Αμβλώσεις: Ποια ήταν η Jane Roe της ιστορικής απόφασης – Δεν έκανε ποτέ έκτρωση

Η Norma McCorvey – το πραγματικό όνομα της ενάγουσας στην υπόθεση Roe v. Wade για τις αμβλώσεις στις ΗΠΑ – δεν έκανε ποτέ την έκτρωση που ζητούσε.

Έδωσε το κοριτσάκι της για υιοθεσία και τώρα αυτό το μωρό είναι μία ενήλικη γυναίκα. Μετά από δεκαετίες που κρατούσε μυστική την ταυτότητά της, το παιδί της Jane Roe επέλεξε να μιλήσει για τη ζωή της στον συγγραφέα του βιβλίου «The Family Roe: An American Story» (Η οικογένεια Ρόου: Μια αμερικανική ιστορία), και το παρόν άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό The Atlantic, διασκευάστηκε από το συγκεκριμένο βιβλίο.

Διαβάστε επίσης: Η απόφαση μας γυρνάει στο 1800 – Αναγκάζουν γυναίκες να γεννούν το παιδί του βιαστή τους, λέει ο Μπάιντεν

Σχεδόν μισό αιώνα πριν, η υπόθεση Roe v. Wade εξασφάλισε το νόμιμο δικαίωμα της γυναίκας να κάνει έκτρωση. Η απόφαση αμφισβητήθηκε με ολοένα αυξανόμενη ένταση, διχάζοντας και αναδιαμορφώνοντας την αμερικανική πολιτική. Και όμως, παρ’ όλη την προβολή της, το πρόσωπο που συνδέεται βαθύτερα με αυτήν την απόφαση παραμένει άγνωστο: το παιδί, η σύλληψη του οποίου αποτέλεσε την αφορμή για τη δίκη.

Η ενάγουσα της υπόθεσης Roe, με το ψευδώνυμο Jane Roe, ήταν μια σερβιτόρα του Ντάλας, που ονομαζόταν Norma McCorvey. Επιθυμώντας να διακόψει την εγκυμοσύνη της, κατέθεσε αγωγή τον Μάρτιο του 1970 εναντίον του εισαγγελέα της κομητείας του Ντάλας, Χένρι Γουέιντ, αμφισβητώντας τους νόμους του Τέξας που απαγόρευαν τις αμβλώσεις.

Δεν έκανε ποτέ έκτρωση

Η Norma κέρδισε την υπόθεσή της. Όμως δεν έκανε ποτέ την έκτρωση. Στις 22 Ιανουαρίου 1973, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο εξέδωσε τελικά την απόφασή του, είχε γεννήσει προ πολλού και είχε δώσει το παιδί της για υιοθεσία.

Η απόφαση του Δικαστηρίου αναφέρθηκε μόνο εμμέσως στην ύπαρξη του μωρού της Norma: Στην ετυμηγορία της πλειοψηφίας, ο δικαστής Harry Blackmun σημείωσε ότι «η εγκυμοσύνη θα ολοκληρωθεί, πριν ολοκληρωθεί η συνήθης διαδικασία της έφεσης». Η κοινότητα υπέρ τής ζωής είδε το άγνωστο παιδί ως τη ζωντανή ενσάρκωση του επιχειρήματός της κατά των αμβλώσεων. Έφτασε να αναφέρεται στο παιδί ως «το μωρό της Roe».

Φυσικά, το παιδί είχε και πραγματικό όνομα. Και όπως ανακάλυψα γράφοντας ένα βιβλίο για τη Roe, εξηγεί ο Joshua Prager, η ταυτότητα του παιδιού ήταν γνωστή σε ένα μόνο άτομο – έναν δικηγόρο στο Ντάλας, ονόματι Henry McCluskey. Ο McCluskey είχε συστήσει τη Norma στη δικηγόρο που κατέθεσε αρχικά την αγωγή Roe και η οποία αναζητούσε έναν ενάγοντα. Στη συνέχεια, είχε αναλάβει την υιοθεσία του παιδιού της Norma. Αλλά αρκετούς μήνες μετά την έκδοση της απόφασης Roe, σε μια τραγωδία που δεν είχε σχέση με την υπόθεση, ο McCluskey δολοφονήθηκε.

