Η Αγνή Παπαδέλη – Ρωσσέτου είναι χορεύτρια και χορογράφος.

Στη δουλειά της πρωταγωνιστεί το σώμα, που με έναν τρόπο άμεσο –σχεδόν παιδικό- μπαίνει σε φόρμες που λαχταρά, τις οποίες ανασύρει από τη μνήμη και το φαντασιακό του.

Την συναντήσαμε λίγες μέρες πριν την παρουσιάση της νέας της παράστασης στο Θησείο, στον Κήπο του Συλλόγου Αρχαιολόγων και ζητήσαμε να μας περιγράψει τι θα βιώσει ο θεατής που θα βρεθεί στη νέα της δουλειά.

Μιλήστε μας για την παράσταση «Ο κήπος» που θα παρουσιαστεί στις 23 Ιουνίου στον Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων

Γιατί επιλέξατε τον συγκεκριμένο χώρο;

«Η παράσταση που παρουσιάζουμε στο Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων έχει μια ιδιαίτερη δομή.

Προσκαλεί το κοινό σε μια «τελετή» προετοιμασίας πριν το θέαμα.

Αυτή η τελετή είναι μια ξενάγηση με κλειστά μάτια.

Οι χορευτές και οι χορεύτριες αναλαμβάνουμε έναν-έναν θεατή και με διακριτικότητα και ασφάλεια τον καθοδηγούμε στο κτήριο.

Μέσω της σωματικής επαφής τον συνοδεύουμε σε μια κιναισθητική γνωριμία του χώρου.

Ελλείψει της όρασης οι υπόλοιπες αισθήσεις ενεργοποιούνται.

Είναι κατά κάποιο τρόπο η απάντηση που δίνουμε στο γεγονός ότι τα σώματά μας «κοιμήθηκαν», έμειναν ανενεργά κατά τη διάρκεια των lockdown.

Η ξενάγηση τελειώνει στον κήπο.

Εκεί οι θεατές θα παρακολουθήσουν την παράσταση.

Η παράσταση μιλάει για το σώμα.

Για το σώμα που μεταμορφώνεται σε μια διαδικασία ανάκλησης εικόνων από τη μνήμη και το φαντασιακό.

Αυτές οι εικόνες αφορούν σώματα σε ακραίες καταστάσεις που αγγίζουν αυτό που ενδεχομένως θα ονομάζαμε ασχήμια: το ανολοκλήρωτο, το άρρυθμο, το μη-αρμονικό.

Τα σώματα αυτά φλερτάρουν με το τραύμα, την ασθένεια, την απόλαυση, την τρέλα.

Ασχολούμαστε με μια περιοχή όπου η σάρκα στραπατσάρεται, δεν καταφέρνει να μείνει αλώβητη.

Μια περιοχή -κατά τη γνώμη μου- πολύ πραγματική, που μετεωρίζεται ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό.

Ο χώρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων είναι ένα πολύ ενδιαφέρον κτήριο, που προσφέρεται για μια κιναισθητική περιήγηση, πράμα που εξυπηρετεί την ιδέα της ξενάγησης.

Ο κήπος του είναι ένα ιδανικό σημείο για να συμβεί η παράσταση και ο θεατής να συνδέσει εν τέλει αυτά τα δύο μέρη του έργου.»

Η συγκεκριμένη δουλειά σας αποτελεί συνέχεια των προηγούμενων ή κάθε μια είναι αυτοτελής;

«Νομίζω κάθε έργο προκύπτει από το προηγούμενο, οπότε κατά μια έννοια ίσως και να μπορούμε να το ονομάσουμε συνέχειά του.

«Ο κήπος» εξερευνά μια περιοχή την οποία άγγιξα πρώτη φορά στο ντουέτο «Ένας πολύ Ειρηνιρικός ωκεανός», η οποία αφορά τη γκριμάτσα ως στραπατσάρισμα της σάρκας και το γκροτέσκο.

Στην πραγματικότητα όλα τα έργα συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους.

Αναμφισβήτητα εντοπίζω τις απαρχές αυτών με τα οποία καταπιάνομαι τώρα στις πρώτες χορογραφικές μου απόπειρες.»

Της παράστασης θα προηγηθεί μια ξενάγηση στον χώρο, σε τι εξυπηρετεί αυτή η διαδικασία;

«Η ξενάγηση έρχεται σαν απάντηση σε αυτό το καθεστώς ιδιώτευσης στο οποίο μπήκαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Με την ξενάγηση καλούμε τους θεατές να συμμετάσχουν στο θέαμα με τα σώματά τους: να εμπιστευτούν τον άλλον μέσω της σωματικής επαφής, να αφεθούν να καθοδηγηθούν από τον άλλο σ΄ έναν περίπατο, που ακριβώς επειδή θα γίνει με κλειστά μάτια, θα αφυπνίσει τις υπόλοιπες αισθήσεις.»

Πόσο εξοικιωμένο είναι το κοινό στις παραστάσεις χορού και ειδικά με τη συμμετοχή του, όπως θα κληθεί και στη δική σας;

«Το ελληνικό κοινό θεωρώ πως είναι εξοικειωμένο με τις παραστάσεις σύγχρονου χορού.

Ο χορός έχει πραγματικά κερδίσει το κοινό του τα τελευταία χρόνια.

