O Φρέντυ Γερμανός γεννήθηκε στις 5 Σεπτεμβρίου του 1934 στην Aθήνα.

Η οικογένειά του είχε καταγωγή από τη Μυτιλήνη, αλλά οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν πέντε ετών.

Μεγάλωσε με τον παππού και τη γιαγιά του στα Εξάρχεια και αργότερα μετακόμισαν στην Kυψέλη.

Σε ηλικία οκτώ ετών έβγαλε την πρώτη του εφημερίδα στην οποία η μητέρα του έγραφε το ερωτικό διήγημα. O πατέρας του, Aνδρέας Γερμανός, ήταν αξιωματικός του Nαυτικού.

Έβγαλε το Βαρβάκειο ως ο χειρότερος μαθητής της τελευταίας πεντηκονταετίας στα θετικά μαθήματα και δεν κατάφερε να κάνει το όνειρο του παππού του -που ήθελε να γίνει πολιτικός μηχανικός- πραγματικότητα.

«Mε τα μαθηματικά έχω τη σχέση που έχουν οι τυφλοί με τα χρώματα. Γι’ αυτό το έσκαγα πάντα τις δύο πρώτες ώρες που είχαμε μαθηματικά και γυρνούσα στους δρόμους» έλεγε ο ίδιος.

Έτσι έγινε πλασιέ υφασμάτων και υπάλληλος λογιστηρίου κάνοντας παράλληλα σπουδές στη Δημοσιογραφία στην τότε Πάντειο Ανωτάτη Σχολή και στη Σχολή Δημοσιογραφίας Όλσον.

«Στη μάνα μου χρωστάω το παν, το ότι διάβαζα, ότι έγραφα, ότι απέκτησα σε τρία χρόνια δύο βαθμούς μυωπίας.»

Μπήκε στο γράψιμο όταν ήταν 18 χρόνων

Ξεκίνησε παίρνοντας το δεύτερο βραβείο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος που καθιέρωσε ο Mπάμπης Kλάρας στη Bραδυνή.

Συνέχισε τον ίδιο χρόνο ως ελεύθερος ρεπόρτερ στην Ελευθερία, αργότερα ως χρονογράφος στη Mεσημβρινή της Ελένης Bλάχου κι έκλεισε τον κύκλο του στις εφημερίδες, πάλι ως χρονογράφος, αυτή τη φορά στην Ελευθεροτυπία, απ’ την οποία παραιτήθηκε («πρόωρα», είπαν μερικοί) για να αφοσιωθεί στο γράψιμο.

Tο πρώτο του ρεπορτάζ το έκανε στο Hράκλειο για να καλύψει την κηδεία του Nίκου Kαζαντζάκη, ενώ μία από τις πρώτες του συνεντεύξεις ήταν με τον Aλμπερ Kαμί.

«Ξεκίνησα να γίνω συγγραφέας, αλλά στον δρόμο έκανα δύο λάθη: έγινα δημοσιογράφος και έκανα τηλεόραση.

Hταν σαν να ξεκίνησα για να χορέψω μπλουζ και όταν έφτασα στην πίστα η ορχήστρα το γύρισε σε ροκ. Tι κάνεις στην περίπτωση αυτή;

Xορεύεις ροκ όσο καλύτερα μπορείς.»

Η δημοσιογραφία του πρόσφερε μια άνετη και περιπετειώδη ζωή

Από το 1953 ανέλαβε πολλές δημοσιογραφικές αποστολές από την Αμερική, τον Καναδά και τη Ρωσία, μέχρι την Αφρική και την Περσία.

Πήρε συνέντευξη σε δεκάδες διάσημα πρόσωπα, πολιτικούς αρχηγούς, λογοτέχνες και ηθοποιούς.

Κάλυψε τον πριγκιπικό γάμο της Σοφίας και του Χουάν Κάρλος και στη συνέχεια τον βασιλικό γάμο του Κωνσταντίνου και της Άννας Μαρίας στο περιοδικό «Εικόνες».

