Λίγες εβδομάδες πριν από την έναρξη της συγκομιδής οινοστάφυλων στις νοτιότερες περιοχές της Ευρώπης, οι προοπτικές φαίνονται να είναι μάλλον καλές στην Ιταλία και την Ισπανία. Αν και το ιταλικό δυναμικό παραμένει δύσκολο να υπολογιστεί, ο ισπανικός τομέας θα μπορούσε να συγκομίσει περίπου 44-45 Mhl φέτος.

Εκτός από τις προβλέψεις ως προς τον όγκο, που προς το παρόν εκτιμώνται κοντά στο κανονικό, οι δύο χώρες αντιμετωπίζουν αντίθετες καιρικές συνθήκες, επισημαίνει η ΚΕΟΣΟΕ σε ανάρτησή της. Στην κύρια ισπανική περιοχή παραγωγής, την Castilla-La Mancha, οι καιρικές συνθήκες ήταν μάλλον ήπιες και ευνοούν την καλή παραγωγή οινοστάφυλων μέχρι στιγμής. Τα υπόγεια ύδατα έχουν αναπληρωθεί καλά χάρη στις καλές βροχοπτώσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα και ενώ οι πρόσφατοι καύσωνες αυξάνουν την πιθανότητα αναθεώρησης προς τα κάτω της πρόβλεψης, η κατάσταση είναι γενικά θετική.

Διαβάστε επίσης: ΚΕΟΣΟΕ: Εγκαταλείφθηκαν 65.000 στρέμματα με αμπελώνες

«Είναι μάλλον λίγο νωρίς για να το πούμε, αλλά μπορούμε να υπολογίζουμε σε μια συγκομιδή περίπου 44 έως 45 εκατομμυρίων εκατόλιτρων στην Ισπανία, 10 ή 15% περισσότερο από πέρυσι», εκτιμά ο David Martin, επικεφαλής του γραφείου της διεθνούς χρηματιστηριακής εταιρείας στη Μαδρίτη, Ciatti. «Η ζέστη, η κλιματική αλλαγή και η φύση μπορούν, φυσικά, να αλλάξουν τα πάντα ανά πάσα στιγμή».

Η Βόρεια Ιταλία επλήγη από σοβαρή ξηρασία

Στην άλλη πλευρά των Άλπεων, η ξηρασία προκαλεί ανησυχία, ιδιαίτερα στα βόρεια της χώρας. «Στην Πάντοβα, για παράδειγμα, δεν υπάρχει πια νερό», εξηγεί ο Florian Ceschi, διευθυντής του ευρωπαϊκού γραφείου της Ciatti στο Μονπελιέ. «Είναι ανήκουστο εδώ και 70 χρόνια». Η κυβέρνηση ετοιμάζεται μάλιστα να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης σε Εμίλια-Ρομάνια, Λομβαρδία, Πιεμόντε και Βένετο. Παραδόξως, στα νότια της χώρας η κατάσταση είναι αντίστροφη, με κλιματικές διαταραχές που δυσκολεύουν προς το παρόν την ποσοτικοποίηση των προβλέψεων.

Εκεί που συναντώνται οι δύο χώρες είναι οι εμπορικές προοπτικές την παραμονή της νέας περιόδου. Ενώ υπάρχουν εκτιμήσεις για τον όγκο στην Ισπανία – ο οποίος περιλαμβάνει ένα μη αμελητέο μερίδιο που προορίζεται για γλεύκη και αλκοόλες – ο Florian Ceschi πιστεύει ότι η προοπτική μιας καλής συγκομιδής στην Ισπανία «δεν είναι καθόλου καλά νέα για τον ισπανικό τομέα, επειδή οι τιμές αρχίζουν ήδη να πέφτουν κυρίως στα κόκκινα». Ο λόγος: «Ασθενής ζήτηση για ποικιλιακά κόκκινα κρασιά και γενικά κόκκινα κρασιά», προσθέτει ο David Martin. «Η εμπορία τους σε καλή τιμή κατά τη διάρκεια του επόμενου έτους υπόσχεται να είναι δυνητικά περίπλοκη. Εάν τα αποθέματα τον Σεπτέμβριο είναι υψηλά, θα αντιμετωπίσουμε μια δύσκολη κατάσταση τιμών».

Όσο για τους λευκούς οίνους, των οποίων η αγορά παρουσιάζεται με «πολύ υγιέστερο και πιο ισορροπημένο, ακόμη και ελλειμματικό» τρόπο, όποια και αν είναι η κατάσταση, η επόμενη περίοδος δεν θα είναι ένα μακρύ ήρεμο ποτάμι. «Οι Ισπανοί, των οποίων πάνω από το ήμισυ της παραγωγής είναι λευκή, αισθάνονται ότι όλα είναι εντάξει επειδή δεν προμήθευαν αγορές όπως η Ρωσία. Μόνο που ένα μεγάλο μέρος αυτής της λευκής παραγωγής αφορά generic κρασιά, συχνά σε χαμηλούς βαθμούς, που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή αφρωδών οίνων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό που οι Ισπανοί φοβούνται αυτή τη στιγμή είναι, ότι εάν υπάρξει επιβράδυνση σε αυτές τις αγορές, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακυρώσεις παραγγελιών για ισπανικά generic λευκά».

