Μέχρι πριν από περίπου δύο χρόνια, ο Ούτσε Αγκάντα και ο μεγαλύτερος αδελφός του Ραλ ήταν δύο τυπικοί 20άρηδες Αφροαμερικανοί από το Νιου Τζέρσι. Γεννημένοι σε μια οικογένεια νιγηριανής καταγωγής, έπαιζαν μπάσκετ στη γειτονιά τους και ονειρεύονταν το μέλλον τους χωρίς να στοχεύουν όμως στην αναγνωρισιμότητα. Μέχρι που ένα tweet, τους άλλαξε κυριολεκτικά πορεία στη ζωή. Αν και χωρίς πρότερη εμπειρία στην υποκριτική, οι δύο τους βρέθηκαν να πρωταγωνιστούν στην ταινία «Ανοδος: Η ιστορία των Αντετοκούνμπο» του Disney+ που έκανε πρεμιέρα αυτές τις ημέρες στην πλατφόρμα. Ο Ούτσε υποδύεται τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και ο Ραλ τον αδελφό του Θανάση, μπλέκοντας την πραγματική τους ζωή με την κινηματογραφική. Εχοντας πάρει μια καλή γεύση από τον κόσμο κάτω από τους προβολείς και μπροστά στις κάμερες, τα αδέλφια Αγκάντα φιλοδοξούν πλέον να κατακτήσουν τον κόσμο του θεάματος, όπως έκαναν οι ήρωές τους με το ΝΒΑ. Με αφορμή την επίσημη παρουσίαση της ταινίας στην Αθήνα, τα «Πρόσωπα» τους συνάντησαν και μοιράστηκαν μαζί τους την εμπειρία τους από την «Ανοδο» αλλά και την αγάπη τους για το μπάσκετ και βέβαια τους Αντετοκούνμπο.

Πώς πήρατε την απόφαση να συμμετάσχετε στην ταινία;

Ούτσε Αγκάντα: Είναι περίεργη ιστορία. Θυμάμαι ότι ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι μια μέρα και είδα ένα tweet του Γιάννη που έλεγε ότι η Disney κάνει μια ταινία για τη ζωή του και ψάχνουν κάποιους για να παίξουν εκείνον και τους αδελφούς του. Εγραφε ότι δεν είναι απαραίτητο να έχουν οι υποψήφιοι εμπειρία στην υποκριτική και είπα «Γιατί όχι; Δεν βλάπτει!». Ετσι, μπήκα στο Τwitter, πάτησα το λινκ και έστειλα ένα βίντεο που είχα τραβήξει μόνος μου. Λίγους μήνες αργότερα με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι πήρα τον ρόλο. Και μετά με ρώτησαν αν είχα μεγαλύτερο αδελφό ή κάποιον αδελφό γενικώς.

Ραλ Αγκάντα: Κι έτσι μου τηλεφώνησε. Σε εκείνο το σημείο εγώ ήμουν πολύ χαρούμενος για εκείνον που θα πρωταγωνιστούσε στην ταινία. Οταν μου ζήτησαν κι εμένα να περάσω από οντισιόν, σοκαρίστηκα. Οπότε γύρισα και εγώ ένα βίντεο με τον εαυτό μου και τους το έστειλα. Τους άρεσα και γύρισα άλλο ένα όπου έπαιζα μπάσκετ. Και μετά από αυτό μου ζήτησαν να διαβάσω το σενάριο μαζί μ’ εκείνον. Νομίζω πως ήδη με είχαν επιλέξει γιατί ακριβώς μετά από αυτό, ο casting director μας είπε: «Παιδιά θα πάτε μαζί στην Ελλάδα για να γυρίσετε την ταινία». Και ήμουν σοκαρισμένος.

