Ένα, δύο, τρία, πολλά Moskva – Τα σχέδια των ΗΠΑ για τον ρωσικό στόλο

Η Ρωσία κατηγορείται από τη Δύση και το Κίεβο ότι με τον αποκλεισμό που έχει επιβάλει στα ουκρανικά λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, ευθύνεται για τις μεγάλες ελλείψεις που παρατηρούνται σε σιτηρά παγκοσμίως. Με αποτέλεσμα, όπως τονίζεται, να ανεβαίνουν διαρκώς οι τιμές και να υπάρχει το ενδεχόμενο εκδήλωση μιας παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης.

Εδώ και μερικές ημέρες, μάλιστα, ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ έχει αναλάβει ρόλο διαμεσολαβητή προκειμένου να αρθεί, έστω και μερικώς, το εμπάργκο. Και μάλιστα, όχι μόνο για τα ουκρανικά σιτηρά που είναι αποθηκευμένα στην Οδησσό και άλλες περιοχές, αλλά και για τα εξίσου πολύτιμα και αναγκαία, ρωσικά λιπάσματα, που έχουν περιληφθεί στις κυρώσεις. Ο Αντόνιο Γκουτέρες δήλωσε δε αισιόδοξος ότι σύντομα μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία.

Επειδή, όμως, ορισμένοι θα ήθελαν να πετύχουν τους στόχους που έχουν θέσει χωρίς να αναγκαστούν να κάνουν οποιαδήποτε παραχώρηση προς τον Βλαντιμίρ Πούτιν, ενώ αναζητούν διαρκώς αφορμές για να εμπλακούν πιο ενεργά στον πόλεμο, ταυτόχρονα εκτυλίσσεται μια άλλη διαδικασία. Ο στόχος είναι απλός: Να εφοδιαστεί ο στρατός της Ουκρανίας με πυραύλους που θα μπορούν να πλήξουν και να βυθίσουν τα ρωσικά πλοία στη Μαύρη Θάλασσα, σπάζοντας έτσι ντε φάκτο τον ναυτικό αποκλεισμό.

Σε αυτό το πλαίσιο, σύμφωνα και με σχετικό ρεπορτάζ του Reuters, οι Ηνωμένες Πολιτείες ετοιμάζουν ήδη ένα νέο «φορτίο» όπλων. Ένα φορτίο που θα περιλαμβάνει ό,τι πιο σύγχρονο και ισχυρό διαθέτουν σε επίπεδο αντιπλοϊκών πυραύλων.

Πρόκειται, με απλά λόγια, για τους «φονιάδες των πλοίων», όπως χαρακτηρίζουν οι ειδικοί τους Harpoon της Boeing και τους Naval Strike Missiles (NSM) που κατασκευάζονται από την κοινοπραξία Kongsberg και Raytheon. Οι ΗΠΑ εξετάζουν δε διάφορα σενάρια για το πώς αυτοί οι πύραυλοι θα φτάσουν στα χέρια των Ουκρανών, κάτι που μπορεί να γίνει είτε απευθείας είτε μέσω κρατών-μελών του ΝΑΤΟ που ήδη τους έχουν στην κατοχή τους, όπως η Νορβηγία και η Πορτογαλία.

Ο εφιάλτης του Πούτιν

Το σίγουρο, πάντως, είναι ότι η έγκριση από τη Γερουσία – με τεράστια και διακομματική πλειοψηφία – του νέου «πακέτου» στρατιωτικής βοήθεια, ύψους 40 δισ. δολαρίων, λύνει τα χέρια της Ουάσιγκτον και του Τζο Μπάιντεν για να προχωρήσουν τα σχέδιά τους. Να εφοδιάσουν, δηλαδή, την Ουκρανία με συστήματα που μπορούν να προκαλέσουν τεράστια ζημιά στους Ρώσους, οι οποίοι ακόμη βλέπουν το φάντασμα του καταδρομικού Moskva, της ναυαρχίδας τους η οποία… αναπαύεται στον βυθό της θάλασσας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως αναφέρουν οι ειδικοί, οι συγκεκριμένοι πύραυλοι έχουν βεληνεκές που ξεπερνά τα 100 χιλιόμετρα και μπορεί να φτάσει και τα 250. Αυτό σημαίνει πως μπορούν να εκτοξευτούν από σχετικά ασφαλείς περιοχές στην ξηρά και να απειλήσουν το σύνολο των μονάδων του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας, που υπολογίζεται πως αποτελείται από περίπου 20 πλοία διάφορων τύπων και υποβρύχια.

«Εάν ο Πούτιν επιμείνει, τότε η Ουκρανία θα μπορούσε να καταστρέψει τα μεγαλύτερα ρωσικά πλοία, καθώς δεν έχουν πού να κρυφτούν στη Μαύρη Θάλασσα», είπε στο Reuters ο Μπρίαν Κλαρκ, του Hudson Institute – προσθέτοντας ότι αρκούν 12-24 Harpoon για να κάνουν τη ζημιά και να προστατεύσουν τα ουκρανικά λιμάνια.

Θα χρειαστεί χρόνος

Φυσικά, αυτό δεν μπορεί να γίνει άμεσα. Ακόμη και στην υποθετική περίπτωση που η σχετική απόφαση λαμβανόταν σήμερα, απαιτούνται τουλάχιστον 14 ημέρες για την εκπαίδευση των χρηστών των NSM (περισσότερες για τους Harpoon, που θεωρούνται πιο περίπλοκοι). Παράλληλα, πρέπει να συνυπολογιστεί και το διάστημα που πρέπει να μεσολαβήσει για την ασφαλή μεταφορά και ανάπτυξη των συγκεκριμένων συστημάτων στα σημεία που θα έχουν προκαθοριστεί.

Σε κάθε περίπτωση, οι διεργασίες αυτές αποδεικνύουν ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ εμπλέκονται ολοένα πιο στενά στον πόλεμο της Ουκρανίας, καθιστώντας ένα «θερμό επεισόδιο» με τη Ρωσία πιο πιθανό. Ίσως, λοιπόν, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι έχει αποκατασταθεί και λειτουργεί ήδη η «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στα υπουργεία Άμυνας και τα στρατιωτικά επιτελεία σε Ουάσιγκτον και Μόσχα.

Εκεί, άλλωστε, λαμβάνονταν εξαρχής όλες οι κρίσιμες αποφάσεις.

Πηγή ΟΤ