Πριν από επτά χρόνια, τέτοιες μέρες, η ελληνική κοινωνία δοκιμάστηκε από πολιτικά σχέδια υπερφίαλα και απαράσκευα, από επινοήσεις που ερέθιζαν το θυμικό των πολλών ανθρώπων αλλά αγνοούσαν επιδεικτικά τόσο την κατάσταση της χώρας όσο και τις συμβάσεις που την όριζαν και εμφανώς την περιόριζαν.

Εκείνο το καλοκαίρι του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας και ο πολιτικά πρωτόγονος κύκλος που τον συνόδευε πίστευαν αφελώς ότι μπορούσαν να άρουν μονομερώς το βάρος της χρεοκοπίας, να ξεπεράσουν τις δεσμεύσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων και να ελευθερωθούν μονομιάς από τις υποχρεώσεις των μνημονίων.

Παρότι είχαν προειδοποιηθεί ποικιλοτρόπως από εγχώριες και ευρωπαϊκές δυνάμεις ότι θα πέσουν σε τοίχο, επέμειναν χαρακτηριστικά, φτάνοντας στο απόλυτο αδιέξοδο.

Πνιγμένοι στις, ομολογημένες αργότερα, αυταπάτες και ψευδαισθήσεις τους, διακινδύνευσαν τα πάντα. Η θέση της χώρας στην ευρωζώνη και στην Ευρώπη αμφισβητήθηκε ευθέως τότε, οι τυχοδιωκτικού τύπου αναζητήσεις «νέων λιμανιών», με χαρακτηριστικότερη τη θλιβερή και ατελέσφορη βεβαίως επίσκεψη στη Μόσχα του Πούτιν, έχουν μείνει χαραγμένες ως ασκήσεις ανοησίας και επιπολαιότητας στη συνείδηση των Ελλήνων. Αλλά και τα επιπρόσθετα βάρη που ανελήφθησαν μετά τον επώδυνο συμβιβασμό στο χείλος της αβύσσου κόστισαν και συνεχίζουν να κοστίζουν στον ελληνικό λαό.

Η Ελλάδα έχασε τότε χρόνο και δυνάμεις. Χρειάστηκε να υπερβάλει δημοσιονομικά, να αφαιρέσει πόρους και εισοδήματα από την πλειονότητα των πολιτών και μαζί να χάσει ευκαιρίες επενδύσεων και παραγωγικής ανασυγκρότησης. Το βάρος που συσσωρεύτηκε το 2015 για τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του παραμένει αξεπέραστο και καταδυναστευτικό.

Οι ερευνητές των διαθέσεων της κοινής γνώμης μιλούν για «συσσωρευμένο αρνητικό συναισθηματικό κεφάλαιο» που προκαλεί «συμπεριφορική απέχθεια και αποστροφή», εμποδίζοντας το κόμμα της «νέας Αριστεράς» να επανασυσπειρώσει τον κύκλο των ψηφοφόρων που το εμπιστεύτηκαν το 2015 και να επαναδημιουργήσει ρεύμα πλειοψηφικό. Επιπλέον σημειώνουν ότι ο κ. Τσίπρας, παρότι την επομένη της ήττας του 2019 υποσχέθηκε ανασύνταξη του κόμματος, καθυστέρησε δραματικά και η επιχειρηθείσα τελευταίως κομματική ανασύνταξη και ανασυγκρότηση δεν συνοδεύεται από αντίστοιχο νεωτερικό λόγο, παρά επαναλαμβάνεται η συνήθης «ξύλινη» ρητορική και ακραία συνθηματολογία που μόνο τους φανατικούς συσπειρώνει.

Σύμφωνα με τους ερευνητές των διαθέσεων της κοινής γνώμης, το συνδυασμένο βάρος και έλλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρει ευκαιρία μεγάλη στο ΚΙΝΑΛ και στη νέα ηγεσία του να κερδίσει χώρο, δυνάμεις και δυνατότητες. Μόνο που και αυτό χωλαίνει, παραμένει «άνοστο» και «άτολμο», τα μηνύματά του φαντάζουν απλοϊκά, μη καταλλήλως επεξεργασμένα και εν πολλοίς αδύναμα να συγκινήσουν την πλειονότητα των πολιτών που κινούνται στον ευρύτατο και πολιτικά ελεύθερο ενδιάμεσο χώρο.

Από την άλλη, οι ερευνητές δεν κρύβουν ότι και η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη φθείρεται, καθώς εξαντλείται ο μύθος της ανάπτυξης και αναδεικνύονται του πληθωρισμού οι εισοδηματικές απώλειες. Ωστόσο σημειώνουν ότι ειδικά ο κ. Μητσοτάκης διευκολύνεται από τις κρίσεις, ότι η διαχείρισή τους τον ευνοεί. Ειδικά η τελευταία της εθνικής απειλής, όπως εκδηλώνεται από την πλευρά της Τουρκίας, τον ενισχύει αφάνταστα και του επιτρέπει να διατηρεί το εμφανές δημοσκοπικό προβάδισμα.

Κάπως έτσι οδεύουμε προς τις κάλπες, το άνοιγμα των οποίων κατά τα φαινόμενα δεν θα βραδύνει. Πολύ περισσότερο αν επιβεβαιωθεί η αναμενόμενη σπουδαία επίδοση του τουρισμού  και τα νερά του Αιγαίου διατηρηθούν ήρεμα στη διάρκεια του καλοκαιριού.

Headlines