Κύριε Κρόνενμπεργκ, γιατί αποφασίσατε να γυρίσετε το «Crimes of the Future» στην Αθήνα, πόσω μάλλον από τη στιγμή που δεν έχετε πολλές εξωτερικές λήψεις και αυτές που έχετε δεν έχουν σχέση με την «τουριστική» εικόνα που συνήθως παρουσιάζουν οι ξένες παραγωγές που γυρίζονται στην Ελλάδα;

«Η πρώτη λέξη ως απάντηση στο ερώτημά σας είναι το «χρήμα». Εδώ και μερικά χρόνια η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να ελκύσει ξένες παραγωγές για γυρίσματα παντού στην Ελλάδα, όχι μόνο στην Αθήνα. Μέσω μιας αρμόδιας υπηρεσίας (σ.σ.: Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας) προσφέρεται ένα 40% cash rebate στο μπάτζετ της παραγωγής. Οπως καταλαβαίνετε, το ποσόν είναι τεράστιο, μιλάμε για πολύ σοβαρά χρήματα. Αυτός ήταν ένας πολύ ελκυστικός λόγος για τους παραγωγούς μου. Και εφόσον είδα ότι η Αθήνα είχε τη δυνατότητα να μου δώσει και την ατμόσφαιρα που ήθελα για το καλλιτεχνικό όραμα που είχα, είπα: Γιατί όχι;».

Και τι θα λέγατε για την εμπειρία σας από τα γυρίσματα στην Αθήνα;

«Ηταν πολύ όμορφα, πραγματικά πολύ όμορφα. Η εταιρεία παραγωγής Αργοναύτες δεν είναι χθεσινή και αποτελείται από επαγγελματίες (σ.σ.: ιδρυτής της είναι ο κ. Παναγιώτης Παπαχατζής, από τους πιο παλιούς παραγωγούς στον χώρο, ενώ η Μαρία Λασκαρίδου ανέλαβε την υλοποίηση της γραφειοκρατικής διαδικασίας της συμπαραγωγής). Μάλιστα, στο τέλος των γυρισμάτων, υπήρχε ένας τρυφερός, συναισθηματικός δεσμός αλληλεγγύης και κατανόησης ανάμεσα στο ελληνικό και το καναδέζικο συνεργείο, τα οποία είχαν δουλέψει μαζί και σε απόλυτη αρμονία. Και μπορώ να πω ότι για διάφορους λόγους αυτό δεν συμβαίνει συχνά· είτε διαφορετικός τρόπος εργασίας είτε διαφορετικά ωράρια κ.ο.κ. Να αναφέρω επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος της επεξεργασίας των ειδικών εφέ πραγματοποιήθηκε σε ελληνικό γραφείο και όχι μόνο στο Τορόντο. Με άλλα λόγια, η εμπειρία μου στην Ελλάδα ήταν υπέροχη».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από τη μεγάλη συνέντευξη που μου έδωσε ο καναδός σκηνοθέτης Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στις Κάννες, όπου η ταινία του «Crimes of the Future», γυρισμένη στην Αθήνα, διαγωνίζεται για τον Χρυσό Φοίνικα.

Και δεν είναι η μόνη ξένη παραγωγή που γυρίστηκε στην Ελλάδα και συμμετέχει φέτος στον ίδιο διαγωνισμό. Οπως κατ’ επανάληψη έχει επισημανθεί στις ανταποκρίσεις από την 75η  διοργάνωση του φεστιβάλ, η παραλία της Χιλιαδούς στην Εύβοια βρήκε την κατάλληλη διαφήμισή της μέσω της ταινίας «Triangle of Sadness» του Ρούμπεν Εστλουντ, επίσης στο διαγωνιστικό τμήμα. Ο Εστλουντ μίλησε και αυτός με πολύ θετικά λόγια για την κινηματογραφική εμπειρία του στην Ελλάδα επισημαίνοντας τη συμβολή των ντόπιων στη δημιουργία της ταινίας και το ότι η πρόταση να γίνουν στη Χιλιαδού τα γυρίσματα έγινε από έναν παραγωγό της ελληνικής πλευράς, δηλαδή της εταιρείας Heretic Films των Κωνσταντίνου Κοντοβράκη και Γιώργου Καρνανά.

Μεγαλύτερη διαφήμιση για τη χώρα μας δεν μπορεί να υπάρξει άπαξ και τα στόματα μεγάλων, διεθνούς ακτινοβολίας κινηματογραφιστών όπως οι παραπάνω ανοίγουν και αναφέρονται με θετικισμό για αυτήν.

