Κωνσταντίνος Κόρκας: Ο τελευταίος των Αθανάτων

Τρεις φορές υπήρξε Ιερός Λόχος στη μακρά ελληνική στρατιωτική ιστορία: Ο πρώτος, ήταν ο φοβερός Ιερός Λόχος των Θηβών, η κύρια δύναμη κρούσης της θηβαϊκής φάλαγγας, ένα από τα πιο φονικά στρατιωτικά σώματα του αρχαίου κόσμου.

Ο δεύτερος ήταν ο Ιερός Λόχος του Υψηλάντη: το πρώτο σύγχρονο ελληνικό στρατιωτικό σώμα. Το σώμα των νέων Ελλήνων, κυρίως σπουδαστών από την Οδησσό, που έγραψε μοναδική ιστορία όταν ξεκίνησε την Επανάσταση του 1821 στη Μολδοβλαχία και πολέμησε με άφταστη αυταπάρνηση, πατριωτισμό και θάρρος. Ηταν η δύναμη που οδήγησε τον ξεσηκωμό του Ελληνισμού έναντι των Οθωμανών. Που έβαλε τη φωτιά της Επανάστασης.

Και ο τρίτος, ήταν ο «Λόχος των Επιλέκτων Αθανάτων» που συγκροτήθηκε από εθελοντές στη Μέση Ανατολή στη γερμανική κατοχή και μετονομάστηκε σε Ιερό Λόχο από τον θρυλικό διοικητή του Χριστόδουλο Τσιγάντε, πραγματοποιώντας επίσης θρυλικές εξαιρετικά επικίνδυνες καταδρομικές επιχειρήσεις κυρίως στη Βόρειο Αφρική και στο Αιγαίο, συχνά στα μετόπισθεν των δυνάμεων του Αξονα. Ο στρατηγός Κωνσταντίνος Κόρκας, που έφυγε προχθές πλήρης ημερών από τη ζωή, υπήρξε ο τελευταίος της μακράς αυτής σειράς ηρώων με τη μοναδική θέση στο πάνθεον της ελληνικής ιστορίας.

Ο στρατηγός Κόρκας ανήκε στην τελευταία τάξη που μπήκε στη Σχολή Ευελπίδων πριν από το ξέσπασμα του Πολέμου και, πρωτοετής ακόμα, αμέσως βρέθηκε με τους συμμαθητές του στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την υπεράσπιση της πατρίδας από τους εισβολείς του Αξονα. Πολέμησε λυσσαλέα. Και ήταν ανάμεσα σε εκείνους που πολέμησαν στη Μάχη της Κρήτης, προκαλώντας τέτοιες φοβερές απώλειες στους επίλεκτους γερμανούς αλεξιπτωτιστές, ώστε ο Χίτλερ δεν τους χρησιμοποίησε έκτοτε ξανά. Στη συνέχεια βρέθηκε με τις ελληνικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή ενταγμένος στο Συμμαχικό Στρατηγείο και πολεμώντας εθελοντικά στον Ιερό Λόχο. Και, έπειτα από αμέτρητες πράξεις ηρωισμού και τέσσερις δεκαετίες υπηρεσίας στην πατρίδα πολεμώντας εντός και εκτός ελληνικού εδάφους, αποστρατεύθηκε το 1980 ως αντιστράτηγος και επίτιμος διοικητής της 1ης Στρατιάς.

Ο κατάλογος των ανδραγαθημάτων του υπήρξε εξίσου μακρύς με εκείνον των ηθικών διακρίσεων και αμοιβών του από την Ελλάδα και άλλες σύμμαχες χώρες, όπως την Αγγλία και τη Γαλλία, όπου τιμήθηκε με το Ανώτατο Παράσημο Εθνικής Αξίας της χώρας. Το 1943, ο Ιερός Λόχος εντάχθηκε, με εντολή του Μοντγκόμερι, στις τάξεις της Φάλαγγας των Ελεύθερων Γάλλων του στρατηγού Λεκλέρκ, ενώ αργότερα πολέμησε δίπλα στους Νεοζηλανδούς και στη συνέχεια πραγματοποίησε νέες επιχειρήσεις στην κατεχόμενη Ελλάδα. Παράλληλα με την πολεμική τους δράση, οι ιερολοχίτες σταδιακά εκπαιδεύθηκαν, εν μέσω πολέμου, σε όλων των ειδών τις χερσαίες και αμφίβιες ειδικές επιχειρήσεις. Και έτσι ουσιαστικά αποτέλεσαν το πρόπλασμα των πρώτων ελληνικών καταδρομικών δυνάμεων. Ο στρατηγός Κόρκας πέρασε αργότερα από τις σημαντικότερες διεθνείς σχολές πολέμου στην Αγγλία και την Αμερική.

