Τα «μπάνια του λαού

Νομίζω ότι το θέμα που επικράτησε παντός άλλου, στην εσωτερική πολιτική μας σκηνή, είναι ασφαλώς η απαίτηση του «Λεγάμενου» για τον ορισμό… υπηρεσιακής κυβέρνησης ως τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Εκανε πάλι την έκπληξη ο αρχηγός, δεν το συζητάω, αλλά υπάρχει και η… πρακτική πλευρά του θέματος, η οποία δεν είναι αμελητέα. Καθόλου μάλιστα. Πείτε τώρα εσείς, ότι ο πρόεδρος Κυριάκος παραβαίνει τον… απαράβατο αφορισμό του τεράστιου Ανδρέα ότι «ποτέ δεν χαλάς τα μπάνια του λαού», και επιστρέφοντας από το tour Ρώμη – Βρυξέλλες – Μαδρίτη, βγαίνει στην τηλεόραση, και λέει, «ακούστε με προσεκτικά πατριώτες, επειδή έχει μεγάλες προκλήσεις ο χειμώνας που έρχεται, προκηρύσσω εκλογές για τις – ας πούμε 25 Σεπτεμβρίου». Πρόκειται για τη στιγμή, κατά την οποία ο αφέτης σηκώνει το (άσφαιρο) πιστόλι του, πατάει τη σκανδάλη και δίνει την έναρξη μιας προεκλογικής περιόδου διαρκείας τριών μηνών.

Τι θα συμβεί εν συνεχεία; Θα το περιγράψω όσο πιο αδρά γίνεται: θα είσαι εσύ αραχτός στην παραλία, θα κοιτάζεις γύρω και θα μονολογείς σε ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έδωσες το φως να διαπιστώνω κάθε στιγμή πόσο… ωραίος είναι ο κόσμος, γενικά και «ειδικά». Και πάνω εκεί που θα μακαρίζεις τον εαυτό σου, που και φέτος τα κατάφερες και τον απολαμβάνεις τον κόσμο τον ωραίο, θα ορμάει από το πουθενά πολιτευτής να σου σφίξει το χέρι! Το χέρι το λαδωμένο, από το αντηλιακό.

Και θα θέλει σώνει και καλά να σου πει ότι το κόμμα του έχει το καλύτερο πρόγραμμα, και μάλιστα πολύ πιο συμφέρον για σένα από αυτό που πλασάρουν οι απέναντι, και μην ξεχάσεις όταν περάσεις πίσω από το παραβάν, να του βάλεις και εκείνου έναν σταυρό! Γιατί ο αρχηγός, που πολύ τον εκτιμάει, θα τον αξιοποιήσει στη συνέχεια.

Τραγικό; Και λίγα λες…

Η Βουλή «ψάχνει» τον Δία

Να μου επιτραπεί τώρα να αναφερθώ σε «κάτι το ωραίον», το οποίο έλαβε χώρα στην εύανδρο Ηπειρο, και το οποίο χρήζει μιας γενικότερης δημοσιότητας, καθώς αφορά το Αρχαίο Θέατρο της Δωδώνης, το οποίο επαναλειτούργησε έπειτα από 22 χρόνια αναγκαστικής παύσης. Αναγκαστικής, διότι οι φθορές που είχε υποστεί στη διάρκεια των 2.500 και πλέον ετών της ζωής του, το κατέστησαν επικίνδυνο, ακόμη και για την ύπαρξή του την ίδια. Αλλά χάρις στις άοκνες προσπάθειες της ευγενούς κάστας των αρχαιολόγων μας, το θέατρο της Δωδώνης επαναλειτουργεί μεσοβδόμαδα, με μια μεγάλη συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας Νέων της Βοστώνης, που έφτασε στην Ηπειρο για να γιορτάσει την Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής.

Στα εγκαίνια του επισκευασθέντος κάτω διαζώματος του αρχαίου θεάτρου (ήδη έχουν ξεκινήσει οι εργασίες για το άνω διάζωμα), από την υπουργό Λίνα Μενδώνη σημειώθηκαν και μερικά ωραία, τα οποία θα καταγράψω, διότι έλαμψε το χιούμορ του αυτοδικαίως παρόντος Κώστα Τασούλα, προέδρου της Βουλής. Οχι μόνο διότι εκλέγεται στα Γιάννενα, αλλά και γιατί η Βουλή θα χρηματοδοτήσει την ανασκαφή του Βουλευτηρίου της Δωδώνης, το οποίο λειτουργεί στον αρχαιολογικό χώρο του Μαντείου, για τις ανάγκες του «Απειρωτών – του Κοινού των Ηπειρωτών», υπό τη σκέπη και την καθοδήγηση του Βουλώου Διός!

