Αν καούμε φέτος, αν ζήσουμε τραγωδίες, θα ξέρουμε τους υπεύθυνους

O Πρωθυπουργός το ξεκαθάρισε: «Πιστεύει, άραγε, κανείς ότι δεν θα έχουμε φωτιές φέτος το καλοκαίρι; Βεβαίως και θα έχουμε φωτιές. Το ζήτημα είναι πώς θα τις αντιμετωπίσουμε, ποια μαθήματα πήραμε και πώς θα γινόμαστε διαρκώς καλύτεροι».

Ο αρμόδιος υπουργός Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστος Στυλιανίδης, το είπε όσο πιο καθαρά μπορούσε: ««Ο στόχος μας ως υπουργείο είναι να μετριάσουμε όλα αυτά τα φαινόμενα. Το καλοκαίρι θα είναι σκληρό γιατί όλες οι προγνώσεις αναφέρουν ότι στην Ανατολική Μεσόγειο δυστυχώς τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα».

Οι προγνώσεις είναι γνωστές: Θα έχουμε θερμό καλοκαίρι και τα επόμενα χρόνια η άνοδος της θερμοκρασίας και στη χώρα μας θα δημιουργήσει νέους κινδύνους πυρκαγιών.

Γνωρίζουμε πλέον τι μας περιμένει. Αλλωστε, από τις αρχές Ιουνίου και μετράμε ήδη εκατοντάδες πυρκαγιές ενώ μόνο από αυτήν σε Γλυφάδα – Βούλα κάηκαν 4.300 στρέμματα πρασίνου, και μάλιστα στον αστικό ιστό της Αθήνας.

Ποιος θα φταίει άραγε αν το φετινό καλοκαίρι καεί η χώρα; Ποιος θα είναι ο υπεύθυνος αν ζήσουμε εικόνες όπως οι περσινές όπου κάηκε η Εύβοια και η Αττική;

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για πιθανές υλικές καταστροφές ή και ανθρώπινες απώλειες;

Τώρα πλέον γνωρίζουμε. Οι τραγωδίες του πρόσφατου παρελθόντος πιστεύω ότι έχουν γίνει μάθημα για όλους μας. Πολιτεία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, πολίτες.

Ή μήπως όχι;

Μήπως όλοι οι σχεδιασμοί μένουν στα χαρτιά;

Μήπως Περιφέρειες και δήμοι απλά απορροφούν κονδύλια αλλά δεν κάνουν τίποτε, παρά μόνο επιδίδονται σε επικοινωνιακά παιχνίδια γιατί σε ένα χρόνο θα έχουμε εκλογές;

Μήπως και οι ίδιοι οι πολίτες, όλοι μας, παραμένουμε απαίδευτοι, αδιάφοροι απέναντι σε φαινόμενα για τα οποία και οι ίδιοι φταίμε αλλά και οι ίδιοι πρέπει να συμβάλουμε για να τα εξαλείψουμε;

Φέτος όλοι γνωρίζουμε και θα ξέρουμε σε ποιους θα ρίξουμε το ανάθεμα αν –ελπίζουμε όχι- έρθει η καταστροφή.

Αποκτήσαμε εναέρια πυροσβεστικά μέσα; Εχουμε πυροσβεστικά οχήματα; Προσλήφθηκαν πυροσβέστες; Δημιουργήθηκαν αντιπυρικές ζώνες;

Εγινε καθαρισμός των οικοπέδων και απομακρύνθηκαν τα «φιτίλια» που απειλούν ανά πάσα στιγμή να προκαλέσουν καταστροφές;

Κάναμε έναν σωστό σχεδιασμό για την πρόληψη των πυρκαγιών;

Δυστυχώς όχι. Τα πρώτα στοιχεία είναι απογοητευτικά.

Δήμαρχοι πλακώνονται στον «αέρα» για το ποιος είναι καλύτερος στην αντιμετώπιση της φωτιάς.

Οι φωτογραφίες προχθεσινές, από… ακριβό προάστιο της Ανατολικής Αττικής. Ξερόχορτα κάτω από πυλώνες.

Καταγγελίες ότι υποτιμήθηκε η φωτιά στη Βούλα και άργησε να αντιδράσει η Πυροσβεστική.

Κατηγορίες για οικόπεδα που δεν είχαν καθαριστεί από τα «βουνά» φύλλων και ξερόχορτων.

Και ποιος ευθύνεται για όλα αυτά;

Όταν το κράτος ή η Αυτοδιοίκηση δεν τολμούν ή δεν μπορούν να πάρουν αποφάσεις για να καθαρίσουν τα οικόπεδα – ναρκοπέδια, τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Όταν υπάρχει μια ολόκληρη γραφειοκρατία κι ένα παρωχημένο νομικό πλαίσιο, για το ποιος και πότε θα καθαρίσει τα γεμάτα ξερόχορτα οικόπεδα, τότε να περιμένουμε τραγωδίες.

Όταν ακούμε το μονότονο πινγκ πονγκ ευθυνών και στο τέλος να μην υπάρχει τιμωρία για κανέναν, τότε μην ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο.

Κι όταν όλοι εμείς, οι πολίτες που περιμένουμε πάντα από το κράτος να κάνει τα πάντα για εμάς, όμως, εμείς δεν έχουμε ποτέ καμιά ευθύνη, τότε υπάρχει σίγουρα πρόβλημα.

Αν, λοιπόν, καούμε φέτος, αν χιλιάδες στρέμματα πολύτιμου πρασίνου χαθεί.

Αν καταστραφούν σπίτια, επιχειρήσεις, υποδομές ή να μετρήσουμε θύματα, τότε μην αρχίσουμε να κατηγορούμε ο ένας τον άλλον..

Φταίμε όλοι γιατί γνωρίσαμε όλοι τι θα συμβεί και δεν κάναμε τίποτε για να αντιστρέψουμε την πορεία προς τον γκρεμό.

Οι ευθύνες δεν είναι ασφαλώς ίδιες. Η κυβέρνηση και οι τοπικοί άρχοντες έχουν τις περισσότερες, κι αυτοί θα κριθούν να λογοδοτήσουν.

Και γιατί δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και γιατί δεν έκαναν τους πολίτες κοινωνούς ενός στρατηγικού, εθνικού σχεδίου διάσωσης της πατρίδας μας.

Επειδή, λοιπόν «ξέρουμε όλοι τι κάναμε πέρσι το καλοκαίρι», κι επειδή κατά πώς φαίνεται οι σκελετοί κρύβονται καλά στη ντουλάπα και τα σκουπιδάκια τα ρίξαμε πάλι κάτω από το χαλί, ας μην κλαίμε στης Ελλάδας την ολόμαυρη ράχη.