Δράματα

Δεν γνωρίζω πόσοι έχουν αντιληφθεί ότι την ώρα που στην επικαιρότητα κυριαρχούν και συζητιούνται θέματα πολιτικής και καθημερινότητας, στα social media εκτυλίσσονται κάθε τρεις και λίγο διάφορα δράματα. Πολλές φορές μεγάλης έκτασης, συχνά με «θύματα», μίσος και μπόλικη εχθροπάθεια και σχεδόν πάντα δυσανάλογης έντασης σε σχέση με το περιεχόμενό τους.

Στο τελευταίο επεισόδιο πρωταγωνιστές ήταν πασίγνωστη εταιρεία μπίρας, η οποία αποφάσισε να διακόψει τη συνεργασία της με influencer η οποία έγραφε στις αναρτήσεις της στο Instagram «Γαμ…αι Μητσοτάκη». Κάποιοι το βρήκαν λογικό και επόμενο δικαιώνοντας την εταιρεία, κάποιοι υπερβολικό καταδικάζοντάς την και κάπου εκεί, ως είθισται, επιλήφθηκε του ζητήματος ο Αρειος Πάγος, δηλαδή οι κομματικοί στρατοί του Twitter. Μέσα σε λίγες ώρες λανσάρισαν το γνωστό hashtag «cancel» με το όνομα της εταιρείας, καθυβρίζοντάς την επειδή τόλμησε να θεωρήσει ότι μάλλον δεν την τιμά να εκπροσωπείται από άτομο το οποίο γράφει στο Instagram «γαμ..σαι» στον Πρωθυπουργό της χώρας. Χαριτωμένη λεπτομέρεια, οι λογαριασμοί που καλούσαν να κάνουμε cancel στην εταιρεία επειδή διέκοψε τη συνεργασία με την influencer ήταν οι ίδιοι με αυτούς που προ λίγων εβδομάδων ζητούσαν την απόλυση εργαζομένου σουπερμάρκετ επειδή είχε γράψει αρνητικό σχόλιο για τον ΣΥΡΙΖΑ στο Facebook.

Business as usual για κάποιους ψηφιακούς δικαστές, που με ιεραποστολικό μένος αναλαμβάνουν να αποδώσουν δικαιοσύνη με βάση τα δικά τους συμπεράσματα που λίγη σημασία έχει εάν βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα. Αρκεί μια αποσπασματική δήλωση κάποιου ή ένα πετσοκομμένο screenshot. Η έννοια του cancel culture έχει αποκτήσει νέα διάσταση στα ελληνικά social media και χωρίς ίχνος ηθικού ή άλλου ενδοιασμού ακυρώνει πρόσωπα, εταιρείες, κοινότητες, μέσα ενημέρωσης. Λίγες μέρες μετά οι ίδιοι άνθρωποι κλαίνε και οδύρονται για την ανεξαρτησία των ΜΜΕ, τα οποία μας καλούν να κάνουμε «cancel» εάν δεν αναπαράγουν την άποψη που οι ίδιοι έχουν. Ζωή σε eco chambers με άτομα που ζουν στη δική τους πραγματικότητα, με δικές τους βεβαιότητες, που ενδυναμώνονται από τις ίδιες προσλαμβάνουσες και τις ίδιες πηγές ενημέρωσης. Τα αδιανόητα δείχνουν λογικά σε ένα παιχνίδι φανατισμού ατόμων με τις ίδιες απόψεις. Που μπορούν να υποστηρίξουν κάτι και το αντίθετό του, ανάλογα με το τι εξυπηρετεί η ατζέντα. Το καλό είναι ότι τα δράματα τα ζουν μόνοι τους οι πρωταγωνιστές τους στα social media, το κακό ότι η βάση των πρωταγωνιστών αυξάνεται διαρκώς.