Γερμανός Δημάκος: Ο «παπάς του Άρη»

Στις 9 Ιουνίου 2004, ημέρα Τετάρτη, έφυγε από τη ζωή σε κλινική της Λαμίας, πλήρης ημερών, ο αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκος, ο ξακουστός «παπα-Ανυπόμονος» της Αντίστασης, ο αλλοτινός σύντροφος και συναγωνιστής του Άρη Βελουχιώτη.

Γεννημένος στο Αγριδάκι Γορτυνίας το 1912, ο κατά κόσμον Γεώργιος Δημάκος, τέκνο πολυμελούς οικογένειας, έλαβε το όνομα Γερμανός όταν εκάρη μοναχός.

Στα χρόνια της Κατοχής ο πατήρ Γερμανός, τότε ηγούμενος της μονής Αγάθωνος (στον ορεινό όγκο της Οίτης, πλησίον της Υπάτης) και επίτροπος της μονής Δαδίου (Παναγίας Γαυριώτισσας Αμφίκλειας), άρχισε να αναπτύσσει αντιστασιακή δράση επηρεασμένος από το ιδεολογικο-πολιτικό μανιφέστο του Δημήτρη Γληνού «Τι είναι και τι θέλει το ΕΑΜ».

Όταν οι κατακτητές αντελήφθησαν το ρόλο του Γερμανού, του φλογερού αυτού πατριώτη που ήταν παράλληλα και πρόεδρος της κοινότητας Δαδίου, εκείνος αναγκάστηκε να ανέβει στο βουνό.

Εκεί, στο χωριό Κουκουβίτσα ή Κουκοβίτσα (νυν Καλοσκοπή) της Γκιώνας, γνωρίστηκε με τον Άρη Βελουχιώτη, το Μάιο του 1943. Έκτοτε συμπορεύτηκε με εκείνον στην Ήπειρο, στη Ρούμελη, στη Θεσσαλία και στο Μοριά, πολεμώντας τους κατακτητές με το ντουφέκι και το σταυρό, όπως έλεγαν οι σύντροφοί του.

Ο πατήρ Γερμανός Δημάκος στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη και των γονέων του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, Φανής και Γιώργου Σημίτη (δεύτερος από αριστερά)

Ο στρατιωτικός ιερέας του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, ο έμπιστος του Βελουχιώτη, έγινε ευρέως γνωστός ως ο «παπάς του Άρη», αλλά και ως «παπα-Ανυπόμονος», παρωνύμιο που –απ’ ό,τι έλεγε ο ίδιος– είχε προέλθει από μια ατάκα του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ προς εκείνον.

Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας ο παπα-Γερμανός αποσύρθηκε στη μονή Αγάθωνος.

Στα κατοπινά χρόνια, κι αφού πρώτα κατάφερε να επιβιώσει στη δραματική περίοδο του Εμφυλίου, ο Γερμανός παρέμεινε καθηγούμενος της μονής Αγάθωνος, επιτελώντας με ήθος και υπευθυνότητα το εκκλησιαστικό, κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο του.

Το 1968, επί χούντας, ο Γερμανός καταγγέλθηκε για τις ιδεολογικές πεποιθήσεις του και οδηγήθηκε στο Συνοδικό Δικαστήριο, αλλά αθωώθηκε.

Εις τας δυσμάς του βίου του, το Νοέμβριο του 2000, κατόπιν προτάσεως του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστόδουλου, ο γέροντας Γερμανός έλαβε τιμητική διάκριση από την Εκκλησία της Ελλάδος για τη δράση του στα ένοπλα τμήματα του ΕΑΜ κατά τη διάρκεια της Αντίστασης.

Μάλιστα, η Εκκλησία της Ελλάδος, κλείνοντας μια πληγή που παρέμενε ανοιχτή επί πολλά χρόνια, αναγνώρισε την εν γένει προσφορά των ΕΑΜιτών κληρικών με την έκδοση του τόμου «Μνήμες και μαρτυρίες από το ’40 και την Κατοχή: Η προσφορά της Εκκλησίας το 1940-1944».