Η ημέρα της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τις αμβλώσεις, στο εξής θα ανήκει στις μαύρες σελίδες της ιστορίας της Αμερικής.

Κι αυτό γιατί χαράχθηκε με μία πρωτοφανής -για τα σημερινά δεδομένα- δικαστική (και πολιτική) γραμμή με την οποία περιορίζεται το δικαίωμα στην άμβλωση στις ΗΠΑ, αφαιρώντας ένα προ πεντηκονταετίας κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα και δίνοντας τη δυνατότητα σε μεμονωμένες πολιτείες να απαγορεύσουν τη διαδικασία.

Διαχρονικά η Αμερική προβληματίζει τον πλανήτη αναφορικά με θέματα προστασίας και προαγωγής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όμως ειδικότερα το ζήτημα του δικαιώματος στην άμβλωση, που τίθεται σήμερα σε διαπραγμάτευση, σημαίνει πολλά και ουσιαστικά.

Συνδέεται με το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και της ελεύθερης λήψης αποφάσεων, συνδέεται με την αναπαραγωγική υγεία των γυναικών, και φυσικά η νόμιμη άμβλωση συνδέεται με το δικαίωμα πρόσβασης της γυναίκας σε μία ασφαλή, νόμιμη διαδικασία διακοπής μίας κύησης.

Η άμβλωση ακόμα και στη χώρα μας -που είναι νόμιμη- συχνά ποινικοποιείται. Πριν το αναλύσω περαιτέρω, θα ξεκαθαρίσω τη γνώμη μου: Ευτυχώς είναι νόμιμη και θα ψήφιζα υπέρ ενός αποκλειστικά γυναικείου δικαιώματος: Του να μπορεί με ασφάλεια μια γυναίκα να διακόψει την κύησή της, εφόσον κρίνει ότι αυτό είναι το πρέπον. Η ποινικοποίηση, ωστόσο, ξεκινά πρώτα από όλα από την θρησκεία μας, καθώς στηρίζεται στην προσέγγιση ότι η ζωή είναι δώρο Θεού, και καθώς η ζωή ξεκινά με τη σύλληψη, η διακοπή της σύλληψης χαρακτηρίζεται ως εγκληματική ενέργεια.

Εάν υπήρχε μόνο το άσπρο και το μαύρο, πιθανώς θα συμφωνούσα και σε ανάλογο δίλημμα, όπου δεν θα εμπλέκονταν άλλες παράμετροι, θα ήμουν υπέρ της διατήρησης της ζωής.

Όμως η πραγματικότητα είναι πολύχρωμη και φυσικά είναι πολλοί και ουσιαστικοί οι παράγοντες που οδηγούν μια γυναίκα σε πράξη άμβλωσης. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι στην Ελλάδα το ένα τέταρτο των αμβλώσεων γίνεται από γυναίκες κάτω των 16 ετών…

Δεν μπορεί να τίθεται υπό διαπραγμάτευση το δικαίωμα μιας γυναίκας να μην επιθυμεί να κυοφορεί το παιδί του βιαστή της.

Και τέλος, κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να διαμορφώσει τη ζωή του όπως το επιθυμεί και πάντα να αναλαμβάνει την ευθύνη της επιλογής του. Εξάλλου, συχνά στη ζωή οι αντιλήψεις, επιθυμίες, ανάγκες και δυνατότητες της στιγμής βρίσκονται σε σύγκρουση, και, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και η δημιουργία οικογένειας αποτελεί ένα ακόμα ανθρώπινο δικαίωμα, δηλαδή πρόκειται κι αυτό από μόνο του για επιλογή.

Στην κοινωνία του σήμερα, η όποια οπισθοχώρηση στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προκαλεί οργή και θλίψη, την στιγμή που κανονικά οι νομοθετικές πράξεις οφείλουν να στραφούν στην περαιτέρω προστασία των εγκύων και στην διασφάλιση του δικαιώματος στην αυτοδιάθεση, τον αυτοκαθορισμό, την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους.

Ανεξάρτητα λοιπόν από την ηθική σκοπιά, την οποία επίσης ο καθένας μας έχει δικαίωμα να εξετάσει, συνολικά είναι επικίνδυνη η απονομιμοποίηση της άμβλωσης.

Η άμβλωση είναι μία επιλογή γένους θηλυκού, για την οποία γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο έδωσαν -και δίνουν- μάχη για να κατοχυρώσουν.

Κάθε κοινωνία οφείλει να παρέχει και να προφυλάσσει -ώστε να μην καταστρατηγείται- το δικαίωμα της γυναίκας να καθορίζει το σώμα της, να φροντίζει για την υγεία της και να διαμορφώνει μια ζωή με βάση επιλογές και ευθύνες τις οποίες η ίδια αναλαμβάνει ως αυθύπαρκτη προσωπικότητα με ισότιμα δικαιώμ

Και το βασικό: Μια σημαντική κατάκτηση της γυναίκας είναι το να μην ζει τιμωρητικά, να μη φοβάται για τις επιλογές που εκπορεύονται από το αναφαίρετο δικαίωμα στην αυτοδιάθεσή της.

Η Δρ. Ελισσάβετ Φελώνη είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Headlines