Πόλεμος στην Ουκρανία: Μια γυναίκα στην Ελλάδα βοηθά τις έγκυες πρόσφυγες

Πώς είναι να φεύγεις από την χώρα σου, η οποία βομβαρδίζεται, ο σύντροφός σου να είναι στον πόλεμο και να βρίσκεσαι πρόσφυγας σε μία άλλη χώρα, ενώ παράλληλα είσαι έγκυος; Για την ακρίβεια, ενώ είσαι ετοιμόγεννη.

Οι πρόσφυγες από την Ουκρανία κουβαλούν πάνω τους και μέσα τους την φρίκη του πολέμου. Ακόμη κι αν τίποτε δεν μπορεί πραγματικά να μετριάσει όλο αυτό το βίωμα, υπάρχουν δύο σημαντικά σημεία: σε αντίθεση με τους πρόσφυγες από την Ασία ή την Αφρική, χαίρουν καλύτερης αντιμετώπισης -προς το παρόν- στην Ευρώπη και, επίσης, είναι πιθανό στις νέες χώρες που θα καταφύγουν να βρούνε συμπατριώτες τους. Στην Ελλαδα οι έγκυες γυναίκες θα βρούνε την Ελίνα.

Η Ελίνα Ισιδώρου, κατάγεται από το Κίεβο με τη μητέρα της να είναι από την ελληνική ομογένεια, όπου και έχει πολλούς συγγενείς της. Μέχρι τα 17 της ζούσε στην Ουκρανία. Διατηρεί στενές επαφές. “Με το κάθε τι που γίνεται, πονάω πολύ. Όπου και να χτυπήσουν είναι κάποιος δικός σου άνθρωπος, ή άνθρωπος κάποιου που ξέρεις”, λέει.

Leleka: Ένα δίκτυο υποστήριξης για τις έγκυες πρόσφυγες

Η Ελπίδα έχει φτιάξει μία ομάδα αλληλεγγύης, την Ομάδα υποστήριξης εγκύων και νέας μαμάς –  Leleka. Πρόκειται για ένα δίκτυο αλληλεγγύης μεταξύ γυναικών με σκοπό να βρεθούν λύσεις για τις πρόσφυγες που πρόκειται να γεννήσουν στη χώρα μας. Αλλά, πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα;

Η Ελίνα, μαμά δύο νηπίων, μας λέει πώς κατάλαβε πόσο δυσκολεύει η γραφειοκρατία και το ελλιπές σύστημα δημόσιας υγείας τις γυναίκες. Η σύζυγος του αδερφού της είναι έγκυος. Θα επισκέπτονταν την χώρα μας μία μέρα πριν ξεκινήσει ο πόλεμος και τελικά δεν κατάφεραν να γυρίσουν πίσω.

Έτσι, κοίταξαν για τα δεδομένα της ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στην Ελλάδα κι ενώ η ΕΕ έλεγε ότι θα έχουν δωρεάν πρόσβαση στα συστήματα υγείας, κατάλαβαν  ότι μπορεί να εξεταστεί δωρεάν μόνο με ΑΜΚΑ. Παντού, πλην των επειγόντων περιστατικών και η εγκυμοσύνη δεν θεωρείται επείγον περιστατικό. Μόνο ο τοκετός.

Με αφορμή αυτό το γεγονός, με τη μητέρα της να έρχεται πρόσφυγας και η ίδια και να την στηρίζει στις δράσεις της και με δεδομένο ότι ήθελε να βοηθήσει, η Ελίνα αποφάσισε να κινητοποιηθεί, τόσο αυτή, όσο και άλλες γυναίκες με δραστηριότητα στα κοινωνικά δίκτυα και με παρέμβαση μέσα από αυτά.