Ελπίζοντας ότι θα δω τον Τασούλα με την αρχαιολογική σκαπάνη ανά χείρας να συνδράμει στην ανασκαφή, εύχομαι ολοψύχως να βρεθεί το άγαλμα του Διός, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να το στήσει καταμεσής της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου, μήπως και ο πατέρας των θεών φωτίσει τους 300 ημέτερους «πατέρες» και «μητέρες» του Εθνους…

Πάντως όταν ρωτήθηκε ο φίλος Κώστας Τασούλας «πότε θα γίνουν οι εκλογές», απάντησε ευθαρσώς «από τις 7 το πρωί ως τις 7 το απόγευμα»! Ούτε βρήκαν το κουράγιο να επανέλθουν οι ερωτώντες.

Απαιχτος…

Αγιος Δημήτριος όπως Εκάλη

Τώρα που μας ήρθε ο ΕΝΦΙΑ, και καλούμαστε ήδη να πληρώσουμε τις δόσεις μας, είναι μια ευκαιρία να δούμε και πώς ακριβώς γίνονται οι εκτιμήσεις για τις αναπροσαρμογές των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Εχω μια περίπτωση (υποθέτω θα συμβαίνει και σε άλλες περιοχές της χώρας) όπου οι εκτιμήσεις των αρμόδιων εκτιμητών παίζουν γροθιές με την πραγματικότητα. Αλλ’ αντ’ άλλα, της Παρασκευής το γάλα, που έλεγαν παλιά οι γιαγιάδες μας. Αφορά τον Δήμο Αγίου Δημητρίου Αττικής, από τον οποίο εξ όσων συνάγω από ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή ο Κώστας Σκανδαλίδης και η Τόνια Αντωνίου του ΠΑΣΟΚ, οι εκτιμητές ούτε ξέρουν πού πέφτει. Για να μην πω ότι δεν έχουν περάσει ούτε απ’ έξω.

Ο Αγιος Δημήτριος είναι ένας δήμος του οποίου η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων είναι πολίτες που ανήκουν στα μεσαία και στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα. Ωστόσο αυτοί που διαμορφώνουν τις τιμές του ΕΝΦΙΑ, τον βλέπουν κάτι σαν ανερχόμενο… Κολωνάκι, Κηφισιά, Εκάλη, και Ψυχικό. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι στις 7 από τις 13 ζώνες του δήμου, η αύξηση του ΕΝΦΙΑ (ναι, αυτού του ΕΝΦΙΑ που κατά την κυβέρνηση… μειώθηκε) ήταν της τάξεως του 70%!!!

(Σε 4 ήταν της τάξεως του 30%-70% και σε δύο κάτω από 30%).

Καθώς έπαθαν την πλάκα τους οι άνθρωποι, περιμένουν κάποιον από το υπουργείο Οικονομικών να τους ενημερώσει για ποιον ακριβώς λόγο έφαγαν αυτή την… κατραπακιά. Και φυσικά, να διορθωθεί η τρομερή αδικία. Αντε, εύκολο είναι, τώρα, που έρχονται και εκλογές…

Ενα ξεχωριστό βιβλίο

Κατά καιρούς παραλαμβάνω διάφορα βιβλία, ευγενική προσφορά φίλων συγγραφέων, αλλά και συναδέλφων δημοσιογράφων. Το καλοκαίρι που έφτασε και στα μέρη μας, είναι ιδανική περίοδος για να διαβάσω κάποια από αυτά – μερικά, γιατί πρέπει να ολοκληρώσω και το δικό μου (χα! είδηση…). Παρέβην αυτή την αρχή, για ένα βιβλίο που μόλις παρέλαβα, δεν άντεξα στον πειρασμό, και το διάβασα. Σχεδόν απνευστί. Είναι το πόνημα του συναδέλφου μου Διαμαντή Μπασαντή με τίτλο «Η ποίηση στο ελληνικό τραγούδι», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νέα Διάσταση. Το βιβλίο στην πραγματικότητα προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το πώς η ρημαγμένη από τον εμφύλιο Ελλάδα, κατάφερε, μέσα σε μία δεκαετία, ουσιαστικά από το ’60 και μετά, να γίνει παγκόσμια μόδα, μέσα από τη μουσική δύο τεράστιων προσωπικοτήτων της ορφικής τέχνης, του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζιδάκι. Και εν συνεχεία πώς η ελληνική μουσική πατώντας σε αυτούς τους δύο Ατλαντες του πολιτισμού μας μετεξελίχθηκε στο λεγόμενο «έντεχνο», το οποίο έφερε σε επαφή την ελληνική ποίηση με μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Ο Μπασαντής, χρησιμοποιώντας τη δημοσιογραφική του επάρκεια, περιδιαβαίνει με σοβαρότητα, σεβασμό αλλά και τρυφερότητα σε έναν κόσμο, τόσο οικείο σε όλους, λόγω των ακουσμάτων που έχει ο καθένας μας, αλλά και τόσο μυστηριακό όπως είναι το υπέρτατο συνταίριασμα ποιητών και μουσικών για τη γέννηση ενός μουσικού έργου. Σημειώνω, τέλος, ότι το βιβλίο προλογίζει η μούσα του Μ. Θεοδωράκη, Μαρία Φαραντούρη…