Τίτλους τέλους έριξαν το βράδυ της Πέμπτης (7/7) οι «Άγριες Μέλισσες». Μετά από τρία χρόνια και 421 επεισόδια η αγαπημένη τηλεοπτικά σειρά αποχαιρέτησε τους τηλεθεατές με ένα καθηλωτικό επεισόδιο.

Το Διαφάνι, ένα μικρό χωριό που χώρεσε όλον τον κόσμο, έσβησε τα φώτα του, με τους περισσότερους ήρωες να δικαιώνονται και άλλους να βρίσκουν τραγικό τέλος.

Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής που υποδύθηκε τον «Κυριάκο» και ήταν ένας από τους χαρακτήρες που υπήρχαν στη σειρά από το πρώτο επεισόδιο μίλησε στο περιοδικό «7 μέρες tv» για το συγκλονιστικό φινάλε, το τελευταίο γύρισμα στην Κωπαΐδα, αλλά και τη σχέση του ήρωά του με την «Ουρανία».

«Βίωσα χιλιάδες συναισθήματα»

«Ήταν το σίριαλ που άφησε εποχή στην ελληνική μυθοπλασία, μια σειρά ορόσημο», είπε αρχικά ο ηθοποιός.

Και πρόσθεσε: «Η ιδέα για τη δημιουργία της από τους σεναριογράφους Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρο Καλκόβαλη, το σίριαλ ως ολότητα, με την αισθητική και τη σκηνοθεσία του Λευτέρη Χαρίτου, η απόφασή τους να ασχοληθούν με γεγονότα που σημάδεψαν τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, οι μεγάλες αλλαγές στην πορεία των ηρώων, το δυνατό θεατρικό καστ έκαναν τις Άγριες Μέλισσες μια παραγωγή που σπάνια πραγματοποιείται ακόμη και σε εκατό χρόνια».

«Για μένα ο ρόλος του Κυριάκου ήταν τόσο πολυδιάστατος, που δεν περίμενα ποτέ ότι αυτός ο κλαριντζής του κάμπου θα έφτανε να δει το παιδί του βασανισμένο και εξόριστο στη Λέρο. Οι σεναριογράφοι και ο σκηνοθέτης μου έδωσαν μια μεγάλη ευκαιρία μέσα από τον Κυριάκο να βιώσω χιλιάδες συναισθήματα», συμπλήρωσε.

«Με τη Λέρο ωρίμασα»

Αναφορικά με τις δύσκολες υποκριτικά στιγμές που είχε, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ανέφερε: «Αδιαμφισβήτητα η ξεφτίλα και η ντροπή που ένιωσε ο Κυριάκος όταν η Ουρανία συνάντησε την αρραβωνιάρα του, τη Μαρίκα την τραγουδίστρια, ενώ ήταν ήδη παντρεμένος μαζί της. Το σκίσιμο του διαζυγίου από την Ουρανία και η δεύτερη ευκαιρία που έδωσε στο γάμο τους, ο ερχομός του γιου του, του Μπάμπη, στο Διαφάνι και η μεταξύ τους κόντρα. Η Λέρος όμως ήταν η βαθιά ωρίμανση του ήρωα, η πιο δυνατή του στιγμή. Το να βλέπει ένας πατέρας το γιο του να βγαίνει από τα σίδερα μιας φυλακής μαυρισμένος από το ξύλο είναι γολγοθάς».

«Έρωτες, γάμοι, έρχονται στη ζωή και παρέρχονται. Η σχέση γονέα και παιδιού, όμως, είναι καταλυτική και για πάντα. Ποτέ ένας πατέρας δεν θα πάψει να είναι πατέρας. Σύζυγος μπορείς να πάψεις να είσαι κάποια στιγμή της ζωής σου, πατέρας ποτέ. Θυμάμαι ότι με τον Γιάννη Βασιλώττο, που υποδυόταν τον Μπάμπη στη σειρά, είχαμε να βρεθούμε καιρό γιατί δουλεύαμε με άλλα συνεργεία και σκηνοθέτες. Έτσι, όταν άνοιξε η πόρτα της φυλακής στη Λέρο, πραγματικά χάρηκε ο ένας που είδε τον άλλον και η σκηνή ήταν πιο αληθινή», υπογράμμισε σχετικά.

Όσο για το πώς ήταν το τελευταίο γύρισμα στην πεδιάδα της Κωπαΐδας, αποκάλυψε: «Στην Κωπαΐδα τελειώσαμε όλοι τα γυρίσματά μας και έμειναν κάποια για την Κίτσου, τον Γκοτσόπουλο, τη Μιχαλάκη και την Τρίγγου. Ήταν πολύ ιδιαίτερα και συγκινητικά τα γυρίσματα εκεί, ανάμεσα στη χαρά και τη λύπη. Όλοι μας αισθανόμασταν μεγάλη ευγνωμοσύνη που πήραμε μέρος στις Άγριες Μέλισσες και ταυτόχρονα υπήρχε μια θλίψη για το ταξίδι που έφτασε στο τέλος του».

«Από τη μία νιώθαμε τυχεροί και από την άλλη λυπημένοι που δεν θα βλέπαμε ξανά ο ένας τον άλλον στο Διαφάνι. Όλοι οι συντελεστές, από τους ηθοποιούς μέχρι τους τεχνικούς, ήταν ένας κι ένας. Καλά παιδιά. Η ομάδα κέρδισε, η ομάδα ξεχώρισε. Ο ένας καμάρωνε για τον άλλον. Αυτό ήταν πρωτόγνωρο. Δεν υπήρχαν μονάδες σε αυτό το σίριαλ».