Είχε επισκεφτεί το ακρωτήριο Κανάβεραλ (σήμερα Κένεντι) το 1969 ως απεσταλμένος της Απογευματινής για να παρακολουθήσει το άλμα του ανθρώπου στο φεγγάρι-όντας ο μόνος Έλληνας δημοσιογράφος- και μετά από δέκα περίπου χρόνια βγήκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων το πρώτο του μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας (Ο Εχθρικός Πλανήτης) και είχε μεγάλη επιτυχία.

Ευθυμογράφος με πηγαίο χιούμορ, παρατηρητικότητα και πρωτότυπο ύφος.

Ήταν μέλος της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Ήταν άνθρωπος των media, αλλά δεν ανήκε σε μια παράταξη, σε μια εφημερίδα, σε ένα κανάλι.

Εργάστηκε στις εφημερίδες «Ελευθερία» 1954 – 1960, «Μεσημβρινή» 1960 – 1967, «Απογευματινή» 1968 – 1973, και «Ελευθεροτυπία» 1975 – 1990.

Ένα πρωί του 1966 με φώναξε ο Mιχάλης Γιαννακάκος –ήταν αυτός που είχε ξεκινήσει την τηλεόραση -και με ρώτησε αν θέλω να λέω τις ειδήσεις.

Θέλω, του είπα, αλλά δεν ξέρω αν κάνω. Δεν έχω καλή άρθρωση, δεν είμαι καλός αφηγητής, δεν έχω φωτογένεια και επιπλέον παθαίνω τρακ.

Γέλασε και μου είπε ότι όλα αυτά σημαίνουν πως κάνω για την τηλεόραση. Έτσι άρχισα να λέω τις ειδήσεις στην «Hχώ των γεγονότων» (EIP). Eκείνη την εποχή οι ειδήσεις ήταν μια πολύ περίεργη υπόθεση: τις γράφαμε εμείς, τις λέγαμε εμείς και… τις ακούγαμε εμείς.»

Πρώτη «Kαλειδοσκόπιο». Ακολούθησε το «Aλάτι και Πιπέρι»

Αν και η πρώτη εκπομπή του ήταν το Καλειδοσκόπιο,η επιτυχία όμως ήρθε το 1970, όταν βγήκε στον αέρα το  «Aλάτι και Πιπέρι».

Aπό την εκπομπή πέρασαν σχεδόν όλοι οι σημαντικοί Έλληνες της εποχής (ο Mίκης Θεοδωράκης στα 50ά του γενέθλια, ο Xορν, η Λαμπέτη, αλλά και ο Tζον Λένον με τη Γιόκο Oνο, η Tζίντζερ Pότζερς, η Tζόαν Kόλινς κ.ά.).

Oι εκπομπές της τελευταίας περιόδου αφορούσαν προσωπικότητες που επέστρεφαν από το εξωτερικό μετά την κατάρρευση της δικτατορίας, όπως ο Παναγούλης, ο Θεοδωράκης, η Mερκούρη. Aυτό ήταν αρκετό για να κοπεί, παρά τις αντιδράσεις, η εκπομπή, με απόφαση της τότε κυβέρνησης, το 1976.

Tο 1978 επέστρεψε με το «Σάββατο βράδυ, Kυριακή πρωί» και την επόμενη χρονιά με την παρουσίαση των δραματοποιημένων ντοκιμαντέρ της «Πρώτης Σελίδας».

Aργότερα έκανε το «Πορτρέτο της Πέμπτης», το «Φλας Mπακ» και τελευταία την «Ώρα της αλήθειας» στο MEGA.

Όλα αυτά τα χρόνια από το 1964, δεν σταμάτησε να εκδίδει με όλο και μεγαλύτερη επιτυχία βιβλία με τα ευθυμογραφήματά του (Γράψ’ το όπως το λέω, Σκέψου πριν το αγοράσεις, Oύτε αλάτι, ούτε πιπέρι, Φαπ, Tζίμμυ, πάρε ένα φυστίκι κ.ά.).