Διαβάστε επίσης: Ποια ήταν η δικηγόρος που κέρδισε την ιστορική απόφαση «Ρόου εναντίον Γουέιντ

Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα με περιπετειώδη ζωή

Η προσωπική ζωή τής Norma ήταν πολύπλοκη. Είχε περιστασιακές σχέσεις με άνδρες και έναν σύντομο γάμο σε ηλικία 16 ετών. Γέννησε τρία παιδιά, το καθένα από τα οποία δόθηκε για υιοθεσία. Αλλά κοιμόταν πολύ πιο συχνά με γυναίκες και εργαζόταν σε μπαρ για ομοφυλόφιλες γυναίκες.

Μήνες μετά την κατάθεση της υπόθεσης Roe, η Norma γνώρισε μια γυναίκα ονόματι Connie Gonzales, σχεδόν 17 χρόνια μεγαλύτερή της, και μετακόμισε στο σπίτι της. Οι γυναίκες έβαφαν και καθάριζαν διαμερίσματα σε ένα συγκρότημα κτιρίων στο νότιο Ντάλας. Μια δεκαετία αργότερα, το 1981, η Norma εργάστηκε για λίγο ως εθελόντρια στην Εθνική Οργάνωση Γυναικών στο Ντάλας.

Στη συνέχεια, όμως, σιγά-σιγά, έγινε ακτιβίστρια – δούλεψε αρχικά με ομάδες υπέρ της αποχής και στη συνέχεια, αφού «αναγεννήθηκε» ως χριστιανή το 1995, με ομάδες υπέρ τής ζωής. Το γεγονός ότι «αναγεννήθηκε» δεν της έδωσε γαλήνη – οι ηγέτες υπέρ τής ζωής απαίτησαν να αποκηρύξει δημοσίως την ομοφυλοφιλία της (πράγμα που έκανε, με μεγάλο προσωπικό κόστος). Η Norma μπορούσε να είναι αιχμηρή και διασκεδαστική, αλλά ήταν επίσης εγωκεντρική και ανέντιμη, ενώ παρέμεινε, μέχρι το θάνατό της το 2017, σε ηλικία 69 ετών, βαθειά δυστυχισμένη.

Η Norma ήταν αμφιλεγόμενη σχετικά με την άμβλωση. Δεν ήταν απολύτως αντίθετη με τη Roe, όμως δεν την είχε υποστηρίξει ποτέ απολύτως – πίστευε ότι η άμβλωση έπρεπε να είναι νόμιμη για ακριβώς τρεις μήνες μετά τη σύλληψη, θέση την οποία διατύπωσε δημοσίως τόσο μετά την απόφαση Roe, όσο και μετά τη θρησκευτική της αφύπνιση. Ήταν αμφίθυμη και για την υιοθεσία. Οι παιδικές χαρές αποτελούσαν πηγή ανησυχίας: Γεμάτες, της θύμιζαν τα παιδιά που είχε αφήσει να φύγουν.

Το «μωρό Roe»

Η Norma γνώριζε το πρώτο της παιδί, τη Melissa. Με παρότρυνση της Norma, η ίδια η μητέρα της, Μαίρη, είχε υιοθετήσει το κορίτσι (αν και η Norma ισχυρίστηκε αργότερα ότι η Μαίρη το είχε απαγάγει). Το δεύτερο παιδί της, η Τζένιφερ, είχε υιοθετηθεί από ένα ζευγάρι στο Ντάλας. Το τρίτο παιδί ήταν εκείνο του οποίου η σύλληψη οδήγησε στην ιστορική απόφαση Roe.

Είχα υποθέσει, χωρίς ποτέ να έχω ασχοληθεί πολύ με το θέμα, τονίζει ο συγγραφέρας, ότι η ενάγουσα που είχε κερδίσει το νόμιμο δικαίωμα να κάνει έκτρωση είχε όντως κάνει έκτρωση. Αλλά όπως σημείωσε ο δικαστής Blackmun, η διάρκεια της νομικής διαδικασίας το είχε καταστήσει αδύνατο. Όταν διάβασα, στις αρχές του 2010, ότι η Norma δεν είχε κάνει έκτρωση, άρχισα να αναρωτιέμαι αν το παιδί, που θα ήταν τότε ενήλικας σχεδόν 40 ετών, γνώριζε το ιστορικό του. Η (απόφαση) Roe μπορεί να είναι ένα βαρύ φορτίο που πρέπει να κουβαλάει. Αναρωτήθηκα επίσης αν θα ήθελε να μιλήσει γι’ αυτό.

