Από τη μια έχεις την Εφη Αχτσιόγλου, πολιτικό, πρώην υπουργό, αλλά πάνω απ’ όλα γυναίκα και μητέρα, να κάνει δηλώσεις χωρίς μακιγιάζ, με ένα απλό μπλουζάκι και με μελανιά στο χέρι.

Δέχθηκε βροχή επικριτικών σχολίων από τους ανώνυμους μάγκες του διαδικτύου, γιατί τόλμησε να έχει αυτή την εμφάνιση

Από την άλλη έχεις μια κάποια Αφροδίτη Λατινοπούλου, επάγγελμα… σχολιάστρια στο twitter. Υποψήφια πολιτικός του δεξιού, ψεκασμένου χώρου, να κοροϊδεύει το γυναικείο κίνημα κατά της πατριαρχίας που αν δεν δολοφονεί, εξευτελίζει το ανθρώπινο είδος. Να κοροϊδεύει κάνοντας φθηνά αστειάκια, το γεγονός ότι έχουμε περισσότερες από 15 γυναίκες δολοφονημένες σε 1,5 χρόνο, δεκάδες βιασμένες, κακοποιημένες ή απλώς… ριγμένες στον στίβο της ζωής.

Αυτή βγαίνει συνήθως με τα… καλά της. Ντυμένη, φτιαγμένη, μοντέρνα στην εμφάνιση, σκουριασμένη, παλαιολιθική στις ιδέες.

Δύο γυναίκες τόσο διαφορετικές που, όμως, αντικατοπτρίζουν την κατάσταση της κοινωνίας μας.

Ρατσισμός, σεξιστικός οχετός, ύβρεις ενίοτε κρυμμένες στην ανωνυμία του πληκτρολογίου, επιβεβαίωση ότι η γυναίκα σήμερα δεν έχει τη θέση που της αξίζει. Και πολλές φορές γυναίκες είναι αυτές που τορπιλίζουν την προσπάθεια της κάθε γυναίκας να είναι όπως θέλει, να κάνει ό,τι θέλει, να συμπεριφέρεται όπως νιώθει, χωρίς να ρωτά κανέναν.

Υπό την έννοια της ελευθερίας του ανθρώπου, καλά κάνει και βγαίνει όποτε θέλει η Λατινοπούλου και μιλά. Γιατί να της κόψουμε τον λόγο, γιατί να σταματήσουμε τον κατήφορό της;

Αλλωστε και η ίδια γνωρίζει καλά τους όρους της πολιτικής επικοινωνίας. Για να γίνει γνωστός, πρέπει να ακούγεται το όνομά σου, έστω και αρνητικά. Όταν είσαι ανύπαρκτος, δεν έχεις να επιδείξεις κανένα έργο, είσαι αδιάφορος πολιτικά και οι ιδέες σου δεν πουλάνε γιατί «βρομάνε» ναφθαλίνη, τι άλλο σου μένει; Η πρόκληση.

Αυτό το παιχνίδι το ξέρει πολύ καλά η Λατινοπούλου και το παίζει. Τώρα αν τα καταφέρνει αυτό είναι άλλο. Όμως, για να εκλεγεί από τους ψηφοφόρους χρειάζεται ένα αφήγημα.

Όταν στην καθημερινότητά σου είσαι τίποτε, πρέπει να γίνεις κάποιος. Να αποκτήσεις ένα ρόλο.

Δεν είναι καθόλου αφελής η Λατινοπούλου, ξέρει καλά ότι ο λαϊκισμός, η πρόκληση, οι αμφιλεγόμενες δηλώσεις, η εκτός… πολιτικής ορθότητας αναφορά μπορεί να σε κάνει συμπαθή στους λαϊκιστές και να ακουστεί το όνομά σου στους υπόλοιπους.

Μπορεί και να σε βάλει, βεβαίως και σε ψηφοδέλτιο, κάποιου κόμματος που θα «παίξει τα ρέστα του» με τον ακραίο λόγο και τον λαϊκισμό.

Θα εκλεγεί η Λατινοπούλου; Κανείς δεν ξέρει. Η Βουλή και στο παρελθόν και τώρα βρίθει ανεξέλεγκτων πολιτικών, οπότε γιατί όχι;

Μόνο που η Λατινοπούλου αυτό που θα καταφέρει απλά θα αντικατοπτρίζει το «έλλειμμα» παιδείας στην ελληνική κοινωνία.

Από την άλλη, οι haters του διαδικτύου, που έβρισαν, κορόιδεψαν, εξευτέλισαν μια γυναίκα επειδή πιθανότατα είναι πολιτικός αντίπαλος, είναι απλά η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος με τη Λατινοπούλου.

Με την Αχτσιόγλου μπορείς να έχει ιδεολογικές διαφορές. Μπορείς να την κρίνεις για το αν έκανε καλά τη δουλειά της ως υπουργός, κι αν τώρα ως βουλευτής προσφέρει στον τόπο.

Δεν έχεις δικαίωμα, όμως, να την επικρίνεις για την εμφάνισή της. Για το αν είναι με πρησμένα μάτια, αν φοράει κάτι που δεν σου αρέσει, αν είναι κουρασμένη επειδή ως μάνα πρέπει να συνδυάσει πολλά πράγματα καθημερινά.

Τουλάχιστον αυτή είναι μια επιτυχημένη γυναίκα η οποία τολμά να συνδυάσει πολιτική και μητρότητα χωρίς να σκέφτεται κάθε μέρα πώς θα είναι η εικόνα της.

Η επίθεση και οι πεποιθήσεις της Λατινοπούλου και η επίθεση κατά της Αχτσιόγλου, αναδεικνύουν το βαθύ πρόβλημα της κοινωνίας, τη βαθιά συντηρητική κατεύθυνση που συνεχίζει να παίρνει.

Και αν δεν αλλάξουν αυτά τα στερεότυπα, ποτέ και καμιά γυναίκα δεν θα έχει την ισοτιμία που της αξίζει. Αν της αξίζει, γιατί τα πάντα κερδίζονται μέσα στη ζωή και όχι με βάση το φύλο.

Κι αν έπρεπε να διαλέξουμε ανάμεσα στις δύο θα λέγαμε: «είμαι με την Εφη, δεν είμαι με την Αφροδίτη, ούτε θα είμαι ποτέ»

Headlines