Ο άντρας με τις αναμνήσεις μιας γυναίκας: Η ιστορία ενός τρανς από τη Συρία που «γεννήθηκε» στο Βερολίνο

Ένα γράμμα απευθύνεται στην «Κυρία Hamidi» αντί για τον «Κύριο Hamidi» και στη σχολή όπου φοιτά τον αποκαλούν «Oula» αντί «Ali» γιατί αυτό είναι το όνομα στην ταυτότητά του.

Για τον Ali, κάθε φορά που συμβαίνει αυτό είναι σαν ένα χαστούκι στο πρόσωπο. Ο νεαρός είναι τρανς. Προσδιορίζεται ως άνδρας που γεννήθηκε σε σώμα γυναίκας. Ο Ali μετακόμισε στο Βερολίνο το καλοκαίρι του 2015, αφήνοντας πίσω στη Συρία το σπίτι και το παρελθόν του ως «Oula».

Αυτές είναι σκηνές από το ντοκιμαντέρ της DW, «I was born in Berlin- A man with the memories of a woman», που συνόδευσε τον Ali μεταξύ 2016 και 2020 κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του προς μια νέα ζωή ως άντρας και στο σώμα με το οποίο τώρα νιώθει άνετα.

Για τα τρανς άτομα, το φύλο που τους «κλήρωσε» κατά τη γέννηση δεν ταιριάζει με την πραγματική τους ταυτότητα φύλου. Μερικοί από αυτούς υποβάλλονται σε διαδικασίες αλλαγής φύλου, όπως ορμονοθεραπεία ή χειρουργική επέμβαση, για να ζήσουν με την πραγματική τους ταυτότητα, ελεύθεροι. Ωστόσο, αυτή είναι μια χρονοβόρα και επίπονη διαδικασία.

Από το 2009, η 31η Μαρτίου σηματοδοτεί την Παγκόσμια Ημέρα Ορατότητας των Τρανς, η οποία στοχεύει στην ευαισθητοποίηση σχετικά με τις διακρίσεις σε βάρος των τρανς ατόμων.

Η αλλαγή ονόματος

Το πρώτο λιμάνι επίσκεψης του Ali στη Γερμανία το 2015 ήταν το Μαγδεβούργο, η πρωτεύουσα του γερμανικού κρατιδίου της Σαξονίας-Άνχαλτ. Τότε πάλευε περισσότερο με τη μοναξιά: από το να μην μπορεί να είναι ο εαυτός του, να νιώθει άβολα με όλους γύρω του και να πρέπει πάντα να κρύβεται.

Πήγε στη Γερμανία χωρίς να γνωρίζει πολλά για τη χώρα. Λόγω του γυναικείου ονόματος στα έγγραφά του και της ταυτότητάς του, ο Ali ένιωθε ότι δεν μπορούσε να ενσωματωθεί στην κοινωνία. Ακόμα και η εγγραφή σε σχολή και η αναζήτηση εργασίας αποδείχτηκε πολύ δύσκολη για αυτόν τον λόγο. Σε απόγνωση πια, ξεκίνησε να δουλεύει χωρίς χαρτιά, αλλά και εκεί η ταυτότητά του προκάλεσε προβλήματα.

«Όλη μου η ζωή ανάμεσα σε δύο ταυτότητες»

«Όλη μου η ζωή διαδραματίζεται ανάμεσα σε αυτές τις δύο ταυτότητες: την Oula και τον Ali. Απλώς δεν μπορώ να το κάνω άλλο», εξηγεί ο Ali στο ντοκιμαντέρ της DW.

«Αναζητώ τη στιγμή που η καρδιά μου θα ευθυγραμμιστεί με το σώμα και τα συναισθήματά μου».

Χωρίς φίλους, οι μέρες του είναι βαρετές και μονότονες. Μια αλλαγή σκηνικού είναι μια πρώτη αχτίδα ελπίδας.

Η μετακόμισή του στο Βερολίνο σηματοδότησε την αρχή της μακράς και δύσκολης διαδικασίας για να γίνει «Ali» — επίσημα και φυσικά.

Ο νεαρός άρχισε να παίρνει ορμόνες και μετά από διαδικασία έξι μηνών κατάφερε να αλλάξει το όνομά του με δικαστική απόφαση.

