Σάνα Μάριν: Είναι ο μισογυνισμός, ανόητε…

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που η πρωθυπουργός της Φινλανδίας Σάνα Μάριν απασχολεί τη δημοσιότητα. Οχι για το πολιτικό της έργο αλλά για τις ενδυματολογικές της επιλογές, για το πώς «γράφουν» επάνω της και για τη συζήτηση που προκαλούν σε έναν ψηφιακό κόσμο όπου όλοι διεκδικούν να έχουν γνώμη για όλα.

Η πρώτη ήταν πριν από έναν, περίπου, μήνα όταν κάποιος παπαράτσι τη φωτογράφισε ενώ είχε βγάλει βόλτα το μωρό της με το καροτσάκι. Η «πίσω όψη» της, που διαγραφόταν έντονα λόγω του κολάν που φορούσε, θεωρήθηκε τεκμήριο σεξισμού και το κατήγγειλαν, στη χώρα της, οι αρμόδιοι φορείς.

Τώρα, σειρά είχε η εμφάνισή της σε ένα ροκ φεστιβάλ που γίνεται κάθε χρόνο στη Φινλανδία, στο νησί Ρουισάλο. Η Μάριν φορούσε τζιν ξεφτισμένο σορτς, μαύρο Τ-σερτ, δερμάτινο μπουφάν τύπου «περφέκτο» και μαύρα αρβυλάκια.

«Σούπερ, ροκ εμφάνιση» τη χαρακτήρισε η, κατά τα άλλα, αδυσώπητη fashion police του Διαδικτύου που αποθέωσε την cool πρωθυπουργό. Το δε ελληνικό κοινό μάλλον μελαγχόλησε διότι αποφάνθηκε ότι εμείς δεν θα δούμε ποτέ ελληνίδα πολιτικό και δη πρωθυπουργό (καλά, ας δούμε πρώτα γυναίκα πρωθυπουργό και τα άλλα τα βρίσκουμε) με τέτοια εμφάνιση επειδή είμαστε σοβαροφανείς, συντηρητικοί και δήθεν σε αντίθεση με τους «προχώ» του Βορρά.

Ψυχραιμία παιδιά διότι, διαβάζοντας τέτοιου ύφους σχόλια, είναι σαν να βλέπω τον μεσήλικα θείο που, στα οικογενειακά τραπέζια, κάθεται με τη «νεολαία» μήπως και τσιμπήσει πόντους νεότητας. Πρώτα απ’ όλα, το outfit της φινλανδής πρωθυπουργού δεν το λες ροκ. Μπορεί να το έλεγαν πριν από τριάντα χρόνια (τότε που ήταν νεολαίος και ο μεσήλικας θείος) αλλά όχι πια.

Σήμερα έτσι ντύνονται οι νέες γυναίκες όταν πρόκειται να πάνε σε μία συναυλία ακόμη και του Θανάση Παπακωνσταντίνου (που επίσης δεν τον λες ροκ). Για να μπορούν να κουνηθούν, να χορέψουν, να νιώθουν άνετα. Και η Σάνα Μάριν είναι μία νέα γυναίκα, μια millennial, η πρώτη millennial αρχηγός κράτους στον κόσμο. Δεν θα ντυθεί ούτε σαν την Ανγκελα Μέρκελ ούτε σαν την Ούρσουλα φορ ντεν Λάιεν. Που δηλαδή, ούτε η Μέρκελ θα πήγαινε σε μια ροκ συναυλία με το φιστικί σακάκι της. (Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα πήγαινε καθόλου σε μια ροκ συναυλία).

Επίσης, απ’ όσα διάβασα, η παρουσία της Μάριν στο συγκεκριμένο event δεν ήταν υπηρεσιακή. Δεν πήγε εκεί ως πρωθυπουργός αλλά ως πολίτης (υπάρχουν λαοί και ακροατήρια που μπορούν να τα ξεχωρίσουν αυτά τα δύο). Στις επίσημες εμφανίσεις της ξέρει να «φορά» πολύ καλά τον ρόλο της πρωθυπουργού. Σε όσες φωτογραφίες της ανέτρεξα δεν είδα ούτε γόβες στιλέτο, ούτε πολύ κοντά (αν και η σιλουέτα της το επιτρέπει) ούτε πολύ στενά ούτε πολύ γυμνά. Τα μοκασίνια και τα απλά σύνολα που προτιμά δείχνουν μια γυναίκα που ξέρει πολύ καλά πώς να «μπαινοβγαίνει» στις ιδιότητές της. Και που υποστηρίζει, ακόμη και ενδυματολογικά την προσωπική της ζωή, ακριβώς για να μπορεί να προστατέψει.

Θα μπορούσαμε να φανταστούμε μια ελληνίδα πολιτικό με τέτοια αμφίεση ακόμη και σε ιδιωτική εμφάνιση; Δεν νομίζω. Ούτε Ελληνίδα ούτε ξένη. Ποια δηλαδή; Την Κάμαλα Χάρις ή την Ντόρα Μπακογιάννη; Δεν είναι χαζές. Οι ευειδείς Εύα Καϊλή, Ελενα Ράπτη, Ελενα Κουντουρά και όσες άλλες ξεχνώ μοιάζει να ξέρουν πολύ καλά το μυστικό κομψότητας των Γαλλίδων που λέει ότι μια γυναίκα, μετά τα σαράντα, δεν φορά σορτς ακόμη κι αν έχει άψογα πόδια.

Η Δόμνα Μιχαηλίδου έχει καμπύλες και, ένα τέτοιο ρούχο, θα έδειχνε προκλητικό. Τη μόνη που μπορώ να σκεφτώ είναι την Εφη Αχτσιόγλου, αυστηρά και μόνο όμως σε κάποια συναυλία – έστω και του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Το θέμα θα ήταν αν θα μπορούσε να το υποστηρίξει. Αν στην (επιτρέψτε μου τον νεολογισμό) «κοινωνική αισθητική» της θα ταίριαζε το συγκεκριμενο ρούχο.

Γιατί αυτό ακριβώς είναι το x-factor της Σάνα Μάριν που της επιτρέπει να φορά ένα τέτοιο ρούχο χωρίς να την «καταπίνει». Είναι μια γυναίκα που δεν έχει μεγαλώσει συμβατικά. Η ίδια έχει μιλήσει για τα στερημένα παιδικά χρόνια και για τον αλκοολικό πατέρα της που εγκατέλειψε την οικογένεια. Για τη σύντροφο της μητέρας της που τη μεγάλωσε σαν δεύτερος γονιός γι’ αυτό και θεωρεί τον εαυτό της «παιδί του ουράνιου τόξου».

Η πρωθυπουργός της Φινλανδίας δεν είναι, μόνο, μια πολιτικός της νέας εποχής. Είναι ένας άνθρωπος της νέας εποχής. Και έγινε πρόεδρος της φινλανδικής κυβέρνησης στα 34 χρόνια της, μία ηλικία που, αν κάποια γίνει υπουργός ή υφυπουργός στην Ελλάδα, αποτελεί είδηση και αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη. Οταν, λοιπόν, στη χώρα μας δυσπιστούμε απέναντι σε μια νέα γυναίκα, σιγά μη δεν δυσπιστήσουμε στο ρούχο της.