Ουκρανία: Ο πόλεμος γίνεται το Βιετνάμ του Πούτιν, λέει ο Τζέιμς Σταυρίδης

Με άρθρο του στο γνωστό περιοδικό Time ο πρώην διοικητής Ευρώπης του ΝΑΤΟ, Τζέιμς Σταυρίδης υποστηρίζει ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία γίνεται το Βιετνάμ του Βλαντίμιρ Πούτιν.

Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία σέρνεται στον τέταρτο μήνα του χωρίς να διαφαίνεται τέλος, αρκετοί παρατηρητές αρχίζουν να αναρωτιούνται: «Θα κουραστεί η Δύση να υποστηρίζει την Ουκρανία;», τονίζει ο Σταυρίδης.

Κάποιοι σχολιαστές εκτιμούν ότι «ο χρόνος είναι με το μέρος του Πούτιν» και ότι η σφοδρή αντίδραση του ΝΑΤΟ και άλλων κρατών θα εξασθενήσει σταδιακά μπροστά στις οικονομικές προκλήσεις που απορρέουν από τον πληθωρισμό, τον ρωσικό αποκλεισμό των ουκρανικών αγροτικών προϊόντων και υδρογονανθράκων από την παγκόσμια οικονομία, τις εσωτερικές πολιτικές διαιρέσεις (ιδίως στις ΗΠΑ) και την κόπωση από τα θέματα καθώς ο αδυσώπητος ειδησεογραφικός κύκλος 24/7 συνεχίζεται.

Είμαι αρκετά μεγάλος, λέει ο Σταυρίδης, για να θυμάμαι την εμπειρία των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, και η κατάσταση του Πούτιν θυμίζει όλο και περισσότερο εκείνη τη μακρά, οδυνηρή περιπέτεια. Τα χαρτιά του, αδύναμα στην αρχή της σύγκρουσης, γίνονται όλο και πιο αδύναμα μέρα με τη μέρα. Ο χρόνος είναι περισσότερο με το μέρος της Ουκρανίας και της Δύσης παρά του Πούτιν, και καθώς το έτος θα προχωράει αυτό θα γίνεται όλο και πιο εμφανές.

• Διαβάστε επίσης: Την επόμενη εβδομάδα αναμένεται η απόφαση για την ένταξη της Ουκρανίας στην ΕΕ

Τα στρατιωτικά δεδομένα

Ας ξεκινήσουμε με τα στρατιωτικά δεδομένα επί του πεδίου. Ο αρχικός στόχος του Πούτιν ήταν να κατακτήσει όλη την Ουκρανία με μια σαρωτική επίθεση, αποκεφαλίζοντας την κυβέρνηση Ζελένσκι και εγκαθιστώντας ένα καθεστώς μαριονέτας στο Κίεβο.

Αυτό το «Σχέδιο Α» απέτυχε, αποτέλεσμα υπερβολικής εμπιστοσύνης, κακής πληροφόρησης, χειρότερων στρατηγών, απαράδεκτης υλικοτεχνικής υποδομής και φτιχρής ηγεσίας στο πεδίο. Το «Σχέδιο Β» του Ρώσου προέδρου είναι μια υποχώρηση στις παραδοσιακές σοβιετικές/ρωσικές τακτικές: «αλέθοντας» μικρές εδαφικές εκτάσεις και τρομοκρατώντας τον ουκρανικό άμαχο πληθυσμό με μια σκόπιμη εκστρατεία εγκλημάτων πολέμου.

Αλλά όπως και οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, η πλειοψηφία του πληθυσμού στην Ουκρανία είναι βαθιά αντίθετη με τους εισβολείς. Αντί να τους υποδεχτούν με μπουκάλια βότκα όταν εισέβαλαν, οι Ρώσοι στρατιώτες γνώρισαν μια υποδοχή με βόμβες μολότοφ. Οι αποκαλύψεις για τα εγκλήματα πολέμου θα σκληρύνουν την αντίσταση και τη θέληση των Ουκρανών και ο χρόνος θα ενισχύσει την αποφασιστικότητά τους, υποστηρίζει ο Τζέιμς Σταυρίδης.

Τι βαθμό παίρνει ο Πούτιν

Έτσι, οι πιθανότητες του Πούτιν να ανατρέψει πραγματικά την κατάσταση στο έδαφος και να κερδίσει κι άλλες περιοχές φαίνονται μικρές. Στην ουσία, ξεκίνησε με τον έλεγχο του 15% της Ουκρανίας πριν από την εισβολή, έθεσε ως στόχο να αποκτήσει σχεδόν το 100% και μπορεί να καταλήξει στην καλύτερη περίπτωση στο 20-25%. Αυτός είναι ένας αποτυχημένος βαθμός σε οποιοδήποτε τεστ.

Η παροχή των όπλων

Επίσης, παρόμοια με την εμπειρία των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, ο Πούτιν αντιμετωπίζει έναν αποφασισμένο εχθρό με πρόσβαση σε εξωτερικά καταφύγια και βάσεις. Οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν ποτέ να διακόψουν με επιτυχία τη ροή όπλων προς τους Βιετκόνγκ και οι Ρώσοι θα είναι ομοίως ανίκανοι να σταματήσουν τη σημαντική βοήθεια που κατευθύνεται προς τους Ουκρανούς.