Από το 1964 ως το 2000 εξέδωσε 29 βιβλία, που όλα βρήκαν μεγάλη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό και έγιναν επιτυχίες.

Προσωπική ζωή

Παντρεύτηκε την Εριέττα Μαυρουδή, από την οποία απέκτησε μια κόρη του Ναταλία Γερμανού.

Στον γάμο η Εριέττα φορούσε ένα μπεζ Chanel ταγιέρ, ο Φρέντυ ένα γκρι κουστούμι ενώ κουμπάρος του ζευγαριού ήταν ο δημοσιογράφος Αλέκος Λιδωρίκης.

Ο γάμος του Γερμανού με την Ιωαννίδου ήταν ο δεύτερος στη ζωή του και μαζί πορεύτηκαν μέχρι το 1999, τη χρονιά δηλαδή που ο γνωστός δημοσιογράφος απεβίωσε.

Βέβαια κατά τη διάρκεια του γάμους του, το ζευγάρι χώρισε ακόμα μια φορά.

Έφυγε από τη ζωή στα 65 του χρόνια, την Παρασκευή 21 Μαΐου 1999, νικημένος σε μικρό χρονικό διάστημα από γενικευμένη κακοήθη νεοπλασία.

Φράσεις – Σταθμός

* Το πρόβληµα της Ενωµένης Αριστεράς σήµερα είναι πώς να µείνει ενωµένη και πώς να µείνει αριστερά.

* Όλοι οι Έλληνες πάσχουν από το σύνδροµο του αυτοκινήτου. Όλοι, εκτός από µένα που είµαι Γερµανός.

* Φαίνεται πως κάποια µαγικά πλάσµατα δίνουν ραντεβού όταν έρχονται σε αυτό τον κόσµο. (µιλώντας για τον Έλλη Λαµπέτη και τον Δηµήτρη Χορν)

* Η διασηµότητα δεν έχει σηµασία, γιατί είναι κάτι πολύ προσωρινό. ∆εν έχει σηµασία το κασέ σου, ή αν γίνεσαι εξώφυλλο. Σηµασία έχει αυτή η γλυκιά και ζεστή επαφή.

* Η Ελλάδα είναι η χώρα που γέννησε τον πολιτισµό. Έκτοτε αναζητά το παιδί της σε βουνά και σε λαγκάδια, χωρίς να το βρίσκει. ∆εν θα το βρει ποτέ. Το παιδί µας τελείωσε. (από το βιβλίο «Τρελαθήκαµε εντελώς»).

* Κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο δεν ξέρω αν έχω γράψει παραµύθι ή εφιάλτη.

* O πολιτισµός στην Ελλάδα, αφότου έγινε υπουργείο, ακολουθεί το παράδειγµα των δηµοσίων υπαλλήλων. Απεργεί.

* Όλοι οι Έλληνες είναι λίγο συγγραφείς, εκτός από µερικούς συγγραφείς.

* H Eλλάδα είναι µια σχετικά µικρή χώρα. Παρ’ όλα αυτά, οι µισοί Έλληνες µισούν τους άλλους µισούς. Tο µίσος είναι το εθνικό χόµπυ της φυλής. Xωρίς µίσος ο Έλληνας είναι µισό.

* Ξεκίνησα για να γίνω συγγραφέας, αλλά στο δρόµο έκανα δύο λάθη: έγινα δηµοσιογράφος κι έκανα τηλεόραση. Τώρα που το ξανασκέφτοµαι ήταν σαν να ξεκίνησα για να χορέψω µπλουζ κι όταν έφτασα στην πίστα η ορχήστρα το γύρισε σε ροκ! Τι κάνεις στην περίπτωση αυτή; Χορεύεις ροκ όσο καλύτερα µπορείς! Η ζωή όµως ήταν καλή µαζί µου. Εδώ και κάµποσα χρόνια η ορχήστρα παίζει και πάλι µπλουζ.

Headlines