Να καλωσορίσουμε τους αστυνομικούς στο Pride

Γράφει ο Βασίλης Σωτηρόπουλος

Το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας είναι ο ορισμός της συμπερίληψης: στα περίπτερά του μπορεί κανείς να οσμιστεί τη λαχτάρα συμμετοχής ενός ευρύτατου φάσματος οργανώσεων. Από τον χώρο της τέχνης, των μέσων ενημέρωσης, των διεθνών ΜΚΟ, μέχρι τα πολιτικά κόμματα και τις δημόσιες υπηρεσίες. Η συμμετοχή των ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικών οργανώσεων είναι η επισφράγιση ότι ακόμη και ο πυρήνας της εκτελεστικής εξουσίας περιλαμβάνει ανθρώπους που τα δικαιώματά τους θίγονται μόνο και μόνο λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού ή/και ταυτότητας/χαρακτηριστικών φύλου. Ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι ένας ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικός είναι δυνητικά θύμα διακρίσεων όχι μόνο στην κοινωνία (όπως κάθε ΛΟΑΤΚΙ άτομο) αλλά και μέσα στην υπηρεσία του, δηλαδή στην Αστυνομία, όπου παραδοσιακά υπερτερούν τα πιο στερεοτυπικά ετεροκανονικά πρότυπα. Επομένως, η επιθυμία αλλά και το δικαίωμα των ΛΟΑΤΚΙ αστυνομικών οργανώσεων για συμμετοχή στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας τεκμηριώνεται σθεναρά στην αρχή της συμπερίληψης κάθε κατηγορίας θυμάτων ΛΟΑΤΚΙφοβίας.

Αυτή η αρχή της συμπερίληψης δεν κάμπτεται από κάποια αντίθετη αρχή: η ευθύνη αστυνομικών για ομοφοβικά εγκλήματα βίας, ακόμη και η ετεροκανονική ή και κακοποιητική για ΛΟΑΤΚΙ άτομα δομή του ίδιου του θεσμού της Αστυνομίας, δεν μπορεί να αντιταχθεί επιτυχώς έναντι των ΛΟΑΤΚΙ σωματείων αστυνομικών. Γιατί έτσι ισοπεδώνεται ο δημόσιος θεσμός και εξισώνεται αυθαίρετα με την ιδιωτική συλλογικότητα. Αποδίδεται μια ιδιότυπη συλλογική ευθύνη που τιμωρεί τους λάθος αποδέκτες. Η αρχή της συμπερίληψης μπορεί να καμφθεί μόνο εάν υπάρχει καταχρηστική επίκλησή της, δηλαδή όταν επιδιώκεται η συμμετοχή για σκοπούς άλλους από αυτούς που έχει θεσπιστεί το δικαίωμα, όπως είναι το pinkwashing. Σε μια τέτοια περίπτωση όμως, αυτός που απορρίπτει τη συμπερίληψη έχει και το βάρος της απόδειξης ότι συντρέχει τέτοια περίπτωση κατάχρησης.

Υπάρχει μια αόριστη ιστορική δικαιολόγηση του αποκλεισμού των αστυνομικών από τα Pride, με αναφορά στα ιδρυτικά του θεσμού γεγονότα του Stonewall του 1969. Οταν οι μαύρες τρανς σεξεργάτριες ξεκίνησαν την εξέγερση ενάντια στην τρανσφοβική αστυνομική καταστολή. Ενα τέτοιο επιχείρημα υποστηρίζει ότι πρέπει να επιστρέψουμε στις ριζοσπαστικές απαρχές του ΛΟΑΤΚΙ κινήματος, αποκλείοντας αστυνομικούς για ιστορικούς λόγους. Μου θυμίζει κάποιους δικαστές που λένε ότι πρέπει να δούμε ποιοι συνέταξαν το Σύνταγμα για να δούμε αν τότε οι συνταγματικοί νομοθέτες ήθελαν να προστατεύσουν και τον γάμο ομοφύλων!

Η αναγωγή στις απαρχές του Pride θα είχε αξία μόνο αν συνέτρεχαν αντίστοιχοι λόγοι που κινητοποίησαν την τότε εξέγερση. Τότε, όμως, το 1969, δεν είχαμε αστυνομικούς που ήθελαν να πάρουν το μέρος του Stonewall. Ενώ σήμερα έχουμε και πρέπει να τους καλωσορίσουμε.

Ο Βασίλειος Σωτηρόπουλος, είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω