Νοσηλεύτρια Τζωρτζίνας: «Το παιδί καταλάβαινε τι γινόταν – Βίωσε πολύ άσχημες καταστάσεις»

Σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις για το μαρτύριο που βίωσε η 9χρονη Τζωρτζίνα στο πλευρό της μητέρας της, Ρούλας Πισπιρίγκου προχώρησε μια από τις νοσηλεύτριες της ΜΕΘ του νοσοκομείου του Ρίου.

Η νοσηλεύτρια, που βρέθηκε δίπλα στην 9χρονη για τέσσερις μήνες, μετά την πρώτη ανακοπή, υποστήριξε ότι το πρώτο παιδί τους ζεύγους Δασκαλάκη – Πισπιρίγκου καταλάβαινε μετά από κάποιο διάστημα τα αστεία και χαμογελούσε.

«Οι μήνες ήταν αρκετοί για να δούμε έτσι κάποιες συμπεριφορές και να ζήσουμε και το παιδί και την εξέλιξή του γιατί τελικά η Τζωρτζίνα καταλάβαινε, αυτό μπορώ να το πω με μεγάλη σιγουριά. Σίγουρα αντιλαμβανόταν… αντιλαμβανόταν όλα τα αστεία» σημείωσε.

«Στεναχωριόμαστε για την εξέλιξη αυτή, γιατί πραγματικά παλέψαμε πολύ και το ίδιο το παιδί πάλεψε. Ήτανε μεγάλες προσπάθειες για να καταφέρει και…» τόνισε μεταξύ άλλων, μιλώντας στην εκπομπή T-Live.

«Ανέβαινε, κατέβαινε το περιστατικό, σίγουρα έχει κατά τη γνώμη μου, έχει βιώσει πολύ άσχημες καταστάσεις, δηλαδή ένα παιδί που αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί να μιλήσει» πρόσθεσε για τα όσα βίωσε το παιδί στο πλευρό της μητέρας του, ενώ συμπλήρωσε πως δεν είχε δει κανένας νοσηλευτής και κανένας γιατρός τα επεισόδια της Τζωρτζίνας.

Παράλληλα, μιλώντας για τη Ρούλα Πισπιρίγκου σημείωσε ότι δεν είδε κάποια διαφορά στη συμπεριφορά της. «Δεν μπορώ να πω ότι είδα κάποια συμπεριφορά όταν η μητέρα ήταν εδώ, δηλαδή να πω ότι στεναχωριότανε, έκλαιγε και τα λοιπά και τα λοιπά δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο, αν ρωτάτε κάτι, κάτι ανάλογο» υποστήριξε.

Διαβάστε αναλυτικά τη συνέντευξη της νοσηλεύτριας

– Εσείς ήσασταν δίπλα στην Τζωρτζίνα όσο ήταν στην μονάδα εντατικής θεραπείας;

– Με την Τζωρτζίνα ήμασταν εδώ σχεδόν τέσσερις μήνες, όλοι οι νοσηλευτές έχουν την ίδια δηλαδή… είχαν την ίδια επαφή, είναι κάθε νοσηλευτής όταν αναλαμβάνει ένα περιστατικό το έχει στο οκτάωρό του, στη βάρδιά του, οπότε βλέπει το παιδί, την συμπεριφορά του, των γονιών του, κατά την διάρκεια του επισκεπτηρίου. Υπάρχει προσωπική επαφή και ιδιαίτερα με το παιδί αλλά και με τους γονείς ή και είναι συνεχής η επίβλεψη, οπότε οι μήνες ήταν αρκετοί για να δούμε έτσι κάποιες συμπεριφορές και να ζήσουμε και το παιδί και την εξέλιξή του γιατί τελικά η Τζωρτζίνα καταλάβαινε, αυτό μπορώ να το πω με μεγάλη σιγουριά. Σίγουρα αντιλαμβανόταν… αντιλαμβανόταν όλα τα αστεία».

