Καλοκαίρι(α) με κανόνες

«Ηχορρύπανση από τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος στην παραλιακή ζώνη». Τη φράση αυτή διαβάζουν τα μέλη του δημοτικού συμβουλίου Αλίμου στην πρόσκληση για συμμετοχή στην αυριανή τους συνεδρίαση. Θα είναι το νούμερο 1 θέμα συζήτησης, η οποία ήδη εξελίσσεται στη δημόσια σφαίρα με υποστηρικτές και πολέμιους, διχογνωμίες, ενστάσεις, διαμαρτυρίες. Εχουν προηγηθεί δηλώσεις του δημάρχου Κονδύλη ότι δεν θα επιτρέψει σε κάποιες επιχειρήσεις της νυχτερινής διασκέδασης «να βγάλουν τα σπασμένα δύο χρόνων με τόσο άγαρμπο τρόπο (…) με εικόνες απίστευτης οχλαγωγίας, ξέφρενης ηχορρύπανσης, βεγγαλικών μέχρι τα ξημερώματα» εις βάρος των κατοίκων της αθηναϊκής Ριβιέρας.

Εχει προηγηθεί αντίστοιχη κίνηση του δημάρχου Κωνσταντέλλου από τα «3Β» καθώς με πλειοψηφία αποφασίστηκε ότι από 1η Ιουλίου θα απαγορεύεται η μουσική στις επιχειρήσεις εντός σχεδίου πόλεως και οικιστικού ιστούτο προβλεπόμενο ωράριο – 23.00 για το καλοκαίρι, 22.00 για τον χειμώνα.

Σε Αλιμο, Βάρη, Βούλα και Βουλιαγμένη οι τοπικοί άρχοντες θεωρούν ότι εκπροσωπούν τη πλειονότητα των δημοτών τους στο συγκεκριμένο θέμα, επιστρατεύοντας τη Δημοτική Αστυνομία, επιχειρώντας ξεκαθάρισμα στους κανόνες της διασκέδασης αλλά και διαπιστώνοντας (με νόημα) κάποια κενά στη νομοθεσία που επιτρέπουν σε επιχειρήσεις να μένουν ατιμώρητες.

Μιλώντας για κανόνες στα καλοκαίρια, υπάρχουν και άλλα παραδείγματα, αυτή τη φορά από νησιά που δεν διστάζουν να τα βάλουν με την αυθαιρεσία στον δημόσιο χώρο και να «καταργήσουν» ξαπλώστρες, καντίνες και ομπρέλες από τις παραλίες τους. Ας πούμε, οι Λειψοί ενέταξαν εσχάτως αυτή την προσέγγιση στη φετινή τουριστική καμπάνια τους, με το σύνθημα «αισθάνεσαι πλήρης».

Δεν είναι εύκολες οι συγκρούσεις με τοπικά συμφέροντα, γι’ αυτό και είναι αισιόδοξο που κάποιοι τολμούν να ανοίξουν τη συζήτηση και να βάλουν μπροστά κανόνες υπέρ των πολλών. Αυτός είναι ο ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και εδώ πρέπει να έρθει επειγόντως η κεντρική διοίκηση να επιβεβαιώσει (και) τον δικό της, πιο ισχυρό ρόλο. Ειδικά από τη στιγμή που στη θεωρία προβάλλει φιλόδοξα αφηγήματα για «βιώσιμη, ποιοτική ανάπτυξη» των τουριστικών περιοχών και πρότζεκτ «απάτητων βουνών» και «παρθένων παραλιών».