Αφοπλισμός: Η ώρα του αντεστραμμένου πυραύλου

Χωρίς υπερβολές, δυσοίωνες ή ευοίωνες προβλέψεις, οι αυτοδιαλυτικές τάσεις στους κόλπους της άλλοτε, κατά τα φαινόμενα κραταιάς Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτά λοιπόν τα ανήσυχα σημάδια προοιωνίζονται την αρχή ενός μάλλον νομοτελειακού τέλους για τη χαλαρή και πολλών ταχυτήτων ΕΕ.

Μία παρόμοια έκβαση θ’ άνοιγε ανετότατα το δρόμο μίας Ευρωπαϊκής Ένωσης 100% καπελωμένης από το αθεράπευτα ασύδοτο ιμπεριαλιστικό ΝΑΤΟ. Μίας ΕΕ χωρίς πυξίδα ασφαλούς περαιτέρω πορείας στα αναστενάρια, στις πυροβασίες των δυτικών προστατών της Ουκρανίας που είναι ταυτόχρονα εν δυνάμει πολεμικοί αντίπαλοι του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι «έτοιμος για όλα» ακόμη και για θερμοπυρηνική σύγκρουση με την ετερόκλιτη και κάθε άλλο παρά υπολογίσιμη ευρω-νατο-αμερικανική συμμαχία, όταν μάλιστα ήδη εκδηλώνονται σταδιακές αποσκιρτήσεις ορισμένων κρατών-μελών της ΕΕ.

Σε περίπτωση κατά την οποία η «συμμαχία» αυτή θα συρρικνωθεί αποκλειστικά στον αμερικανο-νατοϊκό χώρο τότε είναι βέβαιο ότι οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις θα γεμίσουν από συντρίμμια τη μισή τουλάχιστον επικράτεια των 27 χωρών-μελών της ΕΕ.  Και τότε το μόνο που απομένει όχι μόνον για τη σωτηρία της ΕΕ αλλά και της πολλαπλάσιας σε έκταση Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι η σύμπηξη ενός ευρύτατου διακρατικού λαϊκού Μετώπου Ειρήνης. Με πορείες και συλλαλητήρια σε 24ωρη βάση ώστε να πειθαναγκαστούν οι ηγεσίες των αντιμαχομένων σε ανακωχές και τελική ειρήνευση.

Δεν είναι τυχαίο και συμπτωματικό το ότι κάθε μέρα πληθαίνουν από τα στόματα κορυφαίων στρατιωτικών… «ψύχραιμες» προβλέψεις για Τρίτο Παγκόσμιο Πυρηνικό Όλεθρο, μετά την τραγωδία και τις γενοκτονίες της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Κατά την όντως και όχι κατά τα φαινόμενα άποψη του γράφοντος αυτό το σημείωμα, οι «επίσημες» προβλέψεις είναι λίγο-πολύ προκατασκευασμένες στα εργαστήρια της χειραγώγησης εκατομμυρίων απονήρευτων ανθρώπων, στην αντίληψη και τη μοιρολατρική υποταγή, ότι όλοι οι πόλεμοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα ανθρώπινα πεπρωμένα. Άρα, αυτή η παραπλανητική εκστρατεία στοχεύει στη μαζική μετατροπή των κοινωνιών σε αγέλες, σε κοπάδια αθώων προβάτων, που εγκλωβίζονται στα πολεμικά σφαγεία. Σ’ αυτούς τους τόπους των εγκλημάτων που αποδίδουν μυθικά χρηματικά bonus στις πολεμικές βιομηχανίες.

Όλο αυτό το παράδοξο σκηνικό των πονηρών ημερών της ρωσο-ουκρανικής σύρραξης είναι προφανέστατο, ότι στοχεύει στο να υποταχτούν όλες οι κοινωνίες στην υπερεξουσία των βιομηχανιών πολεμικού εξοντωτικού εξοπλισμού.

Στα πολιτικά χρόνια της Ελλάδας το παλλαϊκό κίνημα υπέρ της ειρήνης είχε ως κορυφαίο εκφραστή του τον Γρηγόρη Λαμπράκη. Στην άνω φωτογραφία ο Λαμπράκης με το πανώ με τα σύμβολα της Ειρήνης ηγείται της πορείας από τον Μαραθώνα στην Αθήνα. Στην κάτω φωτογραφία χιλιάδες Αθηναίοι αλλά και από την υπόλοιπη Ελλάδα στην παλλαϊκή κηδεία του Λαμπράκη.

Σ’ αυτές ακριβώς τις βιομηχανίες ομνύουν την πίστη τους ορισμένες κυβερνήσεις με το παραπλανητικό πρόσχημα, ότι ασκούν την εξουσία τους εν ονόματι των συνταγματικώς κατοχυρωμένων αρχών της λαϊκής κυριαρχίας, φυσικά και εν ονόματι του σεβασμού προς την δια της ψήφου ανάδειξη των εκπροσώπων της εξουσίας, είτε στα κυβερνητικά, είτε στα αντιπολιτευτικά έδρανα των κοινοβουλίων.

