Πρώτη φορά κάτω των 40 οι τρεις γραμματείς των μεγάλων κομμάτων

Αθροιστικά, και οι τρεις τους είναι…108 ετών. Ολοι κάτω των σαράντα, γεννημένοι στην καρδιά της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας αλλά και στο μεταίχμιο όπου οι νεότερες γενιές είτε επέλεγαν το brain drain είτε τις αλυσιδωτές σπουδές σε συνδυασμό με δουλειές και μια νέα ψηφιακή πραγματικότητα. Οι τρεις γραμματείς των σημερινών μεγάλων κομμάτων είναι η πρώτη φορά στη νεότερη πολιτική ιστορία μας που είναι τόσο νέοι αλλά και ενώπιον μιας τόσο ρευστής κατάστασης.

Σε ένα περιβάλλον περιπλεγμένο, μη εμπιστοσύνης στα κόμματα, οι Παύλος Μαρινάκης (ΝΔ), Ράνια Σβίγκου (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ) και Ανδρέας Σπυρόπουλος (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ) έχουν τεράστια στοιχήματα στις ατζέντες τους και, πολύ περισσότερο, σε έναν χρόνο που πυκνώνει πολιτικά και εκλογικά. Βεβαίως τα στοιχήματα αυτά διαφέρουν ανά γραμματέα. Η αφετηρία του καθενός/καθεμιάς δεν είναι η ίδια και συναρτάται από τις προκλήσεις του κάθε κόμματος ξεχωριστά.

Ο Π. Μαρινάκης, για παράδειγμα, είναι γραμματέας κυβερνώντος κόμματος. Με σταθερό προβάδισμα σε όλες τις μετρήσεις αλλά και με εσωτερικά κοινωνικά μέτωπα (π.χ. η ακρίβεια) που εύκολα δεν τα λες. Η Ράνια Σβίγκου, πάλι, ηγείται ενός κόμματος που μόλις βγήκε από μια συνεδριακή και μετασυνεδριακή οδύσσεια και αναζητά τον βηματισμό του ως πόλος πειστικός για την κοινωνία. Ο Α. Σπυρόπουλος, τέλος, πλάι στον Νίκο Ανδρουλάκη επιχειρεί την ολική επαναφορά του ΠΑΣΟΚ. Οπως και να ‘χει, και οι τρεις δεν θα πλήξουν.

ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ

Εχει και οργανωτικότητα και υπομονή

Τον έχασε το μπάσκετ, τον κέρδισε η πολιτική. Ενα τραυματισμός του τον έκανε εξάλλου να ασχοληθεί οργανικότερα και βαθύτερα με τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, αφού σε αυτήν μπήκε τελικά στο δεύτερο έτος. Και παρότι την ψήφιζε ήδη από το πρώτο. Κάπως έτσι ο 34χρονος σήμερα νέος δικηγόρος Παύλος Μαρινάκης έπαψε να βάζει καλάθια για τον Απόλλωνα Πατρών και άρχισε να φτιάχνει Excel για να ενισχυθεί η ΔΑΠ στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Δεν ταλαντεύθηκε ιδιαίτερα πολιτικά, και λογικό. Οι καταβολές και η ιστορία του παππού του, Παύλου, δεν άφηναν πολλά περιθώρια. Διάσημος ποινικολόγος των Πατρών και ευρύτερα, υπήρξε πρόεδρος της ΝΟΔΕ Αχαΐας τη δύσκολη τριετία 1990-1993 και έτσι συνδέθηκε – ο παππούς του γραμματέα – με τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Γρήγορα και ο εγγονός μυήθηκε στα της γαλάζιας παράταξης και έφτασε από χθες να είναι και με το γράμμα του νόμου γραμματέας της ΝΔ. Λέμε με το γράμμα του νόμου, αφού ήταν ήδη γραμματέας από το συνέδριο, μάλιστα ψηφίστηκε ομόφωνα.

