Ο Τούρκος δεν θέλει γιαλαντζί υπερπατριώτες, εθνική ομοψυχία θέλει

H αναβάθμιση των προκλήσεων της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας, δημιουργεί πλέον νέα δεδομένα στις σχέσεις των δύο χωρών.

Περισσότερο από ποτέ, ίσως από την εποχή του «Βυθίσατε το Χόρα» ή των Ιμίων, οι γείτονες μάς απειλούν με πόλεμο.

Απειλούν με εισβολή σε ελληνικά νησιά, αμφισβητούν ξεκάθαρα την εθνική μας κυριαρχία, θέτουν σε επαγρύπνηση τον ελληνικό λαό και τις Ενοπλες Δυνάμεις.

Ασφαλώς η ψυχραιμία πρέπει να επικρατήσει. Μια σπίθα στο Αιγαίο αρκεί να προκαλέσει απρόβλεπτες και άκρως επικίνδυνες καταστάσεις για την πατρίδα μας.

Ο Ερντογάν μπορεί να μην υπολογίζει τις ανθρώπινες ζωές, μπορεί να μην ενδιαφέρεται για το αν η χώρα του θα εμπλακεί σε πόλεμο.

Η Ελλάδα, όμως, δεν έχει ούτε ανθρώπινες ζωές, ούτε πόρους για χάσιμο. Και είναι μια χώρα που «επενδύει» στην ειρήνη, κι όχι στη σύρραξη.

Αυτό δε σημαίνει βεβαίως, ότι δεν πρέπει να είναι πανέτοιμη να αντιμετωπίσει έναν προβληματικό γείτονα, το «παιδί που κάνει πάντα τσαμπουκά».

Ούτε σημαίνει ότι δεν πρέπει να απαντά στις προκλήσεις. Τόσο άμεσα, όσο και έμμεσα, με τη διεθνοποίηση της προβληματικής κατάστασης που επιχειρεί να φτιάξει η Τουρκία.

Αρκεί, όμως, αυτό; Αρκεί να καταγγέλλουμε στα διεθνή fora τον «νταή» της Ανατολικής Μεσογείου και να περιμένουμε πότε θα τον καταδικάσουν, με βάση το διεθνές δίκαιο;

Όπως φαίνεται αυτό δεν φτάνει. Ο Ερντογάν δεν υπολογίζει τίποτε γιατί ξέρει τη δύναμή του.

Και για να πούμε την πραγματική αλήθεια: Αν δεν υπάρξουν σκληρές οικονομικές κυρώσεις κατά της Τουρκίας από ΕΕ και ΗΠΑ και αν δεν τιμωρηθούν οι χώρες μέλη της ΕΕ που προμηθεύουν με πολεμικό υλικό την Τουρκία (με το οποίο απειλεί την Ελλάδα), ο Ερντογάν θα παραμένει ανεξέλεγκτος.

Στα καθ’ ημάς. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί σε μια τόσο κρίσιμη εθνική περίοδο δεν ομονοούν τα κόμματα.

Δεν αντιλαμβάνονται γιατί πρέπει να τσακωνόμαστε για κάποιον… Μπουρνούς ή να βάζουμε «πατριδόμετρο» για να μετράμε ποιος αγαπάει την Ελλάδα περισσότερο.

Αυτά είναι ανοησίες, μικροκομματικά παιχνίδια και κινήσεις που δείχνουν γιατί η Ελλάδα ζει, εν έτει 2022, εμφυλιοπολεμικές καταστάσεις.

Είναι τεράστιο λάθος να τσακώνονται δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί για το ποιοι είναι περισσότερο πατριώτες ή ποιοι έκαναν μεγαλύτερη ζημιά στην Ελλάδα διαχρονικά.

Με έναν εχθρό να μην έχει κανένα πρόβλημα να εισβάλει σε ελληνικό έδαφος, δεν χωράνε μίση και πάθη.

Ή μήπως κάποιοι πιστεύουν ότι ο Ερντογάν είναι σκύλος που γαυγίζει αλλά δεν δαγκώνει. Τα ίδια λέγαμε και με τον Πούτιν, αλλά βρίσκεται 4 μήνες στην Ουκρανία κι έχουν σκοτωθεί χιλιάδες αθώοι.

Η απειλή πολέμου μπορεί πλέον να γίνει εύκολα πραγματικότητα, αυτό πρέπει να το χωνέψουμε.

Και τα κόμματα οφείλουν να αντιληφθούν ότι τα εθνικά θέματα δεν είναι να τα αφήνεις στα χέρια ανίδεων και ιδεοληπτικών ή των… troll στα υπόγεια.

Γι’ αυτό και θα έπρεπε ο πρωθυπουργός να αναλάβει πρωτοβουλία ενημέρωσης των κομμάτων, ακόμη και με σύγκλιση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι απεμπολεί η Νέα Δημοκρατία το δικαίωμα να κυβερνά και να αποφασίζει, ούτε ότι βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Σημαίνει, όμως, ότι μπορεί να λειτουργήσει υπερκομματικά και με γνώμονα το εθνικό συμφέρον.

Η χάραξη εθνικής στρατηγικής, η οποία θα παραμερίσει τις κομματικές γραμμές, δεν μπορεί παρά να είναι βασική στόχευση για όλα τα κόμματα. Αρκετά με τους υπερπατριώτες, τους τζάμπα μάγκες, τους εθνοπατέρες ή τους γιαλαντζί διεθνιστές.

Η χώρα χρειάζεται σοβαρή και ψύχραιμη απάντηση στις απειλές της Τουρκίας.