Ομολογουμένως, ο ισπανικός τομέας έχει τη δυνατότητα να ανακατευθύνει ένα μη αμελητέο μέρος της παραγωγής του σε άλλα σημεία πώλησης, ιδίως σε γλεύκη, τα οποία ο διεθνής χρηματιστής περιγράφει ως «ένα είδος βαλβίδας για την ισπανική παραγωγή». Ωστόσο, η αύξηση του ενεργειακού κόστους έχει υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα των Ισπανών παραγωγών: «Αυτή τη στιγμή, ακόμη και με φθηνότερα σταφύλια, οι τιμές των διορθωμένων συμπυκνωμένων γλευκών στην Ισπανία είναι υψηλότερες από ό,τι στην Ιταλία. Αυτό μπορεί να αλλάξει λίγο τα πράγματα. Στην Ciatti, ετοιμάζουμε ήδη συμβόλαια προ συγκομιδής για συνεταιρισμούς στο Languedoc, που εξετάζουν ιταλικές προσφορές, ενώ εδώ και 5, ακόμη και σχεδόν 10 χρόνια, προμηθεύονται από την Ισπανία. Η τιμή εκκίνησης στην Ισπανία για τα συμπυκνωμένα γλεύκη είναι ισοδύναμη με μια ιταλική τιμή που παραδίδεται στα οινοποιεία του Languedoc, επομένως η διαφορά είναι αρκετά σημαντική», αναλύει ο Florian Ceschi, ο οποίος αποδίδει αυτό το φαινόμενο στο ενεργειακό κόστος που έχει αυξηθεί περισσότερο στην Ισπανία παρά στην Ιταλία. γνωρίζοντας ότι η παραγωγή ανακαθαρισμένων συμπυκνωμένων γλευκών απαιτεί αέριο και πετρέλαιο.

Τα ιταλικά κρασιά σε ανισορροπία

Η Ιταλία, επλήγη σκληρά από τον πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας, και από τον παγκόσμιο πονοκέφαλο των logistics επειδή είναι πολύ επικεντρωμένη στις μεγάλες εξαγωγές και ιδιαίτερα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έχει άλλα προβλήματα να διαχειριστεί. «Οι Ιταλοί εκτιμούν ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία θα αφαιρέσει 300 εκατομμύρια ευρώ από το ισοζύγιο των εξαγωγών τους. Αυτό είναι μάλλον ανησυχητικό, ειδικά επειδή επηρεάζει κυρίως προϊόντα που έχουν σχεδιαστεί σχεδόν ειδικά για Ρώσους, κυρίως σε τιμές εισαγωγικού επιπέδου, που πωλούνται μεταξύ 1,50 και 2,50 ευρώ. Οι όγκοι είναι μεγάλοι και αφορούν κυρίως spumante με βάση το μοσχάτο, κυρίως από το Veneto και το Piedmont. Το πρόβλημα είναι πού να κατευθύνουμε αυτά τα προϊόντα τώρα; Είναι πολύ περίπλοκο να εξαρτάσαι από μια ενιαία αγορά και ειδικά με προϊόντα που κανείς άλλος δεν θέλει». Όπως η Ισπανία, έτσι και η Ιταλία επηρεάζεται πολύ από την αύξηση του κόστους παραγωγής, με τη σταθερότητα των τιμών σε ορισμένα ιδιαίτερα περιζήτητα προϊόντα όπως το Prosecco να είναι αδύνατο να διασφαλιστεί. «Υπήρχαν ακόμη και οινοποιεία που, όταν δεν κατάφεραν να περάσουν αυτές τις ανατιμήσεις, σταμάτησαν να παράγουν γιατί έχασαν χρήματα από τις πωλήσεις τους».

Για την Ισπανία, ο David Martin παραπέμπει σε δύο πιθανά σενάρια για την τιμολογιακή πολιτική για την περίοδο 2022-2023: «Είτε θα ζήσουμε μια χρονιά σαν αυτή που μόλις πέρασε, με τιμές καθορισμένες στην αρχή του έτους που θα κάμπτονται προς το τέλος του έτους, ή θα υποχωρούν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους λόγω χαμηλότερων πωλήσεων και υψηλότερης παραγωγής». Σε κάθε περίπτωση, ο αντίκτυπος της αύξησης του κόστους παραγωγής στην τιμή των κρασιών δεν φαίνεται να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη, τουλάχιστον στη χύδην αγορά.

Headlines