρήσουν οι «σύμμαχοι» του ΝΑΤΟ και εταίροι της ΕΕ α) σε veto κατά των διαδικασιών ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. β) Να εκβληθεί η Τουρκία από το Συμβούλιο της Ευρώπης για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. γ) Να εκβληθεί η Τουρκία και από το ΝΑΤΟ ως υπεύθυνη για τη διαλυτική της συμπεριφορά στους κόλπους της Συμμαχίας.