Το ροκ του μέλλοντός μας

Κάποτε ήταν οι Κατσιμιχαίοι, οι Τσακνής – Μαχαιρίτσας, ο Παπακωνσταντίνου, ο Πορτοκάλογλου. Η έντεχνη σκηνή που λάτρεψε η δική μου γενιά. Τότε που το επαναστατικό δεν ήταν απλά το αντισυστημικό. Ο όρος «έντεχνος» δεν αφορούσε μόνο τα τραγούδια τους. Απέπνεε μια συνολική στάση ζωής. Ηταν χαμένοι από τα Μέσα, δεν τους βλέπαμε σε στήλες κοσμικών, δεν διαβάζαμε τις ζωές τους στα κουτσομπολίστικα, δεν βλέπαμε τους κοιλιακούς τους στο Instagram. Μια αισθητική που χάθηκε μαζί τους. «Θα μείνω και εδώ και υπάρχω όπως μπορώ και για το πείσμα σας γουρούνια θα αντέχω» τραγουδούσαν οι Κατσιμιχαίοι ξεσηκώνοντας τους πιτσιρικάδες στα στάδια. «Μια ζωή δυο πόντους έξω απ’ τη ζωή. Ακόμη κι αν αυτοί που θέλαμε δεν γίναμε, ακόμη κι αν αυτοί που ήμασταν δεν μείναμε. Είμαστε ακόμα εδώ, ψάχνοντας στα τυφλά καινούργιους τρόπους». «Κουφάλες, δεν ξοφλήσαμε, αυτό έχω μόνο να σας πω, τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν», «γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον, στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε, αφού η ιστορία σάς ανήκει, σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε».

Σήμερα είναι οι τράπερ. «Εχω πάρει στην πουτάνα μου chinchilla, έχω άκρες να βουλώσω κάθε τρύπα, έχω τις σφαίρες να ψεκάσω όλο το τμήμα, έχω money, έχω drugs, είμαι dealer», τραγούδι που συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή 12 εκατ. views στο YouTube. «Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες, για να γαμάς εσύ τις μουνάρες, όλες τους με λένε boss».

«Εχω λεφτά, τρώω καλά και έχω μουνάρα γκόμενα». Τραγούδια άγνωστα σε όποιον είναι άνω των 30, συγκεντρώνουν εκατομμύρια views, δημιουργούν νέα ινδάλματα, διαμορφώνουν νέα (υπο)κουλτούρα. Μισογυνισμός, άκρατος σεξισμός, εξύμνηση της παραβατικότητας με ένα μόνιμο μοτίβο: ναρκωτικά, όπλα, λεφτά. Οι πιτσιρικάδες τους λατρεύουν. Αντιγράφουν το ντύσιμο των τράπερ, το μπλαζέ ύφος, το ντύσιμο, την κινησιολογία, τη φωνή.

Τη στιγμή που τα ΜΜΕ ασχολούνται με το mainstream, στο YouTube δημιουργούνται τεράστιες κοινότητες πιτσιρικάδων που ακούν άλλες μουσικές, παρακολουθούν άλλες εκπομπές και έχουν άλλα πρότυπα. Κάποτε τα κορίτσια ήθελαν να γίνουν Αλίκη Βουγιουκλάκη. Σήμερα θέλουν να γίνουν influencers. Τις βλέπουν σε φωτογραφίες, τις ακολουθούν στα social media, τις παρακολουθούν σε βιντεάκια. Ναι, εντάξει, κάθε γενιά έχει τα δικά της ακούσματα, τα δικά της ινδάλματα, τους δικούς της ήρωες. Αυτό είναι γνωστό. Οπως γνωστό είναι ότι και κάθε επόμενη γενιά με έναν τρόπο αμφισβητεί την προηγούμενη και τούμπαλιν. Για τον καθένα η δική του γενιά ήταν η πιο προχωρημένη, η πιο ηρωική, η πιο ταλαιπωρημένη.

Οι παλιοί ζήσανε χούντα, οι νεότεροι μνημόνια, όλοι έχουν να διηγηθούν τη συλλογική τους οδύσσεια και να αντιπαραβάλουν τα χαρακτηριστικά τους με τους απέναντι.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η σημερινή νέα γενιά είναι η πιο μπερδεμένη. Αν σκεφτεί κανείς ότι μπαίνουν στο ΤikΤok για να ακούσουν «ξέρεις ότι θα σε σκότωνα, αν με πλήγωνες θα το ‘κανα, αν με κάποιον άλλον σε έπιανα» και το επόμενο πρωί πηγαίνουν στο σχολείο για να αποστηθίσουν μανιφέστα για την ισότητα των φύλων, τις γυναικοκτονίες, τον σεξισμό. Οπως το είχε πει κάποτε ο Τσακνής… γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον.