Η Κίνα «κατακτά» τη Λατινική Αμερική – Ρελάνς επιχειρεί ο Μπάιντεν

Η Κίνα απειλεί με… κατάληψη το «μαλακό υπογάστριο» των ΗΠΑ, τη Λατινική Αμερική. Αυτό τουλάχιστον αποτυπώνεται σε ανάλυση του πρακτορείου Reuters, που βασίζεται σε στοιχεία του ΟΗΕ για το εμπόριο, τα οποία καλύπτουν την περίοδο 2015-’21. Δείχνουν, μάλιστα, ότι η εικόνα έχει επιδεινωθεί κατά τον ενάμιση χρόνο που βρίσκεται στον Λευκό Οίκο ο Τζο Μπάιντεν.

Η εκτίμηση έχει σημάνει συναγερμό στην Ουάσιγκτον, καθώς γίνεται γνωστή τη στιγμή που η κυβέρνηση προσπαθεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, παρουσιάζοντας ένα φιλόδοξο σχέδιο οικονομικής συνεργασίας, στο πλαίσιο της διάσκεψης που οργανώνεται στο Λος Άντζελες.

Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει υψηλόβαθμος αξιωματούχος, «όσο η Κίνα είναι έτοιμη να βάλει τα λεφτά της στο τραπέζι, φαίνεται πως δίνουμε μια χαμένη μάχη».

Το Μεξικό και οι άλλοι

Είναι γεγονός, βεβαίως, ότι στη συνολική εικόνα κυριαρχεί οικονομικά το Μεξικό, με το οποίο οι ΗΠΑ έχουν μια ιδιαιτέρως στενή σχέση, εδώ και τρεις δεκαετίες, εξαιτίας της συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου που έχουν υπογράψει οι δύο χώρες από τις αρχές της δεκαετίας του ’90. Για του λόγου το αληθές, οι διμερείς συναλλαγές ανήλθαν πέρυσι στα 607 δις. δολάρια, σημειώνοντας μια αύξηση άνω του 20% σε σύγκριση με το 2015.

Την ίδια στιγμή, ωστόσο, η Κίνα δείχνει να κυριαρχεί στα υπόλοιπα κράτη της Λατινικής Αμερικής, στα οποία συμπεριλαμβάνονται η Βραζιλία, η Αργεντινή και άλλα. Πράγματι, σύμφωνα με την παραπάνω ανάλυση, η αξία των εμπορικών συναλλαγών τους με την Κίνα έφτασε πέρυσι στα 247 δισ. δολάρια, έναντι 174 δισ. με τις ΗΠΑ στο ίδιο διάστημα.

Ακόμη και στην περίπτωση του Μεξικό, οι Κινέζοι – αν και παραμένουν σε μεγάλη απόσταση από τους Αμερικανούς – βελτιώνουν τη θέση τους. Έτσι, η αξία των συναλλαγών τους με την Κίνα για το 201 διαμορφώθηκε στα 110 δισ. δολάρια, καταγράφοντας αύξηση της τάξης του 35% σε σύγκριση με το 2015.

«Οι κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής παραπονιούνται ότι (από την πλευρά των ΗΠΑ) υπάρχει πολλή συζήτηση, αλλά δεν βλέπουν χρήματα», διαπιστώνει στέλεχος μεγάλης εταιρείας επενδυτικών συμβούλων με έδρα τη Βραζιλία, προσπαθώντας να ερμηνεύσει όχι μόνο τα ποσοτικά δεδομένα, αλλά και τις πολιτικές επιλογές αρκετών χωρών της περιοχής.

Η «ροζ πλημμυρίδα» στις κυβερνήσεις

Πρέπει, μάλιστα, να σημειωθεί ότι οι επιλογές αυτές δύσκολα θα αλλάξουν όσο η Ουάσιγκτον επιμένει σε μια «σκληρή» πολιτική απέναντι σε καθεστώτα που δεν θεωρεί φιλικά – όπως της Κούβας, της Βενεζουέλας και της Νικαράγουα, που δεν προσκλήθηκαν στην προαναφερθείσα διάσκεψη.

Πολύ περισσότερο καθώς στην πολιτική σκηνή της Λατινικής Αμερικής κυριαρχεί σταδιακά ένα ρεύμα «ροζ πλημμυρίδα», με αριστερές ή κεντροαριστερές κυβερνήσεις να κερδίζουν τις εκλογές σε αρκετές χώρες.

Χώρες στις οποίες, μετά την εντυπωσιακή επικράτηση του Γκαμπριέλ Μπόριτς στη Χιλή, σύντομα ενδέχεται να προστεθούν η Κολομβία και η Βραζιλία.

Δεν είναι τυχαίο ότι, σε μια κίνηση συμβολισμού, ο πρόεδρος του Μεξικού, Μανουέλ Λόπεζ Ομπράδορ, αποφάσισε να μην συμμετέχει προσωπικά στη διάσκεψη – έστω κι αν σε μερικές ημέρες θα επισκεφθεί τον Μπάιντεν.

Ο ίδιος, μάλιστα, φέρεται να πρωταγωνιστεί σε κινήσεις που μάλλον δεν ικανοποιούν τις ΗΠΑ και τον Μπάιντεν. Όπως, για παράδειγμα, τη δημιουργία ενός «ΟΠΕΚ του λιθίου» στη Λατινική Αμερική, που θα μπορέσει στη συνέχεια να αναζητήσει αυτόν που θα δίνει τα περισσότερα λεφτά για να αγοράσει το υπερπολύτιμο χημικό στοιχείο – άρα και με τους Κινέζους.

Δώστε χρήμα, αλλιώς…

Θα καταφέρει, άραγε, να αλλάξει τα δεδομένα και τις ισορροπίες το σχέδιο που παρουσίασε ο Μπάιντεν, με τίτλο «Αμερικανική Συνεργασία για την Οικονομική Ευημερία»; Ναι, στην περίπτωση που αυτό συνοδευτεί από ζεστό χρήμα και περισσότερες επενδύσεις, καθώς η «νέα Αριστερά» της Λατ. Αμερικής αποδεικνύεται πολύ πιο ρεαλίστρια από τους… προπάτορές της σε ζητήματα οικονομίας.

Όχι, όμως, εάν οι ΗΠΑ μείνουν για μια ακόμη φορά στα λόγια. Τότε, η Κίνα θα έχει μπροστά της πεδίο δόξης υπέρλαμπρο και όχι απλώς θα διευρύνει το προβάδισμά της σε όλες τις υπόλοιπες χώρες, αλλά κάποια στιγμή θα φτάσει να «διεκδικήσει» και το Μεξικό. Και όχι μόνο η Κίνα, αλλά και η Ρωσία, η οποία εξακολουθεί να διατηρεί προνομιακές σχέσεις με αρκετά κράτη και κυβερνήσεις της περιοχής.

Εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν, με άλλα λόγια!