Εντροπία

Η Διεθνής Επιτροπή Ενέργειας προειδοποίησε χθες τις ευρωπαϊκές χώρες να προετοιμαστούν για το ενδεχόμενο να διακοπεί πλήρως η παροχή ρωσικού φυσικού αερίου το επόμενο φθινόπωρο. «Πιστεύω ότι θα ληφθούν από τις κυβερνήσεις περισσότερα και ριζοσπαστικότερα μέτρα στον τομέα της ζήτησης», είπε ο επικεφαλής της Επιτροπής Φατίχ Μπιρόλ, χωρίς να αποκλείει την πιθανότητα να επιβληθεί δελτίο στο αέριο.

Ερχονται δύσκολοι μήνες λοιπόν, τόσο για τις τσέπες των Ευρωπαίων, όσο και για τις ζωές των Ουκρανών, οι οποίοι θα συνεχίσουν να έχουν ανάγκη από τη δυτική στήριξη – πολιτική, οικονομική, αλλά κυρίως στρατιωτική – για να αντιμετωπίσουν τον εισβολέα. Ο τελευταίος απειλεί ήδη και τη Λιθουανία με μέτρα που, όπως είπε χθες η παλιά μας φίλη η Ζαχάροβα, «δεν θα είναι μόνο διπλωματικά». Και σε αυτές τις συνθήκες, εν μέσω αυτής της αβεβαιότητας, ο Πρωθυπουργός δέχεται εισηγήσεις να προκηρύξει πρόωρες εκλογές και να οδηγήσει τη χώρα σε μια πολύμηνη αστάθεια;

Η εκλογομανία και η εκλογολογία είναι παλιές ελληνικές αμαρτίες. Μόλις κερδίσει ένα κόμμα την εξουσία, το κόμμα που έχασε αφήνει να περάσει λίγος καιρός και ζητάει εκλογές. Το κόμμα που κέρδισε απορρίπτει το αίτημα, εκφράζοντας ταυτοχρόνως την πεποίθηση ότι αν προκήρυσσε εκλογές θα τις κέρδιζε, οπότε το κόμμα που έχασε το κατηγορεί ότι φοβάται κ.ο.κ. Προς τιμήν του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε εγκαίρως ότι αυτή τη φορά δεν θα παρασυρθεί σε τέτοιες συζητήσεις και θα εξαντλήσει την τετραετία.

Και τότε γιατί άρχισε εσχάτως να αφήνει παραθυράκια; Γιατί εξαρτά την εκπλήρωση της δέσμευσής του από το αν η αντιπολίτευση θα είναι τοξική; Γιατί δεν στέλνει μια απανταχούσα στους βουλευτές του ότι όποιος ξαναβάλει στοίχημα για την ημερομηνία των πρόωρων εκλογών θα πάει σπίτι του; Γιατί συντηρεί ο ίδιος αυτή τη συζήτηση, με κίνδυνο να πέσει θύμα μιας αυτοεκπληρούμενης προφητείας;

Η απάντησή του ενδεχομένως να είναι ότι τα μίντια τον ζαλίζουν ή ότι ο Τσίπρας εκλαμβάνει τις αρνήσεις του ως ένδειξη αδυναμίας. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί όμως και με τα σενάρια αλλαγής του εκλογικού νόμου – και μια μέρα ο Πρωθυπουργός απλώς έκλεισε με πειστικό τρόπο τη συζήτηση. Γιατί δεν μπορεί να κάνει το ίδιο και τώρα;

Σε ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε χθες στους Financial Times, ο Τζάναν Γκάνες επισημαίνει ότι η τάση της εποχής, για τη Δύση τουλάχιστον, δεν είναι προς περισσότερους αυταρχικούς ηγέτες, αλλά προς μεγαλύτερη εντροπία, ακυβερνησία, κατακερματισμό και χάος. Το πιθανότερο μέλλον, γράφει, είναι η αναρχία, όχι η τυραννία. Tο βλέπουμε στη Γαλλία, το βλέπουμε στη Βρετανία, θα το δούμε σύντομα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι φιλελεύθεροι λοιπόν θα πρέπει να προσαρμόσουν αναλόγως τους εφιάλτες τους.

Εξαιτίας της απλής αναλογικής που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση, η Ελλάδα δεν θα αποφύγει την περιπέτεια. Γιατί όμως, μέρες που είναι, να την επισπεύσει;