Η Πυθία…

Σήμερα λέω να ξεκινήσω με μια αναφορά σε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα φαινόμενα της ελληνικής ιστορίας. Τον λόγο θα τον κατανοήσετε στη συνέχεια. Θα αναφερθώ λοιπόν στην Πυθία, προκειμένου να φρεσκάρω τις γνώσεις του αναγνωστικού μου κοινού, δεδομένου ότι ουδείς έχασε από την επανάληψη, η οποία εξ αντικειμένου είναι η μήτηρ πάσης μαθήσεως. Περί της Πυθίας, επειδή λίγο βαριέμαι, θα χρησιμοποιήσω σχεδόν αυτούσιο, ένα τμήμα από το, συνήθως έγκυρο, Wikipedia. Γράφει λοιπόν, το on line εγκυκλοπαιδικό λεξικό, περί της κυρίας:

Πυθία ήταν η εκάστοτε Πρωθιέρεια ή Αρχιέρεια του Θεού Απόλλωνα στο Μαντείο των Δελφών η οποία, ευρισκόμενη σε έκσταση, μετέφερε τη χρησμοδότηση του Θεού προς τον ενδιαφερόμενο με τρόπο συνήθως λακωνικό, δυσνόητο και αινιγματικό.

Πριν από κάθε χρησμοδότηση η Πυθία πλενόταν, έπινε νερό από την Κασταλία πηγή, μασούσε φύλλα δάφνης και ανέβαινε σ’ έναν τρίποδα. Από τη βάση του τρίποδα έβγαιναν αναθυμιάσεις που παράγονταν με την καύση διαφόρων ψυχοτρόπων βοτάνων, εμπλουτισμένων με υψηλές ποσότητες μεθανίου. Υποστηρίζεται ότι το φυτό της Πυθίας ήταν η πικροδάφνη, τα φύλλα του οποίου η ιέρεια μασούσε και εισέπνεε τον καπνό τους. Η Πυθία ερχόταν σε έκσταση και έβγαζε ασυνάρτητες κραυγές και λόγους. Οι ιερείς του μαντείου μετέτρεπαν τα άναρθρα αυτά λόγια σε έμμετρους χρησμούς, σχεδόν πάντα με διφορούμενη σημασία. Ο χρησμός π.χ. για τα ξύλινα τείχη, που θα έσωζαν την Αθήνα από τον Ξέρξη, από άλλους ερμηνεύτηκε ως καταφυγή στην Ακρόπολη και από άλλους ως ναυμαχία, επειδή τα καράβια ήταν ξύλινα. Σε άλλη περίπτωση ο χρησμός για πλούσιο μέλλοντα πατέρα, ο οποίος είχε ρωτήσει το μαντείο ποιου γένους παιδί θα αποκτούσε, ήταν «άρρεν ου θήλυ» ολοσχερώς διφορούμενος, ανάλογα με το πού θα τοποθετούνταν ένα κόμμα: «Αρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) και «Αρρεν ου, θήλυ» (αγόρι όχι, κορίτσι).

… και ο Λευκός Οίκος

Και πάμε τώρα στο προκείμενο, το οποίο είναι και η αφορμή για την οποία ανέτρεξα στην «μπαρουτοκαπνισμένη» Πυθία: πρόκειται για την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου μετά τη συνάντηση που είχαν στο περιθώριο της διάσκεψης του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, ο πρόεδρος Μπάιντεν και ο τούρκος πρόεδρος Ερντογάν. Τι αναφέρει η ανακοίνωση για τα καθ’ ημάς, τα οποία προκάλεσαν και ενθουσιασμό στην Αθήνα; Οτι «μίλησαν για τη σημασία της διατήρησης της σταθερότητας στο Αιγαίο και τη Συρία»! Δηλαδή;

Πόθεν προκύπτει ότι ο αμερικανός πρόεδρος προειδοποίησε (το είδαμε και αυτό…) τον Ερντογάν να αποφύγει προκλητικές ενέργειες εις βάρος της Ελλάδας, να εγκαταλείψει την επιθετική ρητορική, και να συμβάλει να πέσουν οι τόνοι στο Αιγαίο; Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν είδα κάτι τέτοιο. Οσο και να (μας) πονάει, όσο και να μη μας αρέσει, αυτό που «διαβάζω» πίσω από τις γραμμές της ανακοίνωσης του Λευκού Οίκου, είναι ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν πάνω στη χαρά του γιατί ο πρόεδρος Ερντογάν ήρε το βέτο για την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Σουηδίας και της Φινλανδίας, μάλλον δεν ήταν πολύ αυστηρός (για να το πω όσο πιο κομψά γίνεται) με τον συνομιλητή του, για ό,τι συμβαίνει εδώ και δύο χρόνια στα μέρη μας. Κι έπειτα, πώς είναι δυνατόν στην ίδια πρόταση για το Αιγαίο, να χωράει και η Συρία; Στη Συρία γίνεται πόλεμος, υπάρχουν στρατοί που αντιπαρατίθενται αιματηρά στο πεδίο, η Τουρκία ετοιμάζεται να εισβάλει για να δημιουργήσει «ουδέτερη ζώνη» στα σύνορά της και να εξοντώσει, ευκαιρίας δοθείσης, τους Κούρδους. Τι σχέση έχει η αντιπαράθεση στο Αιγαίο, που είναι λεκτική, ρητορική, με έναν εν εξελίξει, άγριο δε, πόλεμο; Εμένα λοιπόν αυτή η αναφορά μού θύμισε το κλασικό «ήξεις αφήξεις» της Πυθίας, μου δημιούργησε μεγαλύτερες ανασφάλειες, και μακάρι να βγω ψεύτης…