Από τους πρώτους οκτώ εθελοντές που συγκρότησαν τον Ιερό Λόχο στη Μέση Ανατολή, ο Ιερός Λόχος έφτασε, το 1944, να οργανωθεί πλέον σε σύνταγμα, περίπου 1.000 ανδρών. Η σταδιακή έλευσή του στην ακόμα κατεχόμενη Ελλάδα στις αρχές του 1944, τον οδήγησε στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, όπου ο ρόλος του ήταν διττός: αφενός σε δράσεις κατά των Γερμανών και, αφετέρου, στη διασφάλιση ότι η Τουρκία, που εντάχθηκε στο συμμαχικό στρατόπεδο μόλις λίγες εβδομάδες πριν τελειώσει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, δεν θα επιχειρούσε ενέργειες κατά της ελληνικής κυριαρχίας, όπως και δεν θα έθετε σε de facto διακινδύνευση την ενσωμάτωση των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό. Που συντελέστηκε μετά το τέλος του Πολέμου και με εγγύηση την εκεί προγενέστερη δράση των ιερολοχιτών, που, εν τω μεταξύ, είχαν εκτελέσει επιτυχείς επιχειρήσεις εναντίον των κατακτητών σχεδόν σε ολόκληρο το Αιγαίο. Η δράση του Ιερού Λόχου στο Αιγαίο, που υπήρξε καταλυτικής εθνικής σημασίας παραμένει δυστυχώς ακόμα εν πολλοίς άγνωστη στην ελληνική κοινή γνώμη παρά τον καθοριστικό της ρόλο στην εξασφάλιση της ελληνικής εθνικής ολοκλήρωσης.

Τιμώντας μέχρι το τέλος την παράδοση που σε όλη του τη ζωή υπηρέτησε, ο στρατηγός Κόρκας υπήρξε ο άνθρωπος που φρόντισε για την επιστροφή των οστών του παλιού αρχηγού του, του διοικητή του Ιερού Λόχου συνταγματάρχη Τσιγάντε από την Αγγλία στην Ελλάδα, στο μνημείο των Ιερολοχιτών, στην ανέγερση του οποίου επίσης πρωτοστάτησε.

Ο στρατηγός Κόρκας είχε την τύχη να φύγει από τη ζωή πλήρης ημερών, στα 101 του χρόνια. Ακόμα μεγαλύτερη ήταν αυτή η τύχη για τις γενιές των ελλήνων αξιωματικών που είχαν την ευκαιρία να τον συναντήσουν σε όλες αυτές τις δεκαετίες και να εμπνευστούν από τον χαρακτήρα, τον πατριωτισμό, το ήθος και την ιστορία του. Που θυμίζει σε όλους κάτι που έλεγε έως το τέλος της ζωής του επισκεπτόμενος σε πολύ μεγάλη ηλικία τα ακριτικά νησιά για τα οποία είχε πολεμήσει: «Το Αιγαίο είναι η καρδιά της Ελλάδας. Δεν κόβεται, δεν διχοτομείται».

Είχε γίνει 101 τον Ιανουάριο. Ο θάνατός του προκάλεσε γνήσια, μέγιστη συγκίνηση. Την Κυριακή, η τελευταία του πράξη, ήταν να καταθέσει στεφάνι στο ηρώο των ΛΟΚ. Αμέσως μετά αισθάνθηκε αδιαθεσία, διακομίστηκε στο νοσοκομείο και ήρεμα έφυγε από τη ζωή ολοκληρώνοντας με τον πιο ευγενή και αντάξιο τρόπο τη ζωή του, αλλά και ένα μέγα κεφάλαιο της ελληνικής ιστορίας…