Δεν είναι πια πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, η σκυτάλη παραδίδεται στον τριαντάρη δικηγόρο Ορφέα Γεωργίου. Και πλέον ο Παύλος Μαρινάκης ασχολείται στον δεύτερο όροφο των κεντρικών της ΝΔ στο Μοσχάτο μόνο με το κόμμα. Δεν το λες και εύκολο, αφού η ΝΔ μπορεί να είναι σήμερα κυβερνών κόμμα αλλά μετρά 400.000 μέλη, στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές της για νέες νομαρχιακές οργανώσεις ψήφισαν 140.000, ενώ η Νεολαία μετρά 82.000 μέλη. Και η ΝΔ δεν είναι παίξε-γέλασε κόμμα. Με αποχρώσεις, τοπικότητες, ιστορικότητα, πάντα όταν από τα σπλάχνα της προκύπτει κυβερνητική πλειοψηφία δοκιμάζεται η σχέση της με το Μαξίμου αλλά και με την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Ενα τρίγωνο σχέσεων που κάνει τον γραμματέα του κόμματος να κάθεται σε ηλεκτρική καρέκλα με πολλά αιτήματα, μασάζ σε στελέχη και συχνά δύσκολες αποστολές.

Ο Μαρινάκης όμως, όπως λένε οι συνεργάτες του, έχει και οργανωτικότητα και υπομονή. Και αυτό το ξέρει, για παράδειγμα, ο πρωινός καφές των συνεργατών του ή των συνομιλητών του, όπως ο διευθυντής της ΝΔ, επίσης έμπειρος Γιάννης Μπρατάκος. Το ξέρουν και οι φίλοι του αλλά και όσοι πίνουν καφέ μαζί του στα στέκια του Κολωνακίου ή της Βαλαωρίτου. Οσο μεγαλώνεις, λένε οι παλιοί, στην πολιτική, μαλακώνεις. Και αναθεωρείς τα δόγματα. Αυτό απαντούν και όσοι τον ξέρουν, για την τώρα πορεία του. Εχει αφήσει πίσω απολυτότητες και φανατισμούς – ακόμα και ατυχή κάποτε τουίτ, τα οποία όμως δεν ασπάζεται πια -, και έχει ως δόγμα του πως ο νόμος πρέπει να εφαρμόζεται πάντα και παντού.

Δηλώνει κεντροδεξιός αλλά σήμερα θέτει ένα στοίχημα: να επαναπροσεταιριστεί η παράταξη το προοδευτικό προφίλ, κάτι που, όπως λέει σε συνομιλητές του, «κακοποιήθηκε από την Αριστερά». Θέλει επίσης να αξιοποιήσει νέα στελέχη από το ευρύ του μητρώο αλλά και να εκπροσωπήσει η ΝΔ τους ανθρώπους της καθημερινότητας. Εδώ προσθέστε την οργανωτική διαχείριση αλλά και την εκλογική ετοιμότητα που οφείλει να επιδείξει ο χώρος του. Αλλά είπαμε: από εκλογές ο Μαρινάκης ξέρει. Ατού του επίσης η χημεία του με τον Πρωθυπουργό. Και οι γέφυρες με το βαθύ κόμμα και τη νέα γενιά. Ισως δύσκολο θα είναι πάντως το σχέδιο για αποκομματικοποίηση των ΑΕΙ και το πώς θα το διαχειριστεί και εκείνος από τη μεριά του όταν και εάν έλθει η ώρα από την κυβέρνηση. Εκεί θα πρέπει να θυμηθεί συνταγές του μπάσκετ.