Ωστόσο, η ίδια η δουλειά που γίνεται εδώ και χρόνια από όλους τους αρμόδιους φορείς επί του ζητήματος έχει αποδείξει ότι η καλή συνεργασία φέρνει καλά αποτελέσματα. Υπουργείο Πολιτισμού και υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής προσπαθούν να κτίσουν γερά κινηματογραφικά θεμέλια.  Το ΕΚΟΜΕ, τα Film Offices ανά την Ελλάδα, το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης έχουν συνεργαστεί ώστε, ναι, η χώρα μας να μπορεί επιτέλους να μιλάει για πραγματική κινηματογραφική εξωστρέφεια.

Η υπογραφή διά χειρός κ. Νικόλα Γιατρομανωλάκη, υφυπουργού σε θέματα σύγχρονου πολιτισμού, του συμφώνου συνεργασίας Ελλάδας – Γαλλίας με το οποίο ανανεώνεται με νέους, ευνοϊκότερους για την πλευρά των ελλήνων συμπαραγωγών, όρους, ήταν μια από τις πιο σημαντικές κινήσεις για το καλό του ελληνικού σινεμά που έγιναν φέτος στο φεστιβάλ.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να είδε την ελληνοτουρκική συμπαραγωγή «Φλεγόμενες μέρες» («Burning Days», προβάλλεται στο τμήμα Ενα Κάποιο Βλέμμα) και να μη μίλησε θετικά για αυτήν. Πράγματι, η ταινία του Τούρκου Εμίν Αλπέρ, που από ελληνικής πλευράς έχει ως συμπαραγωγό τον Γιώργο Τσούργιαννη της Horsefly Films και διευθυντή φωτογραφίας τον Χρήστο Καραμάνη, σε εκπλήσσει τόσο για το θέμα της (ένας πρωτευουσιάνος δημόσιος κατήγορος «παγιδεύεται» από τη «γιάφκα» των τοπικών παραγόντων στην επαρχιακή πόλη όπου έχει μετατεθεί) όσο και για την άψογη όψη της στους καλλιτεχνικούς και τεχνικούς τομείς.

Τέλος, η μικρού μήκους ταινία της Εύης Καλογηροπούλου «Ο θρόνος του Ξέρξη», παραγωγός της οποίας είναι η Αμάντα Λιβανού, διαγωνίζεται στο τμήμα της Semain De la Critique (Εβδομάδα Κριτικής) όπου πέρσι βραβεύθηκε η ελληνική ταινία «Brutalia Εργάσιμες μέρες» του Μανώλη Μαυρή.

Ξένα ρεπορτάζ

Η ανάπτυξη του ελληνικού σινεμά δεν έχει περάσει απαρατήρητη από τους ξένους. Ολοσέλιδο ρεπορτάζ του έγκριτου περιοδικού «The Hollywood Reporter» μιλάει για το «ελληνικό κινηματογραφικό φαινόμενο», με αναφορές σε εργαζόμενους για το καλό του ελληνικού σινεμά, από την υπεύθυνη επικοινωνίας του ΕΚΟΜΕ κυρία Βασιλική Διαγούμα μέχρι τον πρόεδρο του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου κ. Μάρκο Χολέβα.

Και υπάρχουν πολλοί ακόμα που εργάζονται με κάθε τρόπο για αυτή την ανάπτυξη: οι διευθυντές του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κ.κ. Ελίζ Ζαλαντό και Ορέστης Ανδρεαδάκης, η γενική διευθύντρια του ΕΚΚ Αθηνά Καρτάλου, αρμόδιοι της Hellas Films όπως οι κυρίες Αθηνά Καλκοπούλου και Ιλεάνα Ζακοπούλου, ή εργαζόμενοι για το Athens Film Office, όπως ο κ. Στάθης Καλογερόπουλος.

Στο τεύχος της Τρίτης του περιοδικού «Screen International», η εικόνα του εξωφύλλου είναι ένα λευκό φόντο όπου με ελληνική γραφή αναγράφεται η λέξη ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ. Η «σκιά» από κάτω από τη λέξη είναι γραμμένη στα αγγλικά: KINHMATOGRAFOS. Οχι μόνο για να καταλάβει ο αναγνώστης πώς προφέρεται η λέξη αλλά γιατί έτσι αναδεικνύεται το πνεύμα συνεργασίας που έχει και θέλει να έχει η Ελλάδα με τις ξένες χώρες.

Headlines