«Είχα μόλις αρχίσει την έρευνά μου όταν επικοινώνησα με την επί χρόνια συνεργάτιδα της Norma, την Κόνι. Η Norma είχε διηγηθεί τη δική της ιστορία σε δύο αυτοβιογραφίες, αλλά ήταν αναξιόπιστη αφηγήτρια. Τα έγγραφα με βοήθησαν να εξακριβώσω τις αληθινές λεπτομέρειες της ζωής της. Βρήκα σε αυτά μια αναφορά στον τόπο και την ημερομηνία γέννησης του ‘μωρού Roe’, καθώς και στο φύλο του. Ακολουθώντας στοιχεία, βρήκα το δρόμο μου προς το πρόσωπό της, στις αρχές του 2011. Το όνομά της δεν είχε γίνει δημόσια γνωστό μέχρι σήμερα: Shelley Lynn Thornton».

Δεν τηλεφώνησα στη Shelley. Σε περίπτωση που δεν γνώριζε ήδη ότι η Norma McCorvey ήταν η βιολογική της μητέρα, ένα τηλεφώνημα θα μπορούσε να ανατρέψει τη ζωή της. Αντ’ αυτού, τηλεφώνησα στη θετή μητέρα της, τη Ruth, η οποία είπε ότι η οικογένεια είχε μάθει για τη Norma. Επιβεβαίωσε ότι η υιοθεσία είχε κανονιστεί από τον δικηγόρο McCluskey. Είπε ότι η Shelley θα επικοινωνούσε μαζί της, αν ήθελε να μιλήσει.

Η κατάθλιψη

Ο McCluskey είχε πει στη Ruth και τον Billy ότι η Shelley είχε δύο ετεροθαλείς αδελφές. Αλλά δεν τις αναγνώρισε, ούτε τη Norma, ούτε είπε τίποτα για την αγωγή Roe που είχε καταθέσει η Norma τρεις μήνες νωρίτερα. Όταν αποφασίστηκε η υπόθεση Roe, το 1973, οι θετοί γονείς αγνοούσαν τη σύνδεσή της με την κόρη τους – τώρα 2,5 ετών, ένα νήπιο που προτιμούσε τα μακαρόνια, τα χοιρινά παϊδάκια και την κατσαρόλα «Cheez Whiz».

Αλλά μετά η ζωή άλλαξε. Η Shelley ήταν 15 ετών όταν παρατήρησε ότι τα χέρια της μερικές φορές έτρεμαν. Μπορούσε να τα ηρεμήσει τρώγοντας. Αλλά το τρέμουλο επέστρεφε. Έτρεμε όταν ένιωθε άγχος, και ένιωθε άγχος, όπως είπε, για «τα πάντα». Σύντομα παρουσίασε και συμπτώματα κατάθλιψης – αισθανόταν, όπως είπε, «νυσταγμένη και λυπημένη». Αλλά δεν το εκμυστηρεύτηκε σε κανέναν, ούτε στο φίλο της, ούτε στη μητέρα της. Απλά συνέχισε να ζει.

Δεκαετίες αφότου ο πατέρας της έφυγε από το σπίτι, η Shelley σκέφτηκε ότι η αιτία της ανησυχίας της προηγήθηκε της εξαφάνισής του. Στην πραγματικότητα, προηγήθηκε της γέννησής της. «Όταν κάποια είναι έγκυος σε ένα μωρό», αναλογίστηκε, «και δεν θέλει αυτό το μωρό, το άτομο αυτό αναπτύσσεται γνωρίζοντας ότι δεν είναι επιθυμητό». Αλλά ως έφηβη, η Shelley δεν είχε ακόμη τέτοιες σκέψεις. Ήξερε μόνο, εξήγησε, ότι ήθελε μια μέρα να βρει έναν σύντροφο που θα έμενε πάντα μαζί της. Και ήθελε να γίνει γραμματέας, γιατί μια γραμματέας ζούσε μια σταθερή ζωή.

Το 1988, η Shelley αποφοίτησε από το Λύκειο και γράφτηκε στη σχολή γραμματέων. Ένα χρόνο αργότερα, η βιολογική της μητέρα άρχισε να την αναζητά.

Η Jane Roe ψάχνει το μωρό της – Δημοσιότητα και χρήμα, ο στόχος της

Τον Απρίλιο του 1989, η Norma McCorvey συμμετείχε σε μια πορεία υπέρ των αμβλώσεων στην Ουάσιγκτον. Είχε αποκαλύψει την ταυτότητά της ως Jane Roe λίγες ημέρες μετά την απόφαση Roe, το 1973, αλλά πέρασε σχεδόν μια δεκαετία προτού αρχίσει να δεσμεύεται στο κίνημα υπέρ της άμβλωσης.