Η Τζωρτζίνα είχε φτάσει σε ένα επίπεδο που αντιλαμβανόταν όλα τα αστεία, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε βέβαια τι αντιλαμβανόταν ακριβώς από τα υπόλοιπα, αλλά εφόσον ένα παιδί αντιλαμβάνεται όλα τα αστεία και χαμογελάει και γελάει και ξεκαρδίζεται, θεωρώ ότι υπήρχε γενικότερα αντίληψη και νομίζω ότι πολλά πράγματα δηλαδή θα πρέπει να έχει, στα επεισόδια θεωρώ στα επεισόδια που γινόντουσαν στην παιδιατρική με μονάδα δεν ξέρω θα έχετε ενημερωθεί για αυτό.

– Βέβαια.

– Ανέβαινε, κατέβαινε το περιστατικό, σίγουρα έχει κατά τη γνώμη μου, έχει βιώσει πολύ άσχημες καταστάσεις, δηλαδή ένα παιδί που αντιλαμβάνεται, δεν μπορεί να μιλήσει.

– Κατάλαβα τι εννοείτε. Για το διάστημα που νοσηλευόταν στην παιδιατρική και είχε τα επεισόδια αυτά, εάν αποδειχθεί ότι η μητέρα της τα προκαλούσε, το παιδί μπορούσε να αντιληφθεί τον κίνδυνο, τον φόβο, όλο αυτό που συνέβαινε εκείνη την στιγμή.

– Και δεν μπορούσε να αντιδράσει.

– Δεν μπορούσε να αντιδράσει, ναι.

– Αυτό πιστεύω ότι συνέβαινε. Τώρα δεν ξέρω…

– Θέλω να σας ρωτήσω επίσης κάτι ακόμη. Εσείς ήσασταν δίπλα στην Τζωρτζίνα, όπως και το υπόλοιπο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Είχατε δει κάποια από τα αναφερόμενα επεισόδια της μητέρας στην παιδιατρική κλινική;

– Εμείς στην μονάδα όταν παραλαμβάναμε το παιδί μετά από ένα αναφερόμενο επεισόδιο, το παιδί εδώ δεν έκανε κανένα επεισόδιο, δηλαδή δεν έχει δει, νομίζω κανένας νοσηλευτής απ’ όσο ξέρω και κανένας γιατρός τα επεισόδια της Τζωρτζίνας. Σε εμάς εδώ έμενε, παρέμενε μετά το επεισόδιο, δηλαδή αφού γινόταν η εισαγωγή, παρέμενε πολλές φορές ένα εικοσιτετράωρο, δύο εικοσιτετράωρα δεν παρατηρήθηκε κανένα επεισόδιο.

– Πώς γίνεται αυτό, πώς εξηγείται ιατρικά αυτό και επιστημονικά; Ένα παιδί να εμφανίζει επεισόδια μόνο στην απλή κλινική, ενώ όταν μπαίνει στην Μ.Ε.Θ. να έχει…, να είναι μια χαρά το παιδί;

– Ήταν η ανησυχία των γιατρών και νοσηλευτών, ακριβώς και οι υποψίες γινόντουσαν δηλαδή προς το τέλος, δηλαδή λίγο πριν πεθάνει η Τζωρτζίνα, γιατί αμέσως με το που ανέβηκε στην Αθήνα έγινε η διακομιδή στην Αθήνα, το παιδάκι δεν έκατσε… πόσο τρεις – τέσσερις μέρες έκατσε, μετά απεβίωσε, έγινε η τελευταία ανακοπή της.

– Στην μονάδα εντατικής θεραπείας η μητέρα είχε πρόσβαση όσο καιρό νοσηλεύτηκε σε εσάς η Τζωρτζίνα;

– Οι γονείς εδώ μπορούν να βλέπουν τα παιδιά τους δύο φορές την ημέρα, μια ώρα το πρωί και μια ώρα το απόγευμα στο επισκεπτήριο, βεβαίως είχε πρόσβαση.

– Ήταν μόνη της στον θάλαμο η Τζωρτζίνα ή και με άλλα παιδιά;

– Σε εμάς;

– Σε εσάς, ναι, στην μονάδα εντατικής θεραπείας.

