Αφήνω κατά μέρος τον μικρό τελικό, το νόημα του οποίου αδυνατώ να κατανοήσω. Από αυτόν, το μόνο σχόλιο είναι ότι ο Γιώργος Πρίντεζης άξιζε να παίξει περισσότερο και να βγει λίγο πριν από το τέλος για να πάρει το χειροκρότημα αναγνώρισης που του αξίζει.

Ο κόουτς το είδε αλλιώς, αυτός ξέρει γιατί το έκανε έτσι. Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος του Ολυμπιακού ξέρει να αναγνωρίζει τις αξίες και ο Ολυμπιακός σαν σύλλογος, επίσης… Ήταν μαχαιριά. Πριν από χρόνια την έριξε ο Σλούκας και πανηγυρίζαμε, τώρα την έριξε ο Μίτσιτς και απογοητευτήκαμε.

Την απογοήτευση την καταλαβαίνω. Την γκρίνια όχι. Μιλάω για γκρίνια κι όχι για τα πανηγύρια εκείνων που κάθε φορά ντύνονται με τα χρώματα των ομάδων που αντιμετωπίζει ο Ολυμπιακός. Αυτή είναι άλλη κατηγορία, η οποία ανθεί τα τελευταία χρόνια σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Να χαίρεσαι με τις λύπες των άλλων.

Απογοήτευση λοιπόν γιατί ο Ολυμπιακός απέναντι στην Εφές έκανε το τέλειο παιχνίδι. Απέναντι στο καταφανές περίσσευμα ταλέντου της τουρκικής ομάδας οι Ερυθρόλευκοι, όπως έκαναν όλη τη χρονιά στην Ευρωλίγκα, αντέταξαν το οργανωμένο και μελετημένο παιχνίδι. Με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Με εξαντλητικό διάβασμα του αντιπάλου.

Έτσι έφτασε η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα στο Βελιγράδι. Αυτός ήταν ο λόγος που ο προπονητής του Ολυμπιακού αναδείχτηκε κόουτς της χρονιάς στην Ευρωλίγκα.

Ε, όλα αυτά δεν γίνεται να διαγραφούν διότι ο Μίτσιτς βγήκε από το μαρκάρισμα του Βεζένκοφ και το… έσταξε. Ο σέρβος παικταράς δεν χρειαζόταν ιδιαίτερες εντολές από τον Αταμάν. Πήρε την μπάλα, εκμεταλλεύτηκε το σκριν για να αποφύγει τον Γουόκαπ κι έπεσε πάνω στον Βεζένκοφ. Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν μάλλον απλά. Αν ερχόταν βοήθεια θα πήγαινε σε πάσα, αν όχι θα σηκωνόταν για σουτ.

Η κλάση του ήταν αρκετή για να πάρει μόνος του την απόφαση και να σουτάρει. Η κλάση του ήταν αυτή που έστειλε την μπάλα στο καλάθι. Οι επιλογές που είχε ήταν γνωστές στον Μπαρτζώκα.

Αν το ματς πήγαινε στην παράταση, ο Ολυμπιακός, με τους ψηλούς της Εφές φορτωμένους με φάουλ, θα είχε πλεονέκτημα. Εκεί πόνταρε ο Μπαρτζώκας και δεν έδωσε εντολή για φάουλ. Όλα τα άλλα είναι συζήτηση για άσκοπη γκρίνια, που εντέλει κρύβει την ουσία.

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε τη χρονιά με ανομολόγητο στόχο να μπει στην οκτάδα. Έφτασε στο Βελιγράδι κι έμεινε έξω από τον μεγάλο τελικό για ένα σουτ 0,2 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα που μαρτυρά το μέγεθος της επιτυχίας.

Κι επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη το θέμα τώρα είναι να κρατηθούν οι Ερυθρόλευκοι στο επίπεδο που έχουν φτάσει.

Όχι και τόσο εύκολο εδώ που τα λέμε, αλλά αυτός είναι ο στόχος. Που περνά βέβαια από την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά απλώνεται στην επόμενη Ευρωλίγκα. Ο πήχης έχει ήδη τοποθετηθεί ψηλά και η δίψα των οπαδών του Ολυμπιακού για διακρίσεις, αστείρευτη. Όλα τα άλλα είναι καλή αφορμή για ωραίες μπασκετικές συζητήσεις, αλλά μέχρι εκεί.

Να συζητήσουμε ναι, να κατεδαφίσουμε όχι.

Headlines