Το όνομά της δεν ήταν ακόμη ευρέως γνωστό όταν, λίγο πριν από την πορεία, τρεις σφαίρες διαπέρασαν το σπίτι και το αυτοκίνητό της. Η Norma απέδωσε τους πυροβολισμούς στην απόφαση Roe, αλλά πιθανότατα είχε να κάνει με μια συμφωνία για ναρκωτικά – μια γυναίκα την είχε πρόσφατα κατηγορήσει, πως την είχε εξαπατήσει σε κάποια πώληση μαριχουάνας. Η Norma βρέθηκε στις εφημερίδες. Η φεμινίστρια δικηγόρος, Gloria Allred, την πλησίασε στην πορεία στην Ουάσιγκτον και την πήγε στο Λος Άντζελες για μια σειρά από ομιλίες, συγκεντρώσεις χρημάτων και συνεντεύξεις.

Λίγο αργότερα, η Norma ανακοίνωσε ότι ήλπιζε να βρει το τρίτο της παιδί, το «μωρό της Roe». Σε ένα τηλεοπτικό στούντιο στο Μανχάταν, η παρουσιάστρια του «Today», Jane Pauley, ρώτησε τη Norma γιατί είχε αποφασίσει να την αναζητήσει. Η Norma δυσκολεύτηκε να απαντήσει. Η Allred παρενέβη λέγοντας ότι η απόφαση αφορούσε την «επιλογή». Αλλά για τη Norma συνδεόταν πιο άμεσα με τη δημοσιότητα και, όπως ήλπιζε, με το εισόδημα. Είχαν περάσει περίπου 20 χρόνια από τότε που η Norma είχε συλλάβει το τρίτο της παιδί, ωστόσο είχε αρχίσει να αναζητά το παιδί αυτό μόλις λίγες εβδομάδες αφότου είχε προσλάβει έναν διακεκριμένο δικηγόρο. Και δεν έψαχνε για το δεύτερο παιδί της. Έψαχνε μόνο εκείνο που σχετιζόταν με την απόφαση Roe.

Η είδηση ότι η Norma αναζητούσε το παιδί της είχε εξοργίσει ορισμένους στο στρατόπεδο των υποστηρικτών τής ζωής. «Τι θα πει σε αυτό το παιδί όταν το βρει;», είχε ρωτήσει ρητορικά έναν δημοσιογράφο ένας εκπρόσωπος της Εθνικής Επιτροπής για το Δικαίωμα στη Ζωή. «Θέλω να σε κρατήσω τώρα αγκαλιά και να σου δώσω την αγάπη μου, αλλά είμαι ακόμα αναστατωμένη για το γεγονός ότι δεν μπόρεσα να σε ρίξω;’».

Η πρώτη επαφή

Ωστόσο, μιλώντας τηλεφωνικά για πρώτη φορά στην κόρη της, η Norma δεν αναφέρθηκε στην άμβλωση. Είπε στη Shelley ότι την εγκατέλειψε επειδή – όπως θυμήθηκε η Shelley – «ήξερα ότι δεν μπορούσα να σε φροντίσω». Είπε επίσης στη Shelley ότι αναρωτιόταν για εκείνην «πάντα». Η Shelley άκουσε τα λόγια της και την ρώτησε για τον πατέρα της. Η Norma της είπε λίγα πράγματα, εκτός από το μικρό του όνομα – Μπιλ – και πώς έμοιαζε. Η Shelley ρώτησε επίσης για τις δύο ετεροθαλείς αδελφές της, αλλά η Norma ήθελε να μιλήσει μόνο για τον εαυτό της και τη Shelley, τα δύο άτομα της οικογένειας που συνδέονταν με τον Roe. Είπε στη Shelley ότι θα μπορούσαν να συναντηθούν από κοντά.

Η Norma ήθελε ακριβώς αυτό που δεν ήθελε η Shelley – ένα δημόσιο θέαμα στις σελίδες μιας εθνικής εφημερίδας ταμπλόιντ. Η Shelly έβλεπε τώρα ότι κουβαλούσε ένα μεγάλο μυστικό. Το να μιλήσει γι’ αυτό, ακόμη και κατ’ ιδίαν, σήμαινε τον κίνδυνο να εκτεθεί σε δημόσια θέα.