Διαβάζοντας λίγο για εσάς, μου φάνηκε πως η δική σας η πορεία μέχρι την ταινία έχει αρκετά κοινά με του Γιάννη και του Θανάση. Το βλέπετε εσείς αυτό;

Ρ.Α.: Ναι, υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Θυμάμαι πως όταν γυρίζαμε την ταινία, ο ηθοποιός που παίζει τον πατέρα μας μας έλεγε πως η τέχνη μιμείται τη ζωή εδώ. Ο Θανάσης είναι μαζί με τον Γιάννη όταν επιλέγεται στο draft, εμείς πάμε μαζί στην Ελλάδα για να γυρίσουμε την ταινία.

Τι μάθατε από την οικογένεια Αντετοκούνμπο δουλεύοντας δίπλα τους;

Ο.Α.: Μόνο και μόνο η ιστορία τους, το γεγονός ότι δεν έχασαν ποτέ την πίστη τους αν και πέρασαν πολύ δύσκολα. Υπήρχαν στιγμές που έπρεπε να τρέξουν για να μην τους πιάσει η αστυνομία, δεν είχαν φαγητό, δεν είχαν χρήματα. Και κράτησαν την πίστη τους, συνέχισαν να δουλεύουν και τώρα τα κατάφεραν. Το να μην τα παρατάς, αν και ακούγεται σαν κλισέ, είναι η αλήθεια. Οσο συνεχίζεις να μένεις συνεπής σε αυτό, μπορείς να καταφέρεις ό,τι θέλεις.

Ρ.Α.: Η οικογένεια είναι το παν. Θυμάμαι να ακούω ένα podcast και κάποιος είπε μια ιστορία όπου ο Γιάννης ακολουθούσε μια συγκεκριμένη διατροφή για το μπάσκετ και δεν έτρωγε όλο το φαγητό αλλά το έδινε στα αδέλφια του. Και ήταν τόσο συγκινητικό. Αγαπούν ο ένας τον άλλον τόσο πολύ και σίγουρα εμπνεόμαστε από αυτό.

Ποια νομίζετε ότι είναι τα μηνύματα της ταινίας;

Ο.Α.: Υπάρχουν δύο μηνύματα. Το ένα είναι το ταξίδι και το γεγονός ότι δεν πρέπει ποτέ να το βάζεις κάτω, ανεξάρτητα του ποιος είσαι, από πού προέρχεσαι, πώς μοιάζεις. Οσο μένεις συνεπής και δουλεύεις σκληρά, μπορείς να έχεις ό,τι θέλεις.

Ρ.Α.: Και η οικογένεια. Είναι πάνω απ’ όλα μια ταινία για την οικογένεια και μετά για το μπάσκετ. Νομίζω ότι αυτό είναι το πιο βασικό στοιχείο, η οικογένεια.

Ο.Α.: Το μόνο που είχαν ήταν ο ένας τον άλλον. Το μοναδικό που ήξεραν ότι είχαν όταν γύριζαν σπίτι.

Ταυτίζεστε με τη φράση που ακούγεται συνέχεια στην ταινία «αν σκοράρει ένας, σκοράρει όλη η οικογένεια»;

Ο.Α.: Φυσικά! Αν κάνω κάτι, ξέρω ότι ο Ραλ με υποστηρίζει. Αν κάνει κάτι μεγάλο αυτός, τον υποστηρίζω εγώ. Οταν ένας σκοράρει, όλοι σκοράρουμε.

Ρ.Α.: Ετσι ακριβώς ένιωσα όταν εκείνος πήρε τον ρόλο στην ταινία, πολύ πριν μιλήσουν για εμένα. Οταν πήρε τον ρόλο ήμουν τόσο χαρούμενος, τόσο περήφανος για εκείνον.

Πριν από την ταινία, ήσασταν φαν του Γιάννη;

Ο.Α.: Φυσικά! Πρέπει να είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που πέρασαν ποτέ από το ΝΒΑ. Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες της λίγκας εδώ και πολλά χρόνια. Παρακολουθούμε πολύ μπάσκετ και φυσικά τον ξέραμε. Ξεχωρίζει στη λίγκα.

