Κάλπες και εδώλια

Ηεικόνα είναι λίγο – πολύ ξεκάθαρη. Ο Αλέξης Τσίπρας ζητάει εκλογές, αλλά θα προτιμούσε να γίνουν τον Μάιο του 2023 – ευελπιστώντας ότι ο χρόνος μπορεί να προκαλέσει φθορές στην κυβερνητική εικόνα. Ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν προβληματίζεται τόσο για τον χρονικό ορίζοντα της κάλπης – αυτή την ώρα δε, που ο δημοσκοπικός άνεμος δείχνει ούριος, θα μπορούσε να ευνοηθεί από μια εκλογική ζαριά. Εκείνο που για ευνόητους λόγους δεν θέλει είναι η άμεση προσφυγή σε δεύτερες κάλπες. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης, παρότι θεωρεί ότι η ολοκλήρωση του συνταγματικού βίου της κυβέρνησης επισφραγίζει και τον δικό του στόχο μιας πολιτικής κανονικότητας, έχει αρχίσει να ακούει τις εισηγήσεις επίσημων και ανεπίσημων συμβούλων και συνεργατών για φθινοπωρινές κάλπες. Η ζυγαριά πάντως, όπως διαβεβαιώνουν σταθεροί συνομιλητές του, εξακολουθεί να δείχνει εκλογές στο τέλος της προσεχούς άνοιξης.

Εκείνο που ενοχλεί τον Πρωθυπουργό είναι ότι αρκετοί θα ερμηνεύσουν την επίσπευση της εκλογικής αναμέτρησης ως επιβεβαίωση ότι ο χειμώνας που ακολουθεί θα είναι σκληρός. Εν ολίγοις, ότι επέλεξε τις κάλπες του φθινοπώρου επειδή οι κάλπες του προσεχούς Μαΐου θα μπορούσαν να κοντύνουν την κυβέρνηση, σε σημείο που να χαθεί ακόμη και ο έλεγχος των εξελίξεων. Δεν είναι η μεγάλη εικόνα που βλέπει, αντιθέτως υπάρχουν πολλά βέλη στη φαρέτρα του 2023, όπως οι αυξήσεις στις συντάξεις, η κατάργηση της εισφοράς αλληλεγγύης για όλους, η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας που χάθηκε από τα Μνημόνια. Κυρίως, όμως, είναι ο κύκλος της τετραετούς πολιτικής σταθερότητας που θα επιστρέψει, βάζοντας τέλος και σε μια παθογένεια της εγχώριας πολιτικής σκηνής. Στην πραγματικότητα, ωστόσο, οι περισσότεροι υπουργοί και βουλευτές της ΝΔ προετοιμάζονται πυρετωδώς για κάλπες το φθινόπωρο. Μπορεί να δικαιωθούν μέσα από μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, αλλά ο βασικός στόχος τους είναι το βέλτιστο εκλογικό αποτέλεσμα. Ετσι κι αλλιώς, από τη στιγμή που θα προκηρυχθούν οι πρόωρες κάλπες, όλοι θα ασχολούνται με τις εκλογές και όχι με τους λόγους που επιβλήθηκαν. Στο Μαξίμου οι παράμετροι που μπαίνουν στη ζυγαριά δεν περιορίζονται στον μικροκομματικό σχεδιασμό. Υπάρχει μια σειρά εξελίξεων που μπορούν να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη για κάθε πλάνο ή να προκαλέσουν άλλες εξελίξεις. Από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ενεργειακή κρίση έως την πανδημία και το γενικότερο αποτύπωμα αμφοτέρων στην οικονομία, ο Πρωθυπουργός κοιτάζει περισσότερους δείκτες από τα ποσοστά της ΝΔ στις τρέχουσες μετρήσεις. Αλλά πλέον υπάρχει κι άλλη μία παράμετρος που μπορεί να συνδεθεί με το εκλογικό χρονοδιάγραμμα: τα Ειδικά Δικαστήρια.

Με τον Νίκο Παππά να καλείται ήδη να διαχειριστεί ένα παραπεμπτικό βούλευμα και τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο να βρίσκεται στον προθάλαμο της παραπομπής, σε Μαξίμου και Κουμουνδούρου προσπαθούν να προγνώσουν τις επιπτώσεις από τις εξελίξεις που μπορεί να προκύψουν από τη δικαστική αίθουσα. Παράλληλα με την αναζωπύρωση πολιτικών παθών και την ανταλλαγή πυρών περί «πολιτικού κολάφου» ή «εργαλειοποίησης της Δικαιοσύνης», θα εξελίσσεται μια διαδικασία που θα διαμορφώνει της δική της εικόνα. Ο Παππάς θα καταγγέλλει «πολιτικές ομηρείες», αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να διαχειριστεί και τον Χρήστο Καλογρίτσα στο διπλανό εδώλιο. Ενα χρονοδιάγραμμα για κάλπες το φθινόπωρο δεν αποκλείεται να συμπέσει με την έναρξη μιας δίκης (ή και δύο) που θα καθορίσει πολλές από τις πολιτικές κινήσεις της επόμενης ημέρας. Και με τη Βουλή να έχει διαλυθεί λόγω εκλογών είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί κανείς να θέσει ζήτημα αναστολής της δικαστικής διαδικασίας – που μόνο μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία μπορεί να αποφασίσει.

Για τον Αλέξη Τσίπρα η στήριξη σε Παππά και Παπαγγελόπουλο είναι μονόδρομος. Αλλά οι καταγγελίες ή οι νέες και παλαιότερες αποκαλύψεις που θα αναδεικνύονται σε καθημερινή βάση μέσα από τη δικαστική αίθουσα υπάρχει κίνδυνος να καθηλώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ την ώρα που θα προσπαθεί να ξεδιπλώσει μια προεκλογική καμπάνια. Αυτός είναι ο δικός του βασικότερος λόγος που θέλει κάλπες το 2023.