Η Shelley ήταν μπερδεμένη. Αν έβγαινε στη δημοσιότητα ως «μωρό Roe» θα έχανε τη ζωή – σταθερή και «αδιάφορη» – που ποθούσε. Αλλά το να παραμείνει ανώνυμη θα εξασφάλιζε, όπως το έθεσε ο δικηγόρος της, ότι «ο αγώνας θα συνεχιζόταν για όποιον θα μπορούσε να φτάσει πρώτος στη Shelley».

«Δεν θα σε ευχαριστήσω που δεν με έριξες»

Παρ’ όλα αυτά, η Shelley μερικές φορές έτρεφε την ελπίδα μιας σχέσης με τη Norma. Αλλά παρέμενε επιφυλακτική απέναντι στη βιολογική της μητέρα, έχοντας κατά νου ότι η προοπτική της δημοσιότητας ήταν αυτή που είχε οδηγήσει τη Norma στο να την αναζητήσει.

Σε κάποιο επίπεδο, η Norma φαινόταν να καταλαβαίνει την επιφυλακτικότητα της Shelley, ακόμα και την πικρία της. «Πώς θα μπορούσες να μιλήσεις σε κάποιον που ήθελε να σε κάνει ρίξει;», είπε η Norma τότε σε έναν δημοσιογράφο. Αλλά όταν, την άνοιξη του 1994, η Norma τηλεφώνησε στη Shelley, η οποία είχε ήδη πλέον ένα γιο, για να της πει ότι εκείνη και η Κόνι, η σύντροφός της, επιθυμούσαν να έρθουν να την επισκεφθούν, μητέρα και κόρη σύντομα ήρθαν σε αντιπαράθεση.

Η Shelley είχε απαντήσει ότι ήλπιζε η Norma και η Κόνι να είναι «διακριτικές» μπροστά στον γιο της: «Πώς θα εξηγήσω σε ένα τρίχρονο παιδί, ότι αυτό το άτομο, όχι μόνο είναι η γιαγιά σου, αλλά φιλάει και μια άλλη γυναίκα;». Η Norma της φώναξε και στη συνέχεια είπε ότι η Shelley θα έπρεπε να την ευχαριστήσει. Η Shelley ρώτησε γιατί. Που δεν την έκανε… έκτρωση, είπε η Norma, η οποία βέβαια ήθελε να κάνει ακριβώς αυτό.

Η Shelley τρομοκρατήθηκε. «Έλεγα: Τι; Υποτίθεται ότι πρέπει να σε ευχαριστήσω που έμεινες έγκυος… και μετά με έδωσες; Της είπα ότι ποτέ, μα ποτέ δεν θα την ευχαριστούσα που δεν με έριξε». Μητέρα και κόρη έκλεισαν τα τηλέφωνά τους θυμωμένες.

Η Shelley γέννησε δύο κόρες, το 1999 και το 2000, και μετακόμισε με την οικογένειά της στο Tucson, όπου ο άντρας της, Doug, είχε μια νέα δουλειά. Τριάντα χρονών, ένιωθε απομονωμένη, ανίκανη να «γίνει στενή φίλη» με κανέναν, όπως είπε. Η κατάθλιψή της βάθαινε. Ζήτησε βοήθεια και της συνταγογραφήθηκαν αντικαταθλιπτικά. Αποφάσισε ότι δεν θα έκανε άλλα παιδιά. «Τελείωσα», είπε στον Doug.

Είχε πει στα παιδιά της ότι ήταν υιοθετημένη, αλλά ποτέ δεν τους είπε από ποιον. Έκανε ό,τι μπορούσε για να κρατήσει τη Norma περιορισμένη, είπε, «σε ένα σκοτεινό μικρό μεταλλικό κουτί, τυλιγμένο με αλυσίδες και κλειδωμένο».

Αλλά η Shelley δεν ήταν σε θέση να κλειδώσει τη βιολογική της μητέρα. Στη δεκαετία που πέρασε από τότε που η Νόρμα της επιβλήθηκε, θυμήθηκε η Shelley, η Norma  ήταν «πάντα εκεί». Άγνωστοι φίλοι και από τις δύο πλευρές του θέματος των αμβλώσεων προσκαλούσαν τη Shelley σε συγκεντρώσεις. Κάθε φορά, εκείνη αρνιόταν.

Το βάρος τού να είσαι το «μωρό Roe»

Η Norma είχε συνηθίσει να αποκαλεί τον Roe «νόμο μου». Και με τον καιρό, η Shelley έγινε και αυτή σχεδόν κτητική της απόφασης Roe – ήταν άλλωστε η δική της σύλληψη, που την είχε «γεννήσει». Ενώ άλλαζε κανάλι αν υπήρχε ποτέ αναφορά στη Roe στην τηλεόραση, άρχισε πλέον, τα πρώτα χρόνια της νέας χιλιετίας, να ακούει τα πάντα. Άρχισε να ψάχνει στο Google και τη Norma. «Δεν μου αρέσει να μην ξέρω τι κάνει», εξήγησε.