Οι παραστάσεις που απαιτούν τη συμμετοχή του κοινού είναι πάντα κάτι καινούριο.

Δεν είναι κάτι ξένο πάντως.

Υποψιάζομαι πως πάντα υπάρχει μια αγωνία από την πλευρά του κοινού ότι ένα συμμετοχικό έργο είναι κάτι σαν «δοκιμασία» και ότι κινδυνεύει «να μην τα καταφέρει».

Αυτό όμως συνήθως δεν ισχύει.

Το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλείται να συμμετάσχει ο θεατής σε αυτού του είδους τις παραστάσεις είναι συνήθως πολύ καλά δουλεμένο και το αποτέλεσμα είναι συχνά πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο σαν εμπειρία.»

Επιθυμείτε να μεταδώσετε ένα μήνυμα με την παράστασης σας; 

«Αυτό που κάνουμε σ’ αυτή την παράσταση είναι ότι δημιουργούμε έναν «κόσμο» και καλούμε τον θεατή να βρεθεί και να περάσει την ώρα του κοντά σ’ αυτόν τον κόσμο.

Τον προσκαλούμε να συντονιστεί με την ταχύτητα της παράστασης και να αφεθεί να προσλάβει τις εικόνες που αναδύονται στη σκηνή, να ανακαλέσει δικές του, να ταυτιστεί και ίσως να συγκινηθεί από αυτά που συμβαίνουν στα σώματα που κινούνται μπροστά του.»

Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια;

«Η επιθυμία μου είναι να συνεχίσω να δουλεύω πάνω στα πράγματα που με ενδιαφέρουν, όπως κάνω τώρα.»

Πληροφορίες παράστασης

Ημερομηνίες παραστάσεων: 23-26 & 28 Ιουνίου

Τοποθεσία: Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, Ερμού 134, Θησείο

Γενική είσοδος: 10 ευρώ

https://www.ticketservices.gr/event/o-kipos/

 

Διάρκεια ξενάγησης: 20’

Διάρκεια παράστασης: 50’

Ώρα έναρξης ξεναγήσεων: 18.40

Ώρα έναρξης παράστασης: 21.30

 

Οι θεατές για να συμμετάσχουν στην ξενάγηση, θα πρέπει μετά την αγορά του εισιτηρίου τους, να κλείσουν το ραντεβού τους.

 

Τα ραντεβού λειτουργούν κυκλικά ανά 20 λεπτά και ξεκινούν στις 18.40.

Οι θεατές που θα κάνουν νωρίς την ξενάγηση, θα μπορούν να παραμείνουν στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση στις 21.30.

Εκεί θα μπορούν να ακούσουν μουσική και να πιούν ένα ρόφημα.

Συντελεστές

 

Χορογραφία: Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου

Χορευτές-τριες: Αντώνης Βαής, Νώντας Δαμόπουλος, Βιτόρια Κωτσάλου, Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου, Ινώ Ρήγα

Ξεναγοί: Τιτή Αντωνοπούλου, Ηρώ Αποστολέλλη, Μανώλης Μαμαντάκης, Μαρίνα Τσαπέκου, Περικλής Φωκιανός και οι χορευτές/τριες

Μουσική & επιμέλεια σκηνικού: Ανδρέας Ράγκναρ Κασάπης

Φωτισμοί: Μαρία Αθανασοπούλου

Φωτογραφίες: Λήδα Τουλουμπάκου

 

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού για την περίοδο 2021-22.

 

Λίγα λόγια για την Αγνή Παπαδέλη Ρωσσέτου 

 

Είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Χορού και του τμήματος Θεατρικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το διάστημα 2004–2008 έζησε στις Βρυξέλλες όπου συνέχισε την εκπαίδευσή της στον χορό και τον αυτοσχεδιασμό. Ως χορεύτρια και επιμελήτρια κίνησης έχει συνεργαστεί με σημαντικούς/ές χορογράφους και σκηνοθέτες/ιδες.

Την περίοδο 2009–2014 συνεργάστηκε με την Ηρώ Αποστολέλλη, με την οποία δημιούργησαν σαν ομάδα «Carnation» τρία έργα.

Το 2015 ξεκίνησε τις προσωπικές της χορογραφικές απόπειρες. Έχει χορογραφήσει τα έργα: Ο κήπος (επιχορήγηση από το ΥΠΠΟΑ), Ένας πολύ Ειρηνιρικός ωκεανός (MIRfestival 2021, επιχορήγηση από το ΥΠΠΟΑ και τον Οργανισμό Πολιτισμού και Ανάπτυξης ΝΕΟΝ), Δωμάτια (Φεστιβάλ Αθηνών 2018, επιχορήγηση από το ΥΠΠΟΑ), Tο Βλέμμα & το Τέρας (MIRfestival 2016), Blossom (Φεστιβάλ Αθηνών 2015).

Φέτος, εργάστηκε για το ερευνητικό της έργο στο σύγχρονο χορό με τίτλο: Η αναπαράσταση του τραύματος: η αποτύπωση της εμπειρίας στο σώμα και η συμπερίληψη του πραγματικού σώματος στην τέχνη του χορού, το οποίο επιχορηγήθηκε από το ΥΠΠΟΑ.

 

 

 

Headlines