Θα είμαστε πάντα «Ζωντανοί στο Κύτταρο» – Η ιστορία του θρυλικού χώρου της Ηπείρου

Ιστορικά live, καλλιτέχνες που άφησαν ιστορία, ζυμώσεις που έδειξαν το δρόμο στην καλλιτεχνική γραφή και καλή μουσική πάνω και πέρα από όλα. Αυτό ήταν και αυτό είναι το Κύτταρο.

Οι υπεύθυνοι του χώρου από χθες θρηνούν καθώς έφυγε από τη ζωή ένας άνθρωπος που έχει ταυτίσει τη ζωή του με τον ιστορικό χώρο της Ηπείρου.

Ο Βαγγέλης Δερλής πέθανε ξαφνικά και ήταν αδύνατον να μην θυμηθείς τη μορφή του αν έχεις περάσει έστω και μια φορά το κατώφλι του Κυττάρου.

Από τον Διονύση Σαββόπουλο και τον Σπαθάρη, τον Παύλο Σιδηρόπουλο με τον θρυλικό δίσκο αλλά και τους νεότερους θαμώνες το Κύτταρο ήταν πάντα εκεί για μια νύχτα με βαθιές συγκινήσεις.

Για ροκ μουσική, για πολύ χορό, για τραγούδια που έγιναν σύνθημα, για γνωριμίες που μας έμειναν, για αγκαλιές που θυμόμαστε για πάντα.

«Όταν ο Νιόνιος ήταν Κύτταρο, εγώ ήμουν στο καρότσι» τραγουδάει ο Φοίβος Δεληβοριάς στον «Μπάσταρδο γιο» και εκφράζει όλους εμάς που δεν προλάβαμε τις ιστορικές βραδιές.

Που δεν ακούσαμε εκεί τον Παύλο, ούτε τον Νιόνιο, που δεν απολαύσαμε τον Ξυλούρη ή την Φαραντούρη, που δεν τραγουδήσαμε και εμείς στον πρώτο rock live δίσκο της ελληνικής μουσικής.

Παρόλα αυτά έχουμε να λέμε τις δικές μας ιστορίες, έχουμε απολαύσει τον Αγγελάκα, τα Μωρά στη Φωτιά και τα Υπόγεια Ρεύματα. Έχουμε δει -όσοι τυχεροί- τον Τζίμη Πανούση και σίγουρα έχουμε κλείσει τα ματιά και έχουμε τραγουδήσει μαζί με τον Σιδηρόπουλο «Rock ‘n roll στο κρεβάτι».

Το Κύτταρο έγραψε την δική του ιστορία. Και την γράφει ακόμα. Και είμαστε σίγουροι ότι ο Βαγγέλης Δερλής θα χορεύει περήφανος από εκεί πάνω σε κάθε live.

Έτσι ξεκίνησαν όλα

Στην Αμερική υπήρχε το Fillmore Auditorium, στην Αγγλία το Marquee Club και το UFO και στην Ελλάδα, το Ροντέο και το… Κύτταρο.

Εκεί, όπου οι νέοι της εποχής, μεσούσης μιας στείρας και λογοκριμένης περιόδου, πρωτοήρθαν σε επαφή με τα προοδευτικά ροκ ακούσματα των Velvet Underground, του Frank Zappa και του Jimi Hendrix.

Εκεί, όπου ο Διονύσης Σαββόπουλος, οραματιστής για μια Βαλκανική ροκ σκηνή, πάντρεψε τα Μπουρμπούλια του με τον μπερντέ του Ευγένιου Σπαθάρη.

Oι Socrates Drank The Conium, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, o Δημήτρης Πουλικάκος, ο Βαγγέλης Γερμανός, η Μαρίζα Κωχ, ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας και η Δέσποινα Γλέζου είναι μερικοί μόνο από τους καλλιτέχνες που πρωτόπαιξαν στο Κύτταρο, ταυτιζόμενοι για τα μετέπειτα χρόνια με τη συγκεκριμένη μουσική σκηνή.

Η τριετία 1971 – 1973, ήταν αυτή που έδωσε το παντοτινό στίγμα και το άγγιγμα του μύθου στο Κύτταρο της οδού Ηπείρου & Αχαρνών.

Τότε ήταν που η ένταση και ο ηλεκτρισμός των βραδιών του καταγράφηκαν και ηχογραφήθηκαν στο θρυλικό πλέον άλμπουμ «Ζωντανοί στο Κύτταρο (Η ποπ στην Αθήνα)», το πρώτο ροκ live της ελληνικής δισκογραφίας, ισάξιο για τον τόπο μας με το τριπλό «Woodstock» που σάρωνε ανά την υφήλιο!

Η Μεταπολίτευση άφησε κι εκείνη τα χνάρια της στο Κύτταρο.

Θρυλικές οι παραστάσεις του Γιάννη Μαρκόπουλου με τον Νίκο Ξυλούρη και τον Παύλο Σιδηρόπουλο, όπως και της Δόμνας Σαμίου με μια φουρνιά ανερχόμενων – τότε – δεξιοτεχνών της παραδοσιακής μουσικής μας.

Κι ακόμη, βραδιές με Δανάη και Πάμπλο Νερούντα, καθώς και τους εναπομείναντες αυθεντικούς ρεμπέτες στις πρώτες ξακουστές επανεμφανίσεις τους.