Για πρώτη φορά, το πραγματικό του όνομα εμφανίστηκε στο δελτίο ταυτότητάς του, το οποίο ο Ali μπορεί τώρα να δείξει με σιγουριά και περηφάνια — όπως στο πρώτο του ταξίδι στη Γαλλία ως τρανς.

Στη συνέχεια, ο Αλί άρχισε να μαθαίνει γερμανικά, έκανε τους πρώτους του φίλους και έγινε δικός του στο Βερολίνο. «Είμαι ο Αλί, με όλη του τη θέληση και τη δύναμη» δηλώνει περήφανα στην κάμερα.

Αναγκαστικός γάμος και σύλληψη

Το παρελθόν του Αλί είναι κάτι που άφησε πίσω του στη Συρία.

Ως παιδί, είχε ήδη παρατηρήσει ότι κάτι ήταν διαφορετικό — αλλά στη Συρία, αυτό ήταν ένα θέμα ταμπού. Η οικογένειά του τον είχε αναγκάσει σε μια παραδοσιακή ζωή ως γυναίκα και έπρεπε να παντρευτεί.

Ο Αλί βιάστηκε. Ο νεαρός άνδρας ενεπλάκη στην επανάσταση κατά του καθεστώτος Αλ Άσαντ το 2011 και βοήθησε άτομα με πλαστές ταυτότητες να διαφύγουν πέρα ​​από τα σύνορα. Για αυτό, ο Ali συνελήφθη στις 12 Οκτωβρίου 2012.

Οι αναμνήσεις από την κράτηση τον στοιχειώνουν: αιματοβαμμένοι τοίχοι, σώματα τυλιγμένα με ύφασμα στο πάτωμα, ταπεινωμένες γυναίκες που ξυλοκοπήθηκαν.

Ήταν στη φυλακή όταν πήρε την απόφαση να αναγνωρίσει επιτέλους την ταυτότητά του ως άνδρας.

Με τον όρο να φύγει από τη Συρία, αφέθηκε ελεύθερος λίγο αργότερα και έφτασε στη Γερμανία μέσω Τουρκίας το καλοκαίρι του 2015.

«Η Oula, η γυναίκα, πέθανε στη φυλακή και δεν θα επιστρέψει ποτέ. Βαθιά μέσα μου, νιώθω ότι είμαι η Ali», λέει ο Ali στη σκηνή κατά τη διάρκεια της παράστασης “X-Adra” του Ramzy Choukair, όπου μιλάει για τη βία κατά τη διάρκεια της κράτησης.

Στη μνήμη της «Oula»

Η αφαίρεση των γυναικείων οργάνων μέσω των χειρουργείων επαναπροσδιορισμού φύλου στο Βερολίνο βοήθησε τον Ali να απομακρυνθεί περισσότερο από την «Oula». Πέρασε πολύ χρόνο στο νοσοκομείο λόγω των χειρουργικών επεμβάσεων, χρειαζόταν πολλή υπομονή και αντοχή για τις επεμβάσεις.

Οι σωματικές αλλαγές ήταν οι προάγγελοι του μέλλοντος που ο Ali επιθυμούσε. «Αισθάνομαι ότι ξεκίνησα τη ζωή μου στο Βερολίνο, γεννήθηκα στο Βερολίνο. Και όλα όσα ονειρευόμουν έχουν συμβεί στο Βερολίνο», θυμάται στο ντοκιμαντέρ.

Η νέα του καθημερινότητα είναι τακτοποιημένη και ασφαλής: σταθερή δουλειά, σπίτι και σύντροφος.

«Αν δεν είχα κάνει όλες αυτές τις επιχειρήσεις και είχα μείνει στη Συρία, σίγουρα θα έπρεπε να πολεμήσω για τη ζωή μου σήμερα. Γιατί η Oula δεν θα μπορούσε ποτέ να επιβιώσει», λέει ο Ali στο «Γεννήθηκα στο Βερολίνο».

«Τώρα έχει χάσει τόσα πολλά πράγματα από τη μεταμόρφωσή μου. Έτσι, αποφάσισα να επανορθώσω.»

Έκανε τατουάζ στο σώμα του ένα σημάδι συμφιλίωσης με την Oula: ο «Ali» απλώνει το χέρι και αγκαλιάζει την «Oula», κουβαλώντας την για πάντα κάτω από το δέρμα του.