ΡΑΝΙΑ ΣΒΙΓΚΟΥ

Ξέρει καλά τη μηχανική των αντιθέσεων

Οι παλιοί της σύντροφοι θυμούνται και περιγράφουν τη μαχητικότητά της. Μιλάμε για το μακρινό 2000. Τότε δεν ήταν εύκολο να λες πως είσαι στη Νεολαία ΣΥΝ. Στο δαπιτοκρατούμενο Πάντειο, βέβαια, η παράταξη Αντί της Σιωπής (προσκείμενη στον Συνασπισμό) είχε διακριτά χαρακτηριστικά και μεγαλύτερη επιρροή από αυτήν του κόμματος. Καλά στελέχη. Και από εδώ ξεπήδησε η Ράνια Σβίγκου με πρωτοφανή κομματικότητα και προσήλωση, ίσως πιο κοντινή στις κνίτισσες της εποχής – αλλά διά του δρόμου του Πουλαντζά και του Μπερλινγκουέρ αλλά και των κινημάτων όπως της Γένοβας και της αντιπαγκοσμιοποίησης. Με μετέπειτα σπουδές στη Γαλλία και με πέρασμα από διάφορα πόστα στο κόμμα και τη Νεολαία, απέκτησε μια μακρά και καλή πείρα στα διεθνή και στα ευρωπαϊκά. Και ήταν μέχρι πρότινος στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ «χρεωμένη» σε αυτόν τον τομέα με πολλά ταξίδια και επαφές αλλά και προσωπικές σχέσεις με στελέχη κομμάτων του εξωτερικού – και σε καλή συνεργασία με τον τομεάρχη και πρώην ΥΠΕΞ Γιώργο Κατρούγκαλο και τον εξ απορρήτων διπλωματικό σύμβουλο του Τσίπρα Βαγγέλη Καλπαδάκη. Νωρίτερα, στο δύσκολο 2015, η Ράνια ήταν εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος. Και παρότι οι καταβολές της ήταν στους «53» και μέχρι πρότινος στην Ομπρέλα, διατηρούσε και διατηρεί καλή σχέση με τις έτερες φυλές της Κουμουνδούρου.

Εξάλλου ως παλαιό στέλεχος η ίδια και ιδρυτικό του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει τη μηχανική των αντιθέσεων, ενώ στη γενιά της και από τη γενιά της ξεπήδησαν ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβερνώσα του πορεία. Παρέες που αλληλοτέμνονταν στον παλιό ΣΥΝ και που με την επιλογή Τσίπρα να μιλήσει κυβερνητικά καβάλησαν το κύμα του αντιμνημονίου και της απομείωσης του κύρους του έως τότε δικομματισμού (2012). Η επιλογή της σήμερα και η υπερψήφισή της ενεγράφησαν ως ένας εκ των αιφνιδιασμών που αρέσκεται να κάνει ο Τσίπρας. Μια μερίδα στελεχών, ας πούμε, έθεσαν ερώτημα πώς θα γινόταν γραμματέας ή θα υλοποιούσε το πολιτικό σχέδιο του κόμματος η Ράνια, όταν η ίδια είχε ενστάσεις για το άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Η αλήθεια βέβαια είναι πως η Σβίγκου δεν διαφωνούσε με τη διεύρυνση ή με την αντιστοίχιση του κόμματος με την εκλογική του επίδοση. Είχε ενστάσεις για τις οργανωτικές αλλαγές, όπως την εκλογή από τη βάση. Η διεύρυνση όμως δεν ταυτίζεται με τα νέα αυτά οργανωτικά ήθη. Είναι περισσότερο «πολιτικό στοίχημα».

Και πάνω σε αυτό θα δουλέψει η νέα γραμματέας του κόμματος – όταν δεν θα πηγαίνει σε καμιά θερινή συναυλία που τόσο της αρέσει. Εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παίξε-γέλασε. Πολύ περισσότερο τώρα που ψάχνει τον βηματισμό του και την ίδια ώρα αναζητά μια καλή δομική αντιπολίτευση κατά της κυβέρνησης. Σε αυτό το κάδρο εντάσσεται και η Ράνια Σβίγκου, και σε ένα περιβάλλον που μυρίζει εκλογές αλλά και σκληρή ιδεολογική αντιπαράθεση. Αυτή τη δεύτερη την προτιμά πάντως και η ίδια, δεν χτυπάει ποτέ κάτω από τη ζώνη ενώ οι τόνοι της ανεβαίνουν μόνο πολιτικά. Φεμινίστρια, συχνά μιλάει για το πρόσφατο θετικό αποτύπωμα στη συμμετοχή των γυναικών στα όργανα και τις διαδικασίες του κόμματός της. Και μαχητική. Ισως πιο δύσκολη θα είναι η αποστολή της να συγχρωτιστεί οργανικότερα και ομαλότερα με τα πασοκογενή διαμερίσματα της συριζαϊκής πολυκατοικίας. Και βέβαια να καθοδηγήσει το κόμμα της – και συλλογικά – στον διάδρομο των εκλογών. Αν έχεις βέβαια για χρόνια και ως νέος δουλέψει πολιτικά ως μειοψηφία, οι παραπάνω προκλήσεις μοιάζουν και γοητευτικές.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