Ρ.Α.: Εγώ ήμουν φαν του από τότε που τον επέλεξαν στο draft. Πρέπει να υποστηρίζουμε τους νιγηριανούς αδελφούς μας, έτσι;

Παίζετε κι εσείς μπάσκετ;

Ρ.Α.: Ναι, παίζουμε μπάσκετ σχεδόν όλη μας τη ζωή.

Ο.Α.: Εγώ παίζω από το γυμνάσιο και πλέον παίζουμε στη γειτονιά.

Ρ.Α.: Είτε παίζουμε, είτε όχι, πάντα μας αρέσει να παρακολουθούμε το άθλημα. Είναι απίστευτο. Αγαπώ τόσο πολύ το μπάσκετ.

Ποια ομάδα υποστηρίζετε;

Ρ.Α.: Τώρα υποστηρίζουμε πλέον τους Μπακς. Πριν ήμουν περισσότερο φίλαθλος του μπάσκετ, οι περισσότεροι αγαπημένοι μου παίκτες είχαν αποσυρθεί.

Ο.Α.: Οι περισσότεροι νομίζουν ότι τους κάνουμε πλάκα αλλά κανένας από τους δύο μας δεν είχε μια συγκεκριμένη ομάδα. Παρακολουθώντας τους Αντετοκούνμπο τόσα χρόνια, θέλουμε πλέον να πηγαίνουν καλά.

Ρ.Α.: Ζητοκραυγάζω για εκείνους κάθε φορά που τους βλέπω στο παρκέ.

Ετσι είναι και στην Ελλάδα. Ξαφνικά όλοι υποστηρίζουν τους Μπακς.

Ο.Α.: Περπατώντας στον δρόμο στην Αθήνα παρατήρησα ότι υπήρχαν παντού φανέλες του Γιάννη.

Ρ.Α.: Στα μαγαζιά της Nike οι μισές φανέλες είναι Γιάννης και όλες οι υπόλοιπες είναι μαζί σ’ ένα μικρό τμήμα.

Τι κρατάτε από το «Rise»;

Ο.Α.: Πήγαμε σε μια εντελώς νέα για μας χώρα. Είδαμε πολλά πράγματα. Νομίζω ότι αυτό είναι ανεκτίμητης σημασίας.

Ρ.Α.: Οι άνθρωποι που γνωρίσαμε, τα πράγματα που είδαμε. Ηταν εκπληκτικό όλο αυτό. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.

Πώς σας φάνηκε η Ελλάδα όσο ήσασταν εδώ;

Ρ.Α.: Η Αθήνα πλέον η αγαπημένη μου πόλη σε όλο τον κόσμο.

Ο.Α.: Ηταν φανταστικά. Οι άνθρωποι είναι τόσο καλοί και όλα είναι πολύ καλά.

Ρ.Α.: Ενας από τους body doubles που είχαμε ήταν από την Ελλάδα, οπότε μας έδειξε τα πάντα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι της ταινίας;

Ρ.Α.: Νομίζω ότι η αγαπημένη μου σκηνή είναι εκείνη του draft. Αν και όλοι ξέρουν ότι επιλέγεται έχω πάντα αγωνία. Με κάνει να αισθανθώ τέτοια ένταση. Οταν ανεβαίνει ο κομισάριος στη σκηνή και λέει το όνομά του είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο.

Ο.Α.: Νομίζω πως οποιαδήποτε σκηνή που είναι όλη η οικογένεια μαζί και χαμογελούν. Οταν οδηγούν δίπλα στη θάλασσα και είναι όλοι χαμογελαστοί. Γνωρίζοντας το πόσο δύσκολα ήταν για εκείνους, το να τους βλέπω να χαμογελούν, μπορείς να καταλάβεις ότι αυτό που πραγματικά τους κάνει να χαμογελούν είναι η οικογένειά τους.

Headlines