Μοναδικές ροκ βραδιές

Στη δεκαετία του 1980, σε συνάρτηση με το πανηγύρι της κοντινής πλατείας Εξαρχείων, διοργανώνονται στο Κύτταρο μοναδικές βραδιές μπλουζ, αλλά και συναυλίες των πρώτων ελληνικών πανκ – ροκ συγκροτημάτων.

Αλησμόνητες και οι σατιρικές ανατρεπτικές παραστάσεις του Τζίμη Πανούση με τις Μουσικές Ταξιαρχίες του, προϊόν των οποίων υπήρξε το άλμπουμ «Hardcore», άλλο ένα σημαντικό live της εγχώριας δισκογραφίας.

Τη δεκαετία του 90, με την απόλυτη κυριαρχία της τηλεοπτικής εικόνας και τον μοιραίο περιορισμό κάθε είδους αντισυμβατικών πολιτιστικών δρώμενων, το Κύτταρο έπεσε σε περίοδο καλλιτεχνικού μαρασμού και δύσκολων αποφάσεων. Η στροφή στο λαϊκό πρόγραμμα δεν ταίριαξε ποτέ με την κληρονομία ενός χώρου που έμαθε να πρωτοπορεί και οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες.

Η βράβευση και αποδοχή του ντοκιμαντέρ του Αντώνη Μποσκοΐτη «Ζωντανοί στο Κύτταρο – Σκηνές Ροκ» με πρωταγωνιστές όλους τους πρωτεργάτες της δεκαετίας του ΄70  παράλληλα  με την αναγέννηση του «μικρού αδερφού» και γειτονικού RODEO Club, ήταν ο σπινθήρας για τον επαναπροσδιορισμό του Κύτταρου ως το απόλυτο ελληνικό ροκ στέκι.

Ένας σπινθήρας που ποτέ δεν είχε σβήσει, άλλωστε, περιμένοντας τη στιγμή να ξαναγίνει φλόγα. Και έγινε.

Νέα εποχή

Τον Οκτώβριο του 2007 το Κύτταρο Live εν μέσω «λαϊκού προσκυνήματος» και ρίγους συγκίνησης ανοίγει τις πόρτες του ξανά στο ρόλο που επιβάλλει η ιστορία του, αυτόν του πρωταγωνιστή.
Όλες οι μεγάλες μορφές της σύγχρονης μουσικής μας σκηνής τίμησαν (και τιμήθηκαν για  την παρουσία τους και το έργο τους),  τη σκηνή του Κύτταρου.

Η Ελένη Βιτάλη, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Νίκος Πορτοκάλογλου, η Σωτηρία Λεονάρδου, ο Φοίβος Δεληβοριάς, o Κώστας Χατζής, η Θεοδοσία Τσάτσου, ο Διονύσης Τσακνής, τα Υπόγεια Ρεύματα, τα Μωρά στη Φωτιά, τα Διάφανα Κρίνα, οι Locomondo, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Γιαννης Γιοκαρίνης, ο Γιάννης Αγγελάκας, ο Δημήτρης Πουλικάκος, ο Ζωρζ Πιλαλί, ο Νίκος Ζιώγαλας, οι Blues Wire, οι Nightstalker, οι Deus Ex Machina, οι Last Drive, οι Rock n Roll Children, οι Magic De Spell, οι Panx Romana, είναι μόνο μερικοί από τους συντελεστές της καλλιτεχνικής  ζύμωσης που συντελείται όλα αυτά τα χρόνια στον αποκαλούμενο «ναό του Ελληνικού ροκ».

Το 2011, στην αυγή της πέμπτης δεκαετίας ζωής του ιστορικού club και ενώ η οικονομική κρίση έχει αρχίσει να αφήνει τα σημάδια της, νέες ιδέες και  πρόσωπα μπαίνουν μπροστά με όραμα και πλάνο, αναλαμβάνοντας  παράλληλες πρωτοβουλίες και ευθύνες σε ένα καράβι που ξέρει από φουρτούνες.

Εκείνη την περίοδο, η Hip Hop σκηνή, βρήκε στέγη και έγραψε και συνεχίζει να γράφει εκρηκτικές βραδιές ενώ αξέχαστα παραμένουν έως και σήμερα τα θεματικά 80s Parties αλλά και μια αλληλουχία από sold out Live Tributes Rock μύθων όπως οι βραδιές για τον Παύλο Σιδηρόπουλο με τους Απροσάρμοστους στο ετήσιο ραντεβού του Δεκέμβρη, το φιλανθρωπικό Rock In Dio που κλείνει 10 χρόνια (!!), το Shadow Play Festival (Rory Gallagher) κ.α.

Οδεύοντας προς την συμπλήρωση μισού αιώνα ζωής έγιναν μεγάλες επιστροφές όπως η ιστορική σύμπραξη του Διονύση Σαββόπουλου με την Ελένη Βιτάλη, το αναπάντεχο Reunion των Μουσικών Ταξιαρχιών που αποτέλεσε και την αφετηρία κατοπινών παραστάσεων του τεράστιου Τζίμη Πανούση ώσπου έμελλε η τελευταία του ζωντανή εμφάνιση να είναι στο χώρο που δοξάστηκε, αλλά και νέες σπουδαίες γνωριμίες, με πιο χαρακτηριστική αυτή του αγαπημένου Αλκίνοου Ιωαννίδη που κράτησε τρία χρόνια μια σχέση που συνεχίστηκε και εκτός Κυττάρου σε εξωτερικές παραγωγές.