Θεωρώ πολύ σημαντικές μερικές λεπτομέρειες από τη διεθνή ειδησεογραφία. Για παράδειγμα μίλησαν πριν από μερικές μέρες οι υπουργοί Άμυνας των ΗΠΑ και της Ρωσίας και την Πέμπτη 19 Ιουλίου μίλησαν και οι αρχηγοί των γενικών επιτελείων των δύο χωρών.
Το να υπάρχει δίαυλος επικοινωνίας είναι πάντα σημαντικός, ιδίως όταν είναι προφανές ότι αυτό σηματοδοτεί και τη διερεύνηση κάποιου είδους κατάπαυσης του πυρός.
Και το λέω γιατί βλέπω από διάφορες πλευρές να αρθρώνεται μια κάπως πολεμόχαρη ρητορική.
Είναι η ρητορική που λέει ότι το βασικό θέμα είναι να ενισχυθεί με κάθε τρόπο η Ουκρανία και να ηττηθεί η Ρωσία.
Ορισμένοι μάλιστα θεωρούν ότι όχι μόνο πρέπει να ηττηθεί η Ρωσία αλλά και να υπάρξει «αλλαγή καθεστώτος», δηλαδή ανατροπή του Πούτιν.
Κατανοώ ένα ηθικό αίτημα που λέει ότι η επιλογή της Ρωσίας να κάνει εισβολή πρέπει να ηττηθεί και να δικαιωθεί η αντίσταση της Ουκρανίας.
Όμως, αυτό δεν αναιρεί ότι πρέπει να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και διαπραγμάτευση για μια μόνιμη ειρήνη.
Γιατί το να υπάρξει συνολική ήττα της Ρωσίας αποκλειστικά και μόνο με στρατιωτικά μέσα και κυρώσεις θα πάρει καιρό, θα απαιτήσει πολύ μεγαλύτερη και επί της ουσίας άμεση εμπλοκή της Δύσης και βέβαια θα έχει πάντα το ενδεχόμενο ακόμη μεγαλύτερης κλιμάκωσης της σύγκρουσης με μια χώρα που περιλαμβάνει τα τακτικά πυρηνικά όπλα στις επιλογές της.
Και αυτή η ευθύνη πέφτει σε μεγάλο βάρος στις πλάτες της Ευρώπης, ακριβώς γιατί η Ευρώπη πληρώνει ακριβότερο κόστος, από όλες τις απόψεις, από την παράταση της πολεμικής σύγκρουσης.
Γι’ αυτό το λόγο και χρειάζεται πλάι στην όποια πίεση ασκείται στη Ρωσία, είτε με τις κυρώσεις είτε με την ενίσχυση της Ουκρανίας, να επανέλθει και η διπλωματία και να βρεθεί μια πολιτική λύση.
Μια πολιτική λύση που θα μπορεί να εξασφαλίζει την επιβίωση, την κυριαρχία και την ευημερία της Ουκρανίας, αλλά και θα αποφεύγει και τη λογική της «ταπείνωσης» της Ρωσίας.
Μια λύση που θα πατάει στο διεθνές δίκαιο, αλλά και θα μπορεί να είναι βιώσιμη.
Μια λύση που έστω και με δυσκολίες θα μπορεί να διαμορφώσει έναν ορίζοντα ειρηνικής συνύπαρξης.
Διαφορετικά, τα πράγματα απλώς θα κατρακυλήσουν ακόμη περισσότερο στη βαναυσότητα και τη γενικευμένη αποσταθεροποίηση.
«Οποιο μωρό παίρνει στα χέρια της να παθαίνει κάτι;» λέει για την Ειρήνη η γιαγιά του μωρού το οποίο επανέφεραν στη ζωή οι γιατροί στο Καραμανδάνειο Νοσοκομείο το 2016.
Η Ειρήνη ισχυρίστηκε στο «Τούνελ» ότι τα ρούχα που φορούσε η κόρη της δεν πρόκειται να τα πάρει το Ανθρωποκτονιών γιατί τα έχει θάψει μαζί με το παιδί, αλλά η νονά του ρωτάει «γιατί τόσο πολύ ψέμα»...
Νέα ερωτήματα γεννά για την ήδη περίπλοκη υπόθεση στην Αμαλιάδα με τους θανάτους βρεφών η αποκάλυψη του Τούνελ ότι η Ειρήνη Μουρτζούκου που ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο θάνατο του μικρού Παναγιώτη προσποιήθηκε τη μητέρα του παιδιού.
Συνομιλίες με την Ειρήνη, λίγο μετά το θάνατο του 15μηνών Παναγιωτάκη αποκαλύπτει το το Φως στο Τούνελ, φέρνοντας στην επιφάνεια νέα στοιχεία για το θρίλερ στην Αμαλιάδα.
