Πριν λίγους μήνες ο Σαιντού Καμαρά ανακοίνωνε με δάκρυα χαράς σε συμμαθητές και φίλους του για την χορήγηση ασύλου που έλαβε, ευχαριστώντας τους για τον αγώνα που έδωσαν μαζί του για την χορήγηση ασύλου.

Το κύμα αλληλεγγύης που ξέσπασε για τον νεαρό μαθητή από τη Γουινέα, για τον οποίο η Ελλάδα έγινε δεύτερη πατρίδα του, μετά την πρώτη απορριπτική απόφαση, προμήνυε μια αφετηρία αγώνων για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα στη χώρα τα οποία επιζητούν ένα καλύτερο αύριο.

Ωστόσο, όπως φαίνεται, δεν ήταν ο τελευταίος που έπρεπε να παλέψει με τις απορριπτικές αποφάσεις της Υπηρεσίας Ασύλου.

Σχεδόν δύο μήνες μετά, νέες υποθέσεις νεαρών προσφύγων έρχονται να μας υπενθυμίσουν τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν καθημερινά παιδιά, τρέχοντας να ξεφύγουν από τα δεινά της χώρας τους.

Σήμερα, την ίδια περιπέτεια αντιμετωπίζει ο Σισσέ Βαφίνγκ, ένα ασυνόδευτο προσφυγόπουλο από τη Γουινέα που έφτασε στη Σάμο πριν από περίπου τρία χρόνια.

Μετά τον θάνατο των γονιών του ονειρευόταν να κάνει μια νέα αρχή στην Ελλάδα, όμως τώρα βλέπει τα όνειρά του να «παγώνουν» μετά την απορριπτική απόφαση που έλαβε.

«Δεν θα το βάλω κάτω. Όταν πήρα την πρώτη απορριπτική απόφαση θα μπορούσα να είχα σταματήσει εκεί. Ένιωσα απελπισμένος αλλά προσπαθώ να παραμείνω αισιόδοξος», λέει στο in ο 19χρονος Σισσέ.

«Είπα όμως πως πρέπει να κάνω κουράγιο και να ξεκινήσω μια μάχη για να καταφέρω τους στόχους μου. Έτσι λοιπόν ξεκίνησα τα μαθήματα μου. Η δασκάλα μου μού δίνει κάθε φορά κουράγιο και κίνητρα. Μου λέει συνεχώς ‘’μην εγκαταλείπεις όλα όσα έχεις καταφέρει μέχρι τώρα’’».

«Πρόκειται για τη ζωή μου. Από τη στιγμή που πήρα απόφαση να ξεκινήσω μια νέα αρχή δεν θα το βάλω κάτω» λέει αποφασιστικά.

Το μέλλον φαντάζει αβέβαιο όμως κοιτάζει μπροστά με μάτια όλο ελπίδα.

Στόχος του είναι να καταφέρει να γράψει καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις και να περάσει στο πανεπιστήμιο με σκοπό να γίνει διερμηνέας, αξιοποιώντας τις οκτώ γλώσσες που μιλάει. «Αυτός είναι ο νούμερο ένας στόχος μου» λέει.

Δίπλα του βρέθηκαν άνθρωποι που τον βοήθησαν στο δύσκολο αυτό ταξίδι. «Κάθε μέρα έχω ανθρώπους που στέκονται δίπλα μου και μου λένε πως ‘’Θα σε στηρίξουμε εμείς’’».

«Όταν βγήκε η απορριπτική απόφαση φοβήθηκα, ήμουν απελπισμένος, αλλά είπα πως θα το παλέψω. Τις πρώτες μέρες ήμουν εντελώς χαμένος» λέει.

«Πώς άλλωστε να μην στεναχωριέμαι; Διανύω τον τρίτο χρόνο στην Ελλάδα. Είμαι στη Σάμο, δεν έχω πάει πουθενά αλλού, προσπαθώ να φτιάξω τη ζωή μου, έχω κάνει φίλους, συμμετέχω στην ομάδα ποδοσφαίρου…. Κάποιες φορές νιώθω ότι η Σάμος είναι σαν το χωριό μου και όταν σκέφτομαι αυτή την κατάσταση με παίρνει από κάτω…».

