Τον Ιούνιο του 1967 ξέσπασε πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ και τριών αραβικών χωρών: της Αιγύπτου, της Συρίας και της Ιορδανίας. Η βραχείας διαρκείας πολεμική αναμέτρηση (5-10 Ιουνίου 1967) κατεγράφη στις δέλτους της ιστορίας ως Πόλεμος των Έξι Ημερών.

Τα ξημερώματα της 5ης Ιουνίου 1967, τη στιγμή κατά την οποία όλοι είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι οι ημέρες του ήταν μετρημένες, το Ισραήλ εξαπέλυσε την κεραυνοβόλο επίθεσή του, που είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή της Αιγυπτιακής Πολεμικής Αεροπορίας εντός τριών περίπου ωρών και των αεροπορικών δυνάμεων τεσσάρων αραβικών κρατών εντός τριάντα έξι ωρών.

Αεροσκάφη Dassault Mirage III της Ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας υπερίπτανται της Χερσονήσου του Σινά στις 5 Ιουνίου 1967

Το Ισραήλ είχε ανατρέψει πλήρως τα δεδομένα εις βάρος της Αιγύπτου και της Συρίας, οι οποίες προετοίμαζαν την επίθεσή τους θεωρώντας ότι θα το αιφνιδίαζαν.

Με τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το Ισραήλ τριπλασίασε τα εδάφη του (κατέκτησε τη Λωρίδα της Γάζας, τη Χερσόνησο του Σινά, τη Δυτική Όχθη του ποταμού Ιορδάνη —συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ— και τα Υψίπεδα του Γκολάν) και έθεσε υπό τον άμεσο έλεγχό του περίπου ένα εκατομμύριο Άραβες, οι οποίοι κατοικούσαν στις περιοχές που κατελήφθησαν.

Ισραηλινά άρματα μάχης Centurion έτοιμα για δράση κατά τη διάρκεια του Πολέμου των Έξι Ημερών

Η πολιτική σημασία του Αραβοϊσραηλινού Πολέμου του 1967 ήταν τεράστια, αφού κατέδειξε ότι το Ισραήλ ήταν όχι μόνον ικανό αλλά και έτοιμο να καταφέρει στρατηγικά πλήγματα, που θα μπορούσαν να μεταβάλουν την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Ο πόλεμος του 1967, ο οποίος υπήρξε η κύρια αιτία των κατοπινών διενέξεων στην περιοχή, ήταν ένας από τους πλέον σύντομους και εντυπωσιακούς πολεμικούς θριάμβους όλων των εποχών.

Αιγύπτιοι αιχμάλωτοι πολέμου

Για πολλούς ήταν «ο πόλεμος που θα έθετε τέλος σε όλους τους πολέμους στη Μέση Ανατολή».

Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη των εχθροπραξιών, μέσα στο τρίτο δεκαήμερο του Μαΐου του 1967, ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν, ενόψει των δραματικών εξελίξεων που προδιαγράφονταν, είχε προβεί στις ακόλουθες δηλώσεις:

«Αυτό συνεπάγεται πόλεμο. Είμαι τρομοκρατημένος. Όχι για το Ισραήλ, το οποίο θα επιζήσει —δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι διαφορετικό—, αλλά για τη νεότερη γενιά. Όπως συμβαίνει πάντα, το άνθος της γενιάς αυτής δεν επιστρέφει στην πατρίδα».

(22 Μαΐου 1967)

«Τι σημαίνει ήττα; Για το Ισραήλ η ήττα είναι αδιανόητη, αφού θα σήμαινε την καταστροφή των ελπίδων και των ονείρων πολλών αιώνων. Αντίθετα, για τους Άραβες η ήττα δεν είναι τίποτα άλλο από την απώλεια ενός στρατεύματος. Εντός έξι ετών θα έχουν έναν άλλο στρατό».

(25 Μαΐου 1967)

Ο ισραηλινός υπουργός Εθνικής Άμυνας, Μοσέ Νταγιάν, και ο αρχηγός του Ισραηλινού Γενικού Επιτελείου, Γιτζάκ Ράμπιν

Από τη δική του πλευρά, ο πρόεδρος του Ιράκ, Άμπντελ Ραχμάν Αρέφ, είχε δηλώσει στις 31 Μαΐου 1967:

«Ο στόχος μας είναι σαφής: να σβήσουμε το Ισραήλ από το χάρτη».

*Στην κεντρική φωτογραφία, ισραηλινοί στρατιώτες μπροστά στο καταληφθέν Δυτικό Τείχος (Τείχος των Δακρύων) της παλαιάς πόλης της Ιερουσαλήμ.

Headlines