Πράγματι, οι Ουκρανοί απολαμβάνουν πολύ μεγαλύτερες ροές όπλων μέσω των συνόρων τους, εξαιρετικές πληροφορίες και υποστήριξη στον κυβερνοχώρο, καθώς και πολύ πιο σημαντικούς οικονομικούς πόρους από ό, τι οι Βιετκόνγκ.

Μεγάλες οι ρωσικές απώλειες

Οι απώλειες αυξάνονται επίσης ραγδαία, τόσο στους Ρώσους στρατιώτες όσο και στον εξοπλισμό τους. Αξιόπιστες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι οι Ρώσοι νεκροί στη μάχη οδεύουν προς τις 20.000 – ένας εντυπωσιακός αριθμός σχεδόν τριπλάσιος από αυτόν που έχασαν οι ΗΠΑ στα 20 χρόνια όλων των πολέμων που πήραν μέρος.

Η βύθιση της ναυαρχίδας Moskva στη Μαύρη Θάλασσα ήταν ένα μαχαίρι στην καρδιά του ρωσικού ναυτικού. Πάνω από χίλια ρωσικά τανκς έχουν καταστραφεί. Αυτό το επίπεδο απωλειών δεν είναι βιώσιμο χωρίς ο Πούτιν να θέσει τη Ρωσία σε πλήρη πολεμική ετοιμότητα, κάτι που με την πάροδο του χρόνου θα επηρεάσει την εξουσία του στο εσωτερικό, ανεξάρτητα από τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης που έχει. Ο Λίντον Τζόνσον (ή LBG, όπως τον αναφέρει ο Σταυρίδης) θα καταλάβαινε τις επώδυνες επιλογές που έχει μπροστά του ο Πούτιν.

Σε χειρότερη θέση από τις ΗΠΑ της εποχής Βιετνάμ

Κατά κάποιο τρόπο, η κατάσταση του Πούτιν είναι χειρότερη από εκείνη των ΗΠΑ στο Βιετνάμ. Οι δημοκρατικοί αντίπαλοι του Πούτιν – οι ΗΠΑ, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, όλο το ΝΑΤΟ, η Ιαπωνία, η Αυστραλία και άλλοι – αντιπροσωπεύουν σχεδόν το 60% του παγκόσμιου ΑΕΠ, τονίζει ο Σταυρίδης.

Η οικονομία της Ρωσίας είναι μόνο γύρω στο 10% και έτσι είναι σοβαρά υποδεέστεροι στην οικονομική σφαίρα. Η Κίνα δείχνει μικρή διάθεση να δώσει στη Ρωσία μια σανίδα σωτηρίας και αν οι ΗΠΑ επιβάλουν δευτερογενείς κυρώσεις σε όσους συναλλάσσονται με τη Ρωσία, η οικονομική κατάσταση θα γίνει με την πάροδο του χρόνου όλο και πιο δύσκολη για τον Πούτιν.

Ευτυχώς για το Κίεβο, το κόστος της υποστήριξης των Ουκρανών – σε σύγκριση με το τεράστιο μέγεθος των Δυτικών οικονομιών – είναι αρκετά μικρό. Σε σύγκριση με τα δισεκατομμύρια που διοχετεύονταν ημερησίως στο Αφγανιστάν και το Ιράκ κατά την κορύφωση των επιχειρήσεων, το κόστος της Ουκρανίας στα σημερινά πρότυπα υποστήριξης, είναι μέτριο.

Τέλος, οι στρατηγικές επικοινωνίες λειτουργούν εναντίον του Πούτιν. Ο πρόεδρος Ζελένσκι έχει αποδειχθεί αριστοτέχνης επικοινωνιολόγος, ξεπερνώντας εύκολα την αδέξια και απίθανη ρωσική αφήγηση περί ανατροπής του «ναζιστικού καθεστώτος» στο Κίεβο, σημειώνει ο Σταυρίδης. Με την πάροδο του χρόνου, οι δεξιότητες του Ζελένσκι στην προώθηση του στόχου του έθνους του θα ενισχύσουν τη θέση του.

Τι θα κάνει ο Πούτιν

Η πιο πιθανή πορεία δράσης του Πούτιν θα είναι να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη πριν αρχίσει να «καίγεται» λόγω των Ρώσων που σκοτώθηκαν στη μάχη, του κατεστραμμένου εξοπλισμού, των συντριπτικών κυρώσεων και της διεθνούς αποδοκιμασίας. Ως στρατηγική εξόδου, πιθανώς ελπίζει ότι η Δύση απλώς θα πιέσει τον ουκρανικό λαό να αποδεχθεί μια ανακωχή που θα δώσει στη Ρωσία de jure τον έλεγχο του 20% του κράτους τους.

Αυτό φαίνεται απίθανο σε αυτό το σημείο, δεδομένων όλων των εγκλημάτων πολέμου και της σθεναρής αντίστασης των Ουκρανών. Και οι δύο αυτοί παράγοντες θα σκληρύνουν τους επόμενους μήνες. Ο Πούτιν κρατάει άσχημα χαρτιά και, όπως οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ, οδεύει προς μια σημαντική ήττα. Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του, καταλήγει ο Τζέιμς Σταυρίδης.