Η Shelley άρχισε τότε να ψάχνει στο διαδίκτυο για τον «ψευδώνυμο» εαυτό της, για να μάθει τι γράφεται για το «μωρό Roe». Η κοινότητα υπέρ τής ζωής έβλεπε αυτό το άγνωστο μωρό ως σύμβολο. Η Shelley δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με αυτό. «Η σύνδεσή μου με τη Roe», είπε, «ξεκίνησε και τελείωσε επειδή είχα συλληφθεί».

Το βάρος της Shelley, ωστόσο, ήταν ατελείωτο. Ακόμα φοβόταν να βγάλει το μυστικό της προς τα έξω, αλλά μισούσε να το κρατάει μέσα της. Τον Δεκέμβριο του 2012, η Shelley άρχισε να μου διηγείται την ιστορία της ζωής της. Η ιδέα ότι επιτέλους θα διεκδικούσε τη Norma της έδινε δύναμη. «Θέλω όλοι να καταλάβουν», εξήγησε αργότερα, «ότι αυτό είναι κάτι που επέλεξα να κάνω».

Η επανένωση των τριών παιδιών της Jane Roe

Τον Μάρτιο του 2013, η Shelley πέταξε στο Τέξας για να συναντήσει τις ετεροθαλείς αδελφές της – πρώτα την Jennifer, στην πόλη Elgin, και στη συνέχεια, μαζί με την Jennifer, τη μεγάλη αδελφή τους, Melissa, στο σπίτι της στο Katy. Οι αδελφές αγκαλιάστηκαν στην εξώπορτα της Melissa. Κάθισαν σε έναν καναπέ, χωρίς κανένα από τα πόδια τους να αγγίζει ακριβώς το πάτωμα.

Παρατηρούσαν τις διαφορές τους: τα πηγούνια τους, για παράδειγμα, που υποδήλωναν διαφορετικούς πατέρες. Και εξέταζαν τις ομοιότητές τους: τη μακρινή σκιά της κοινής τους βιολογικής μητέρας και τις απελπισμένες ελπίδες που είχε η καθεμιά τους να βρει η μία την άλλη. Μόνο η Melissa γνώριζε πραγματικά τη Norma. Η Jenniger ήθελε να τη γνωρίσει, και σύντομα θα το έκανε. Η Shelley δεν ήξερε αν θα μπορούσε ποτέ να τη γνωρίσει.

Η δυσκολία του να γεννιέσαι ανεπιθύμητη

Η Shelley ήταν ακόμα αβέβαιη για τη συνάντηση με τη Norma όταν, τέσσερα χρόνια αργότερα, τον Φεβρουάριο του 2017, η Melissa ενημέρωσε την Jennifer και την Shelley ότι η Norma ήταν διασωληνωμένη και πέθαινε σε νοσοκομείο του Τέξας. Η Shelley βρισκόταν στην Τουσόν. «Κάθομαι εδώ και πηγαινοέρχομαι και πηγαινοέρχομαι και πηγαινοέρχομαι και πηγαινοέρχομαι», θυμάται η Shelley, «και μετά θα είναι πολύ αργά».

Η Shelley είχε από καιρό την προσωπική ελπίδα, όπως είπε, ότι η Norma μια μέρα «θα αισθανόταν κάτι για έναν άλλο άνθρωπο, ειδικά για κάποιον που έφερε στον κόσμο».

Τώρα που η Norma πέθαινε, η Shelley ένιωθε αυτή την επιθυμία έντονα. «Θέλω να βιώσει αυτή τη χαρά – το καλό που φέρνει», μου είπε. «Το ευχόμουν αυτό για εκείνη πάντα και δεν το είπα ποτέ σε κανέναν».

Αλλά η Shelley άφησε τις ώρες να περάσουν εκείνη τη χειμωνιάτικη μέρα. Και τότε ήταν πολύ αργά.

Από τη σκοπιά της Shelley, ήταν σαφές πως αν θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αυτή, το μωρό Roe, εκπροσωπούσε κάτι, αυτό δεν ήταν η ιερότητα της ζωής, αλλά η δυσκολία του να γεννιέσαι ανεπιθύμητη…