Δάκης: Όταν μιλούσε για την μάχη του με τον καρκίνο – «Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να μην…»

Θλίψη σκόρπισε στο πανελλήνιο η είδηση για τον θάνατο του μεγάλου καλλιτέχνη Δάκη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 78 ετών, αφού έχασε την μάχη με τον καρκίνο.

Ο τραγουδιστής είχε αποκαλύψει το 2018, σε συνέντευξή του, πως είχε καρκίνο στο παχύ έντερο. Όπως είχε περιγράψει ο ίδιος, ένα βράδυ ένιωσε δυνατούς πόνους στην κοιλιά του, πήγε αμέσως στο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί αποφάσισαν να τον χειρουργήσουν. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης, είδαν μια κύστη στο συκώτι και θεώρησαν ότι πρόκειται για μετάσταση.

«Περιμέναμε έξι μήνες, έκανα χημικοθεραπείες και τη γλίτωσα. Ήταν περισσότερο σοβαρό από ότι είχε μαθευτεί» είχε δηλώσει στην εκπομπή «Happy Day».

«Ο φόβος μου είναι να μην μείνω στο κρεβάτι»

Λίγους μήνες αργότερα, με αφορμή μία συναυλία που είχε πάρει μέρος μαζί με τον Μιχάλη Ρακιντζή και την Ανδριάνα Μπάμπαλη, στην Τεχνόπολη, ο Δάκης εξομολογήθηκε: «Ο φόβος μου είναι να μην μείνω στο κρεβάτι. Να κοιμηθούμε και να μην ξυπνήσουμε, τι ωραίο. Έτσι σκέφτομαι το τέλος μου. Θα ήθελα να πεθάνω πάνω στη σκηνή την ώρα που τραγουδάω. Όταν περνάς τη δύσκολη περιπέτεια, δεν ξέρω, κάτι γίνεται. Δεν έχει τελειώσει ακόμα, αλλά φεύγει, θα φύγει. Αυτό λένε οι γιατροί, ότι φεύγει. Στην αρχή μου έκρυψαν ό,τι είχα τεράστιο πρόβλημα, μου το είπαν μετά από έξι μήνες. Μου είχαν πει πως έχω έξι μήνες ζωής. Δεν σκέφτομαι τις μεταστάσεις. Συνεχίζω και τις θεραπείες».

Η αγωγή και τα 20 κιλά μείον

Τον περασμένο Νοέμβριο, σε τηλεφωνική επικοινωνία που είχε ο ίδιος με την εκπομπή «Πρωινό» είχε δηλώσει για την κατάσταση της υγείας του: «Πήρα ένα μικρόβιο από τα στούντιο που πήγαινα τα τηλεοπτικά στον πνεύμονα και αναγκάστηκα να πάω στο νοσοκομείο για να μου το θεραπεύσουν. Νοσηλεύτηκα περίπου 20 – 25 ημέρες, δεν θυμάμαι. Μου το θεραπεύσανε, λοιπόν, αυτό το μικρόβιο αλλά ήταν πολύ δυνατά τα φάρμακα συν τις χημειοθεραπείες που έκανα και μου χτύπησε σε οξεία παγκρεατίτιδα φαρμακευτική. Το τονίζω ότι είναι φαρμακευτική έχασα 20 κιλά μέσα σ’ ένα μήνα, δεν μπορούσα να φάω, παρέλυσαν οι μύες και δυσκολεύεσαι και να μιλήσεις γιατί παραλύουν και οι φωνητικές χορδές. Τώρα είμαι σε ανάρρωση, πάω καλύτερα μπορώ και μιλάω καλύτερα. Δεν είμαι μόνος, έχω συγγενείς, πολλούς φίλους και συναδέλφους που με φροντίζουν έχω και μια κυρία που μου καθαρίζει το σπίτι και με φροντίζει. Όλο αυτό είναι το σπασμένο τηλέφωνο για αυτά που έχω διαβάσει, τα πράγματα είναι ακριβώς όπως σας τα λέω».