– Η μονάδα είναι ένας ενιαίος χώρος που είναι όλα τα παιδιά μαζί και παρατηρούνται είκοσι τέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο, υπάρχει ο νοσηλευτής που παρατηρεί το παιδί, δηλαδή δεν μπορούσε να γίνει κάτι, να κάνει κάποιος, κάτι στο παιδί.

– Ναι γιατί υπήρχε παρουσία και άλλων ατόμων. Μου είπατε ότι είσαστε πάρα πολλούς μήνες δίπλα στην Τζωρτζίνα και εσείς αλλά και οι συνάδελφοί σας. Τι σας έκανε έτσι περισσότερο εντύπωση σ’ αυτό το κοριτσάκι;

– Η θέλησή του να προχωρήσει, να καταφέρει πράγματα σαν προσωπικότητα δηλαδή το ίδιο το παιδί. Δεν μπορώ να πω ότι είδα κάποια συμπεριφορά όταν η μητέρα ήταν εδώ, δηλαδή να πω ότι στεναχωριότανε, έκλαιγε και τα λοιπά και τα λοιπά δεν μπορώ να πω κάτι τέτοιο, αν ρωτάτε κάτι, κάτι ανάλογο.

Σίγουρα πάντως ήτανε ένα παιδί, αυτό που μου έκανε εντύπωση που ήθελε, προσπαθούσε καθημερινά με φυσικοθεραπείες, με όλες και εμάς τις δικές μας προσπάθειες να καταφέρει όλο και κάθε ημέρα από κάτι γιατί ήταν σε μια κατάσταση αρκετά άσχημη, υπήρχε τετραπληγία, δεν μπορούσε να κουνήσει τα χέρια της, τα πόδια της ακόμη και το κεφάλι της είχε μια συγκεκριμένη στάση, οπότε και κάθε φυσικοθεραπεία που γινόταν ήταν πολύ επώδυνη. Παρόλα αυτά όμως κάθε μέρα κατακτούσε και κάτι, βλέπαμε βελτίωση, βλέπαμε δηλαδή το παιδάκι ότι…

– Πήγαινε καλά, πήγαινε καλά

– Και κατακτούσε κάποια πράγματα.

– Μα και για αυτό κατάφερε και επέστρεψε στο σπίτι του για επτά ολόκληρους μήνες και ξαφνικά ενώ όλα πήγαιναν πολύ καλά αρχίζει μια αντίστροφη πορεία στην υγεία της και κάνει και πάλι εισαγωγή, με αναφερόμενο επεισόδιο πάλι από την μητέρα, πάλι στο σπίτι.

– Πάλι στο σπίτι ακριβώς.

– Και έρχεται σε εσάς, έρχεται δηλαδή στο Ρίο στην παιδιατρική κλινική…

– Στην παιδιατρική κλινική.

– Εμφανίζει τα συμπτώματα, σε εσάς τίποτα.

– Σε εμάς τίποτα. Όταν ερχόταν το παιδί σε εμάς ήτανε λίγο θα μπορούσε να πει κανείς κουρασμένο, λίγο νωθρό, αυτό.

– Λόγω του επεισοδίου που είχε προηγηθεί;

– Ναι και δεν ξέραμε και τι ακριβώς επεισόδιο ήταν αυτό, πάντως φαινόταν ότι ήταν λίγο καταβεβλημένη μετά το επεισόδιο, λίγο κουρασμένο το παιδί.

– Λογικό είναι. Στην μονάδα εντατικής θεραπείας ερχόταν ο πατέρας να δει την κόρη του, την Τζωρτζίνα;

– Τον πρώτο καιρό ερχόταν συχνά, μετά επειδή δούλευε και ο ίδιος ερχότανε η μητέρα και ερχόταν ο πατέρας μέσα στην εβδομάδα, αλλά όχι σε καθημερινή βάση, ερχόταν όμως και ο πατέρας στα επισκεπτήρια.