Με παρόμοια παραπλανητικά προσχήματα το ΝΑΤΟ ενώ την επομένη της αυτοδιάλυσης του αντίρροπου στρατιωτικού Συμφώνου της Βαρσοβίας, ήταν υποχρεωμένο να κηρύξει εν ονόματι της διεθνούς ειρήνης τη δική του αυτοδιάλυση, τελείως αναίσχυντα ανεκοίνωνε ότι θα συνεχίσει την πορεία του, ως οργάνωση με ανθρωπιστικούς και πολιτιστικούς στόχους. Και μάλιστα αυτές οι δηλώσεις γίνονταν, από επίσημα χείλη στρατιωτικών με ύπατα αξιώματα.

Η Ελλάδα, δια των στρατιωτικών της επιτελών, δεν υστέρησε στην κάθε άλλο παρά πειστική αυτή εκστρατεία παραπλάνησης της Κοινής Γνώμης και αυτό βέβαια κατ’ εντολήν της τότε ηγεσίας του ΝΑΤΟ. Όπως ήταν μαθηματικά αναμενόμενο επαληθεύτηκε μέσα σε λίγα χρόνια το επίγραμμα «άνθρακες οι θησαυροί».

Τότε και οι δύο αμυντικο-επιθετικοί συνασπισμοί δεν κατόρθωσαν να πείσουν την παγκόσμια Κοινή Γνώμη για τις… αγαθές προαιρέσεις των «προστατών» στα κράτη της Ευρασίας. Οι μεν αμερικανοί στρατοκράτες από αρχικά απλοί επισκέπτες αυτοπροβιβάστηκαν σε ασύδοτους επικυρίαρχους στα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ. Οι δε Ρώσοι έγιναν κλωτσηδόν απόβλητοι από το αφγανικό ανταρτικό σώμα…

Φοιτητές και φοιτήτριες του ΕΚΠΑ, μέλη του Φοιτητικού Φιλειρηνικού συλλόγου «Μπέρτραντ Ρασέλ» συνοδεύουν την σωρό του Λαμπράκη με την ελληνική σημαία και τον αντεστραμμένο πύραυλο, σήμα του Αφοπλισμού και της Ειρήνης. Πρώτος δεξιά, ο επικεφαλής του συλλόγου και συμφοιτητής μου στη Νομική του ΕΚΠΑ Μιχάλης Περιστεράκης.

Στο σημείο αυτό θ’ αναφερθώ σε μία συνέντευξη που μου είχε δώσει ο Κορνήλιος Καστοριάδης για την «Ελευθεροτυπία». Τότε (1986) ο γνωστός διανοούμενος και παλαιός εκπρόσωπος της Τετάρτης Διεθνούς στην ερώτησή μου «Πώς αξιολογείτε τη ρωσική κατακτητική εισβολή στο Αφγανιστάν» απάντησε: «Η εισβολή αυτή θα είναι το τέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας; Διότι οι σοβιετικοί εισβολείς καταρράκωσαν το σοσιαλιστικό δόγμα “περισσότερο βούτυρο-λιγότερα κανόνια” εφαρμόζοντας το εντελώς αντίθετο…».

Το βέβαιο πάντως είναι ότι όσο χρονίζει και επιμηκύνεται η θερμοπολεμική ρήξη στην Ουκρανία, άλλο τόσο επιβάλλεται ν’ αντιμετωπισθεί με χείμαρρους λαϊκών κινητοποιήσεων η πολεμοκαπηλεία. Στη δεκαετία του ’60 ο Μπέρτραντ Ρασέλ, κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας συνήγειρε εκατομμύρια διαδηλωτές υπέρ του Αφοπλισμού και της Ειρήνης. Στην ίδια δεκαετία, η μορφή του Γρηγόρη Λαμπράκη έγινε παράδειγμα ανθρωπιάς και αυταπάρνησης στην πιο αποκρουστική φάση μίας φασιστικής πολεμοκαπηλείας. Η δολοφονία του καλώς ή κακώς χρεώθηκε στον τότε πρωθυπουργό Κων. Καραμανλή που ο Γεώργιος Παπανδρέου τον χαρακτήρισε ως ηθικό αυτουργό της δολοφονίας του από τον φασιστικό υπόκοσμο της Θεσσαλονίκης. Υπό το κράτος της παλλαϊκής κατακραυγής για τη δολοφονία του Λαμπράκη ο Κ. Καραμανλής κατέφυγε στο Παρίσι με νυχτερινή αεροπορική πτήση και με το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης.

Προσωπικά δεν έχω την παραμικρότερη αμφιβολία ότι στη σημερινή κόψη του πολεμοκαπηλικού ξυραφιού η μόνη απαλλαγή όχι μόνον του ελληνικού λαού αλλά και των λαών των άλλων 26 κρατών-μελών της ΕΕ είναι οι παλλαϊκές διαδηλώσεις με κυρίαρχα συνθήματα «Αφοπλισμός» και «Ειρήνη».