Η ατζέντα του Ερντογάν, οι πλασιέ στο παζάρι της έντασης και ο «χάρτης Μπαχτσελί»

Πόσο σημαντική είναι η ατζέντα στην πολιτική ημερήσια διάταξη; Ποιος τη διαμορφώνει; Ποιος την επηρεάζει; Ποιος την καθοδηγεί; Και τελικά ποιος την επιβάλλει; Πόσο σημαντικό είναι για μία χώρα και για μία κυβέρνηση που αντιμετωπίζει ζήτημα απειλής πολέμου, όπως το casus belli της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, να μην πέφτει στην παγίδα να την εγκλωβίζει ο αντίπαλος στην δική του ατζέντα;

Σε αυτό επιχειρεί να απαντήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν επαναλαμβάνει, σχεδόν εμμονικά, ότι η Αθήνα δεν έχει πρόθεση να παρασυρθεί στην ακραία ρητορική της Άγκυρας και θα επιμείνει να απαντά με ψυχραιμία. Θα επιμείνει να απαντά θεσμικά. Να ενημερώνει τους εταίρους και συμμάχους της. Να κινείται και να καθορίζει τις αντιδράσεις της στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Θεωρώντας την εδαφική ακεραιότητα, όπως υπογράμμισε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας «ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας όλων των κρατών είναι για την Ελλάδα το ιερό ευαγγέλιο της εξωτερικής μας πολιτικής».

Διαβάστε επίσης: Μητσοτάκης: Καλεί τον Ερντογάν να απαντήσει για τον χάρτη Μπαχτσελί

Ποιον θα ωφελούσε η νευρική αντίδραση της Αθήνας

Και είναι αλήθεια ότι μία νευρική και εκτός ορίων αντίδραση της Αθήνας, σαν αυτή που επιχειρεί να προκαλέσει το ίδιο εμμονικά η Άγκυρα θα έβλαπτε πρώτα από όλα τις ελληνικές θέσεις. Και αυτό το γνωρίζουν σε όλα τα πολιτικά γραφεία. Κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα. Και η πλειοψηφία προσπαθεί να το εφαρμόσει.

Οι πλασιέ του Ερντογάν και το παζάρι της έντασης

Ωστόσο η ένταση «πουλάει». Και το κοινό «αγοράζει». Και ο Ερντογάν «πουλάει» ένταση τόσο στο εσωτερικό του όσο και στην Ελλάδα. Μέσω διαφόρων πλασιέ. Θεσμικών και μη. Ανάλογα με την περίσταση. Ο κάθε πλασιέ έχει τη δική του βαρύτητα, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Με πλέον σημαίνοντα τον ίδιο τον Ερντογάν.

Ο χάρτης των Γκρίζων Λύκων που δόθηκε ως «δώρο» στον Ντεβλέτ Μπαχτσελί προκάλεσε συγκεκριμένο θόρυβο στην Ελλάδα. Εκτιμήθηκε όμως και ως ένα χαρτί στα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ένα «χαρτί» που ο πρωθυπουργός «έπαιξε» με την ανάρτηση του, θέλοντας να εκθέσει τον Ερντογάν διά του κυβερνητικού του εταίρου. Θα έπρεπε να παίξει αυτό το «χαρτί» κάποιος πιο χαμηλά στην ιεραρχία; Ελέγχεται, θα πουν κάποιοι.

Ο ρόλος του τουρκικού Τύπου

Ο Ερντογάν αντέδρασε στην ανάρτηση Μητσοτάκη ενεργοποιώντας τα ΜΜΕ. Ο τουρκικός Τύπος πέτυχε να βάλει την ατζέντα του Ερντογάν στα ελληνικά ΜΜΕ. Άρθρα, σχόλια, πρωτοσέλιδα, ρεπορτάζ, στην Τουρκία, έσπευσαν να αναγνώσουν στην αντίδραση της Αθήνας «φόβο».

Αλήθεια όμως πόσο «τρόμαξε» την Αθήνα ο χάρτης των «Γκρίζων Λύκων»; Και τελικά πόση περισσότερη σημασία έδωσε η Αθήνα, όχι μόνο η κυβέρνηση, αλλά συνολικά, στον ακροδεξιό εταίρο του Ερντογάν; Και εν τέλει έχει ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί τέτοιο πολιτικό μέγεθος που να δικαιολογεί τέτοια προσοχή και τόσο θόρυβο; Ή μήπως «αγοράσαμε» ότι μας πούλησε ο πλασιέ χωρίς να ζυγίσουμε την τιμή με την πραγματική αξία της «πρόκλησης»;

Ποια η αξία του Μπαχτσελί;

Ο ακροδεξιός εταίρος του Ερντογάν δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αμελητέα ποσότητα. Ούτε μπορεί κανείς να τον αγνοήσει. Αλλωστε πολλές φορές έχει λειτουργήσει σαν «λαγός» στην τουρκική πολιτική σκηνή. Έχει πει όσα ο Ερντογάν δεν θέλει να πει. Έχει συντηρήσει την ένταση. Έχει χρησιμεύσει ακόμα και για να φανεί ο Ερντογάν πιο διαλλακτικός μέσα σε ένα «δύσκολο εσωτερικό περιβάλλον». Ωστόσο δεν έχει κανένα θεσμικό ρόλο. Κανένα κυβερνητικό ρόλο. Δεν είναι καν υπουργός, για να μπορέσει να συγκριθεί με αντίστοιχες προσωπικότητες που βρέθηκαν σε θέσεις εξουσίας στην Ελλάδα στο παρελθόν και εξέφραζαν ακραίες θέσεις, σε αντίθεση με τα όσα πρέσβευε το μεγαλύτερο κόμμα της συμπολίτευσης.

Οι Γκρίζοι Λύκοι και το παρακράτος

Άρα γιατί τόσος θόρυβος; Και γιατί τόση έμφαση στις προκλήσεις που επιχειρεί;

Ο «χάρτης Μπαχτσελί» δικαιολογεί το θόρυβο – και αυτό εν μέρει – μόνο σε συνδυασμό με τους «Γκρίζους Λύκους». Όχι για την αξία του χάρτη, η οποία υπάρχει μόνο σε επίπεδο προπαγάνδας. Και αυτή θα έπρεπε να εξαντλείται στο εσωτερικό της Τουρκίας.  Αλλά για το πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν πολιτικά οι «Γκρίζοι Λύκοι» ως παρακρατικός μηχανισμός απέναντι στην Ελλάδα, που αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Και σε επίπεδο προπαγάνδας στην Αθήνα ο θόρυβος που προκάλεσε ο χάρτης έδωσε στον Ερντογάν το χώρο να επιβάλει ατζέντα.

Επιμονή στην ψυχραιμία

Θα επιστρέψω λοιπόν κι εγώ στην εμμονή του Κυριάκου Μητσοτάκη για ψυχραιμία και αποστάσεις από την ρητορική της Άγκυρας. Αποστάσεις που θα αφήσουν εκτός των τειχών την ατζέντα Ερντογάν. Δίνοντας στον κάθε «πλασιέ» την πραγματική του αξία…