“Στην Ουκρανία το μαιευτικό σύστημα είναι καλύτερο από την Ελλάδα”, λέει η Ελίνα “Στις μεγάλες πόλεις έχουν καταπληκτική περίθαλψη και δε συνηθίζεται η καισαρική, η Ουκρανία δεν είναι μια υποβαθμισμένη χώρα. Οι γυναίκες έρχονται εδώ και φρικάρουν με το πρωτόκολλο που υπάρχει για τον τοκετό”. Εξηγεί πως, σε αντίθεση με την Ελλάδα, όπου οι γυναίκες πρέπει να μένουν καθιστές πριν την τελική ευθεία του τοκετού, στα δημόσια νοσοκομεία της Ουκρανίας υπάρχουν χώροι για να κινηθούν, μπάλες πιλάτες και η προτροπή να περπατήσουν.

Η αρχική σκέψη ήταν βρεθούν μαίες για να βοηθήσουν τις γυναίκες πριν το νοσοκομείο, να οργανωθούν με τις απαραίτητες εξετάσεις πριν τον τοκετό και να μπορέσουν, όσο γίνεται, να εξοικειωθούν οι εγκυμονούσες με το σύστημα υγείας στη χώρα. Βρέθηκαν πολλές μαίες να βοηθήσουν εθελοντικά τις γυναίκες. Μία από αυτές είναι, μάλιστα, Ουκρανή. Ταυτόχρονα, η ομάδα βοηθά στη γραφειοκρατική διαδικασία της απόκτησης ΑΜΚΑ, αφού πολλές από τις γυναίκες δε μιλούν καν αγγλικά. Επίσης, βοηθούν στην παροχη ρούχων και άλλων ειδών για τη μητέρα και το βρέφος.

Απαραίτητη η ψυχολογική στήριξη

Τώρα διοργανώνουν συνεδρίες on line με γυναίκες και άλλες δράσεις, στις οποίες συμμετέχει και ψυχολόγος. “Αρχικά τις ρωτάμε αν είναι έγκυες, γιατί λόγω του σοκ ξεχνάνε να μας το πούνε. Αυτές οι γυναίκες χρειάζονται βοήθεια σε όλα τα επίπεδα, μερικές δε μιλάνε καν άγγλικα, ή δεν έχουν ρούχα, γιατί έφυγαν άρον-άρον ή καταστράφηκαν τα σπίτια της”.

Η ομάδα προσπαθεί να στηρίξει ψυχολογικά τις γυναίκες, να χαλαρώσουν και να θυμηθούν “πως είναι γυναίκες και μάλιστα έγκυες”. Βρίσκονται σε χώρους με γλυκά και κάνουν ασκήσεις ηρεμίας. Ταυτόχρονα, έχουν και τη μαία τους.  “Όσο καλύτερα είμαστε ψυχολογικά εμείς, τόσο θα είναι και το παιδί μας κι ίσως μετά κι ο κόσμος”, λέει η Ελίνα. Κάποιες φιλοξενήθηκαν σε σπίτια, μία από αυτές, μάλιστα, γέννησε εκεί!

Μετά τον τοκετό, η δράση της ομάδας δεν σταματά. Ακολουθούν συναντήσεις αποκατάστασης, χοροθεραπεία, ακόμη και πικνίκ.

Μετά την πίεση που ασκήθηκε, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, αποφάσισε να χαρακτηρίσει τις έγκυες γυναίκες ως “πρώτης προτεραιότητας επισκέπτες”. Από τη δική της ομάδα έχουν γεννηθεί πέντε μωρά και περιμένουν τις επόμενες ημέρες περιμένουν και τα επόμενα. “Συνολικά δεν ξέρω πόσες γυναίκες είναι που γέννησαν στην Ελλάδα”.

Η Ελίνα έχει μιλήσει με πάνω από 50 γυναίκες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, αλλά δεν ξέρει πόσες από αυτές βρίσκονται τώρα στη χώρα. “Τα πράγματα είναι καλύτερα στο Κίεβο και σιγά-σιγά κάποιες επιστρέφουν”, λέει η Ελπίδα, υπενθυμίζοντας πως αυτές οι γυναίκες θα γυρίσουν σε μία χώρα όπου οι σύντροφοί τους είναι στον πόλεμο και δεν ξέρουν αν θα τους ξαναδούν ζωντανούς.