Εχει εικόνα της αγοράς και της κοινωνίας

Αυτές τις ημέρες ο νεαρός μηχανικός Ανδρέας Σπυρόπουλος νιώθει αγκάθια στον λαιμό. Σύνηθες σύμπτωμα της COVID-19, αν και μάλλον θα έχει αναρρώσει τώρα που μας διαβάζει, και αύριο θα είναι στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, όπου και επίσημα θα προταθεί για τη θέση του γραμματέα. Η φωνή του μπορεί να είναι βραχνιασμένη, αλλά δεν θα τη χρειαστεί άμεσα, όπως ο αρχηγός του και στενός του φίλος Νίκος Ανδρουλάκης. Εξάλλου ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, της νέας εποχής, δεν χρειάζεται να βάλει τις φωνές σε οργανώσεις. Μόνο να τις ανασυγκροτήσει. Να τις κάνει πιο γειωμένες με την κοινωνία.

Το pasokofication απ’ την ανάποδη ή πώς το Κίνημα θα γίνει ξανά γοητευτικό. Τα νούμερα είναι καλά. Ενα ρεύμα υπάρχει γύρω από τους νέους (δημογραφικά) ενοίκους στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη. Και ο Ανδρέας Σπυρόπουλος έχει όρεξη αλλά κυρίως έχει – όπως λένε οι συνεργάτες του – εικόνα της αγοράς και της κοινωνίας. Εξάλλου πετυχημένο είναι το πρότζεκτ του στα επαγγελματικά του.

Μια εταιρεία με άλλους μηχανικούς που αναλαμβάνει μελέτες και επιβλέψεις και μόνο για ιδιωτικά έργα. Παρότι από τη Δευτέρα οι περισσότερες ώρες του θα είναι στους πράσινους ορόφους, η ματιά του θα είναι και εκεί. Εξάλλου η πολιτική – και έτσι την αντιλαμβάνεται – δεν είναι ασύνδετη από τη ζωή. Είναι αδιαίρετη με όσα κάνει από νέος, ζυμωμένος σε πράσινο (πασοκικό) περιβάλλον και με τον πατέρα του γραμματέα του κόμματος στη Θεσπρωτία επί Γιώργου Παπανδρέου – μετέπειτα και γραμματέα όλης της Περιφέρειας Ηπείρου. Ετσι ήταν σχεδόν αυτονόητο πως στο πανεπιστήμιο στην Ξάνθη θα έμπαινε αμέσως στην ΠΑΣΠ. Και κάπου εκεί γνωρίστηκε καλύτερα με τον Νίκο Ανδρουλάκη – είχαν πρωτοσυναντηθεί από ένα περιπετειώδες συνέδριο της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ το 2004. Ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, μεγαλύτερος από τον Σπυρόπουλο, είχε επιστρέψει στην πόλη για το μεταπτυχιακό του.

Και μαζί συνεργάζονται και συνδέονται αμέσως, με στέκι τους το καφέ-μπαρ Κυβερνείο. Εδώ αναπτύσσουν και τις οργανωτικές δεξιότητες που θα χρειαστούν προσεχώς αμφότεροι. Ενδιάμεσα, από το 2015, ο Σπυρόπουλος ήταν η φωνή του Νίκου στο Πολιτικό Συμβούλιο επί αειμνήστου Φώφης. Δεν αρκεί μόνο αυτό όμως. Η οργανωτικότητα ή η εμπειρία. Εξάλλου, όπως λέει ο Ανδρέας Σπυρόπουλος, πρέπει να γίνουν πολλά πράγματα και βασικά να κυριαρχήσει η εξωστρέφεια του ΠΑΣΟΚ.