Στο πλευρό των προσφυγόπουλων

Ο Χέμιν, η Ντοά και η Ραχμά είναι τρία αδέρφια, Κούρδοι, ιρανικής καταγωγής που έφτασαν στην Ελλάδα το 2016. Σχεδόν έξι χρόνια στην Ελλάδα έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην ελληνική κοινωνία όμως ξαφνικά μια μέρα ξύπνησαν με τον φόβο πως θα τα χάσουν όλα, με την Επιτροπή Ασύλου να στέκεται εμπόδιο στα σχέδια τους με τη μορφή απορριπτικής απόφασης.

Οι τρεις έφηβοι πρόσφυγες της οικογένειας Αλί κινδυνεύουν πλέον με απέλαση καθώς απορρίφτηκε για δεύτερη φορά το αίτημά τους για χορήγηση ασύλου.

Η Ζ’ ΕΛΜΕ εξέδωσε σχετική ανακοίνωση αναφέροντας πως «τα τρία παιδιά από το Ιράκ, όπως ο Σαϊντού πριν από λίγο καιρό αλλά και εκατοντάδες παιδιά πρόσφυγες που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα και πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα. Η απάντηση του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να είναι η απέλασή τους από τη χώρα. Οι εκπαιδευτικοί του σχολείου τους, οι οποίοι προκειμένου να καλύψουν την ανεπάρκεια και την αδιαφορία της Πολιτείας αφιέρωσαν πολλές ώρες προσπαθώντας να καλύψουν τα κενά των παιδιών, δεν θέλουν να χάσουν τους τρεις μαθητές τους».

«Να μη βρεθούν πάλι πρόσφυγες»

Η διευθύντρια του σχολείου, Ειρήνη Θεοδωροπούλου, μιλώντας στο in κάνει λόγο για «παιδιά χαρισματικά, πρόθυμα να εργαστούν και να προσπαθήσουν να μάθουν τη γλώσσα». Όπως άλλωστε αναφέρει τα τρία αδέρφια κάνουν επιπλέον μαθήματα ακόμα και τώρα που έχει τελειώσει το σχολείο με τη βοήθεια δασκάλων που προσφέρονται εθελοντικά να δουλέψουν μαζί τους ώστε να μάθουν τη γλώσσα.

«Παιδιά που έχουν βιώσει την προσφυγιά και τα προβλήματα που έχουν ζήσει τις εμπόλεμες συνθήκες, κατόρθωσαν το δύσκολο ταξίδι να έρθουν στη χώρα μας, κατάφεραν να εγκλιματιστούν εδώ και ξαφνικά βρίσκονται πάλι στο μηδέν, να βρεθούν πάλι πρόσφυγες. Κινδυνεύουν να στερηθούν μια ισορροπημένη και ασφαλή ζωή. Αυτό είναι που μας ευαισθητοποίησε όπως και ο χαρακτήρας των παιδιών», αναφέρει.

Στο πλευρό τους, ο δήμαρχος Βύρωνα, Γρηγόρης Κατωπόδης, ο οποίος ζητά οι τρεις μαθητές «να μην γίνουν για δεύτεροι φορά πρόσφυγες». «Ως δήμαρχος Βύρωνα αλλά και ως εκπαιδευτικός, ενώνω τη φωνή μου με το ψήφισμά της Ζ’ ΕΛΜΕ και ζητώ κι εγώ από την πλευρά μου να ανακληθεί η απόφαση της απέλασης των τριών μαθητών και της οικογένειάς τους», τονίζει.

«Τα τρία παιδιά από το Ιράκ, όπως ο Σαϊντού πριν λίγο καιρό αλλά και εκατοντάδες παιδιά πρόσφυγες, που φοιτούν στα ελληνικά σχολεία, θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Ελλάδα και πρέπει να έχουν αυτό το δικαίωμα. Η απάντηση του ελληνικού κράτους δεν μπορεί να είναι η απέλασή τους από τη χώρα», τονίζει ο δήμαρχος.

Για όλα αυτά που ατενίζουν με αισιοδοξία το μέλλον, ας μην είναι ξανά η μόνη τους επιλογή η προσφυγιά, για ακόμα μια φορά.

Headlines