(Τους κυβερνητικούς ενθουσιασμούς, μπορώ να τους καταλάβω, αλλά όχι και να τους καταπιώ αμάσητους – συγγνώμη…)

Λάθος ανάγνωση

Από την άλλη, τα έλεγα και χθες, πόθεν (μας) προκύπτει ότι ο κύριος Ερντογάν έφυγε από τη Μαδρίτη με άδεια χέρια; Γιατί εγώ, δεν το βλέπω, «μελετώντας τας γραφάς». Ο,τι είχε θέσει ως στόχο για τη σύνοδο, το πέτυχε. Και ο εκβιασμός του (σε ολόκληρο ΝΑΤΟ) πέρασε, και την αναβάθμιση του στόλου των αεροσκαφών F-16 την πήρε, και με τους Σκανδιναβούς «καθάρισε» να του στείλουν πακέτο μερικά κουρδικά «γκεσέμια», και το εμπάργκο όπλων από τη Σουηδία το κατήργησε. Και αφήνω κατά μέρος, ότι το ΝΑΤΟ δεν τον εξανάγκασε να εφαρμόσει τις κυρώσεις που έχουν επιβάλει και εφαρμόσει όλες οι δυτικές χώρες εις βάρος της Ρωσίας. Παρά τις επίμονες αναφορές του προέδρου Κυριάκου, που ζήτησε έμμεσα αλλά σαφέστατα να τηρηθούν από όλους οι κυρώσεις προς το καθεστώς Πούτιν.

Πολλοί δικοί μας στέκονται στο γεγονός ότι ο Ερντογάν, στη σύντομη παρέμβασή του στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, δεν έθεσε τα θέματα με την Ελλάδα, και ειδικά εκείνο της απαίτησης για αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών. Και το θεωρούν ως κορυφαία νίκη της ελληνικής διπλωματίας. Μα δεν τον ενδιέφερε αυτό, από τη στιγμή που κέρδισε όλα τα υπόλοιπα τα οποία τα θεωρούσε – και είναι – κρίσιμα για εκείνον. Δεν είναι ανόητος, τη στιγμή που είχε καταφέρει όσα επεδίωκε, να ανοίξει και το θέμα των διμερών διαφορών με την Ελλάδα. Θα τίναζε τη σύνοδο στον αέρα, γιατί ο πρόεδρος Κυριάκος είχε πάει τόσο προετοιμασμένος που οποιαδήποτε απόπειρα του Ερντογάν να αναμοχλεύσει τέτοια θέματα, θα κατέληγε σε δεινή ήττα για την Τουρκία. Δεν είναι ανόητος, το προείπα, και δεν είναι και κορόιδο…

Συζυγικές πρωτοβουλίες

Το καλό να λέγεται, και να επικροτείται. Και επίσης να αναδεικνύεται. Επειδή έχουμε συνηθίσει τις κυρίες και τους κυρίους που συνοδεύουν τους συζύγους τους, ηγέτες χωρών που μετέχουν σε διεθνείς διασκέψεις, «να παρίστανται, να χαιρετίζουν» και πού και πού να φωτογραφίζονται στις δεξιώσεις, ιδού και κάτι που υπέπεσε στην αντίληψή μου, και θα το μοιραστώ με το φιλοθέαμον κοινό. Στη Μαδρίτη λοιπόν, η σύζυγος του δικού μας Κυριάκου, η Μαρέβα, συναντήθηκε με την κυρία Τζιλ Μπάιντεν, σύζυγο του αμερικανού προέδρου και την κυρία Ανίκ Πέντερς, σύζυγο του πρωθυπουργού του Βελγίου, και ασχολήθηκαν με την άθλια κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει χιλιάδες γυναίκες και παιδιά στην Ουκρανία, εξαιτίας της ρωσικής εισβολής στη χώρα. Κατά τη συνάντηση, προέκυψε πως είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα ψυχικής υγείας για την ψυχολογική στήριξη των γυναικών αυτών, και εν τάχει αποφασίστηκε και η ίδρυσή της. Θα λειτουργεί με εθελοντές, θα τελεί υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και θα παρέχει υποστήριξη σε γυναίκες και παιδιά που έχουν βιώσει κάθε λογής βαρβαρότητες, είτε προσωπικά είτε στο περιβάλλον τους, κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Εύγε, αυτό μόνο έχω να πω.