Μάχη ιδεών

Πριν από λίγες μόλις ώρες, στην εισαγωγική τοποθέτησή του στο πλαίσιο της σημερινής συνεδρίασης του υπουργικού συμβουλίου, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

Η ίδια η ζωή, λοιπόν, αποκαλύπτει την υποκρισία του λαϊκισμού, όπως και χθες, που μερικοί νεαροί επιτέθηκαν στους αστυνομικούς οι οποίοι προστάτευαν τα έργα κατασκευής της νέας βιβλιοθήκης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Θα πω μόνο ότι, αν κάποιοι θέλουν να ξαναμπούν με βαριοπούλες και να τα κάνουν γυαλιά καρφιά, η πολιτεία δεν θα το επιτρέψει. Και ότι αν αναζητούν αίμα και «ήρωες» επεισοδίων, δεν θα τους βρουν σε συλλογικότητες με το αποκαλυπτικό όνομα «Ανομία». Και ότι, επιτέλους, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να διαλέξει: με τη γνώση και την ελευθερία ή με τις κουκούλες και τη βία; Βιβλιοθήκη ή βαριοπούλα;

Αυτά είναι τα απλά ερωτήματα στα οποία πρέπει να απαντήσουν. Δική μας απάντηση στο γκρέμισμα των βιβλιοθηκών είναι το χτίσιμο της νέας παιδείας, της τριτοβάθμιας παιδείας, όπως δηλώνει και το νέο νομοσχέδιο για τα πανεπιστήμια, το οποίο έχει εγκριθεί στο υπουργικό συμβούλιο και παρουσιάστηκε αναλυτικά χθες από την υπουργό Παιδείας.

Είναι ένα πολύ τολμηρό και πολύ μεταρρυθμιστικό νομοσχέδιο, το οποίο σας ζητώ να το στηρίξουμε όλοι με πολύ μεγάλη ένταση. Αυτό θα είναι η μεγάλη ιδεολογική μάχη την οποία θα δώσουμε τους επόμενους μήνες.

Είναι ένα πανεπιστήμιο το οποίο ανοίγει νέους ορίζοντες για φοιτητές και καθηγητές. Καθιερώνει εσωτερικά προγράμματα Erasmus, παράλληλες σπουδές σε σχολές, διπλά πτυχία, startups φοιτητών, σύνδεση με την εργασία πριν ακόμα από την αποφοίτηση. Κι όλα αυτά συνδυασμένα με ένα νέο, σύγχρονο μοντέλο διοίκησης αλλά και ανάδειξης καθηγητών, το οποίο συνδυάζει τη διαφάνεια με την αξιοκρατία, στα πρότυπα που ισχύουν σε όλες τις προηγμένες χώρες.

Φαίνεται ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης –με μεγάλη είναι η αλήθεια καθυστέρηση– αποφάσισε να θέσει τον δάκτυλον εις τον τύπον των ήλων, να πάρει πάνω του κατά το κοινώς λεγόμενον την υπόθεση της αναμόρφωσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (μακάρι να ήταν όντως παιδεία, όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος), για την οποία είχε δεσμευτεί, και μάλιστα μετ’ επιτάσεως, προεκλογικώς.

Είναι προφανές ότι η παρούσα κυβέρνηση, προεξάρχοντος ασφαλώς του πρωθυπουργού, δεν υπήρξε μέχρι τώρα αρκούντως αποφασιστική, αρκούντως τολμηρή αν θέλετε, όσον αφορά τις βαθιές τομές που θα έπρεπε να κάνει στα εκπαιδευτικά πράγματα της χώρας, ώστε να περάσουμε επιτέλους σε μια πραγματικά νέα εποχή, σε ένα μορφωτικό περιβάλλον που θα θυμίζει τις προηγμένες κοινωνίες της Δύσης και όχι τη μίζερη εκπαιδευτική πραγματικότητα που βιώνουμε τις τελευταίες δεκαετίες.

Ανάλογες καθυστερήσεις –θυμίζω– σημειώθηκαν επίσης στο μείζονος σημασίας ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, καθώς και στη συγκρότηση και τη λειτουργία των Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, ευρέως γνωστών ως Πανεπιστημιακής Αστυνομίας.

Σε κάθε περίπτωση, είναι παρήγορο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός, όπως συνάγεται από τα λεγόμενά του, δεν αντιμετωπίζει το κρισιμότατο αυτό θέμα ως ένα απλό διαχειριστικό πρόβλημα, που θα μπορούσε να επιλυθεί με ήσσονος σημασίας επεμβάσεις και διορθωτικές κινήσεις.

Αντίθετα, κάνει λόγο για μια μεγάλη ιδεολογική μάχη, από την έκβαση της οποίας –θα προσέθετα εγώ– θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό όχι μόνο η τύχη της κυβέρνησής του αλλά και της ελληνικής κοινωνίας εν γένει.

Θα καταφέρει άραγε η κυβέρνηση τους επόμενους μήνες να πείσει την ελληνική κοινωνία, τουλάχιστον την πλειονότητα αυτής, ότι οι μεταρρυθμίσεις στην τριτοβάθμια –και όχι μόνο– εκπαίδευση αποτελούν εθνική αναγκαιότητα;

Θα καταφέρει να αντέξει στις σφοδρές επιθέσεις που είναι βέβαιο ότι θα δεχτεί από όλες σχεδόν τις άλλες πολιτικές δυνάμεις;

Θα καταφέρει να υπερισχύσει στην αναμέτρησή της με τις νοσηρές αντιλήψεις και τον στερεότυπο τρόπο σκέψης που κυριαρχούν στην ελληνική εκπαίδευση των μεταπολιτευτικών χρόνων;

Φρονώ ότι η κάθε άλλο παρά εύκολη αυτή αποστολή μπορεί να εξελιχθεί στο σημαντικότερο προσωπικό στοίχημα που θα κληθεί να κερδίσει ο Μητσοτάκης καθ’ όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργικής θητείας του.

Εάν δεν τον φθείρουν οι ιδεολογικές αγκυλώσεις και η διχαστική λογική των αντιπάλων του, εάν κατορθώσει να εφαρμόσει το σχέδιό του με αποφασιστικότητα αλλά και διαλλακτικότητα, όπου αυτή είναι αναγκαία, τότε όχι μόνο θα εμπεδώσει την πολιτική κυριαρχία του ενόψει των επερχόμενων εκλογών, αλλά και θα βάλει τη χώρα σε τροχιά θεαματικής κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης.