Πιο ειδεχθές έγκλημα από τον βιασμό ίσως δεν υπάρχει. Πολλώ δε μάλλον όταν ο βιασμός γίνεται με θύματα ανήλικα παιδιά. Είναι χειρότερος κι από τον θάνατο, γιατί μετά το βιασμό, λένε οι ψυχολόγοι, τα θύματα κουβαλάνε σε όλη τους τη ζωή αυτή την προσωπική τραγωδία.

Πεθαίνουν κάθε μέρα, όλες τους οι αποφάσεις, όλα όσα κάνουν στη ζωή τους συνδέονται με τον βιασμό στην παιδική τους ηλικία.

Είναι ένα έγκλημα χειρότερο κι από τη δολοφονία, ίσως όχι μεγαλύτερο, αλλά σίγουρο ειδεχθέστερο.

Με αυτό το προσωπικό σχόλιο βάζω ταμπέλα σε όλους τους βιαστές, ειδικά στους βιαστές ανήλικων παιδιών.

Είναι το χειρότερο είδος ανθρώπων, είναι αποσυνάγωγοι, άπαξ και δια παντός.

Ο Δημήτρης Λιγνάδης, εφόσον καταδικάστηκε εμπίπτει στην παραπάνω κατηγορία. Αν και το τεκμήριο της αθωότητας ισχύει μέχρι τον Αρειο Πάγο, η πρώτη καταδίκη του τον κατατάσσει στους αποσυνάγωγους, και αυτό κανείς δεν θα του το στερήσει ποτέ. Ούτε ο ίδιος θα αποτινάξει από πάνω του τη ρετσινιά του βιαστή.

Τελεία και παύλα, μέχρι εδώ.

Όμως, υπάρχουν πολλά που πρέπει να συζητήσουμε, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Και κυρίως χωρίς κομματικές παρωπίδες και προσπάθεια πολιτικής εκμετάλλευσης μιας άθλιας ιστορίας.

Κατ’ αρχάς, όλοι αυτοί που σήμερα έλεγαν ότι ήξεραν για τον Λιγνάδη που ήταν όλα αυτά τα χρόνια; Αυτοί οι υποκριτές που πάντα ξέρουν για τον κάθε βιαστή, κακοποιητή, άθλιο αλλά ποτέ δεν μιλάνε.

Γιατί δηλαδή εκείνοι που σήμερα λένε «ξέραμε ότι ο Λιγνάδης ήταν κακοποιητικό στοιχείο, το γνώριζε όλο το θέατρο, κι όχι μόνο» δεν μίλησαν ποτέ;

Ετσι θα γλίτωναν τα θύματά του. Ετσι θα γλίτωναν από τα νύχια του τα ανήλικα παιδιά που βιάστηκαν.

Αν ήξεραν και δε μιλούσαν τότε είναι το ίδιο εγκληματίες. Είναι συνένοχοι στο πιο ειδεχθές έγκλημα.

Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες διάφορους «ευαίσθητους» ακτιβιστές, ψευτοαριστερούς «διανοούμενους» του πληκτρολογίου, να γράφουν στο… facebook για τον βιαστή Λιγνάδη που τον ήξεραν αυτοί, επομένως γιατί τον διόρισε η Μενδώνη ή γιατί φωτογραφήθηκε μαζί του ο πρωθυπουργός;

Αστείες περιπτώσεις ανθρώπων που θέλουν να κερδίσουν λίγα λεπτά διασημότητας ή να βρουν κομματικά «διαμάντια» στον βούρκο του σκηνοθέτη – βιαστή.

Αν γνωρίζατε κύριοι και δεν μιλήσατε, δεν είστε καλύτεροι από τον θύτη, πήρατε στο λαιμό σας τα θύματα.

Και σίγουρα δεν είναι Αριστερά αυτό που εκπροσωπείτε.

Πολιτικοποίηση

Κι από την άλλη, είναι κι όλοι εκείνοι από διάφορα κόμματα, και τα troll που πληρώνονται για να κάνουν αυτή τη δουλειά. Να πολιτικοποιήσουν την «υπόθεση Λιγνάδη». Να πουν ότι έχει «υψηλές γνωριμίες» γι’ αυτό δεν είναι τώρα στη φυλακή. Μα δεν διάβασαν την ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που μιλά για δημόσια, στοχευμένη και εκβιαστική παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνη; Και δεν θα σταθώ στην προσπάθεια να υπερασπιστούν την Πρόεδρο του δικαστηρίου, αυτά είναι συνδικαλιστικά θέματα.

Στέκομαι εκεί που λέει: «Στο Κράτος Δικαίου οι δικαστικές αποφάσεις εκδίδονται σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους Νόμους της Ελληνικής Πολιτείας. Οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση ή μη ανασταλτικού αποτελέσματος στην έφεση ορίζονται στη διάταξη του άρθρου 497 παρ. 8 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων και κρίνονται από το Δικαστήριο με βάση τα στοιχεία της δικογραφίας, τη θεμελιώδη αρχή της ηθικής απόδειξης και την ελεύθερη συνείδηση των Δικαστών».

Αν λοιπόν είναι εκτός φυλακής ο Λιγνάδης φταίνε οι νόμοι κι όχι τα δικαστήρια. Ας αλλάξουμε τους νόμους, αν δεν μας κάνουν.

Και καμιά πολιτική παρέμβαση δεν υπήρξε γιατί πολύ απλά κανείς δεν θα τολμούσε να το κάνει, με όλη αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Να το ξεκαθαρίσουμε: Δεν υπάρχουν «δεξιοί» και «αριστεροί» ή «κεντρώοι» βιαστές. Υπάρχουν μόνο βιαστές, άθλια υποκείμενα.

Και να προσέχουν στον ΣΥΡΙΖΑ ή όπου αλλού υιοθετούν τον πόλεμο λάσπης γιατί δεν θα έχουν να πουν τίποτε όταν θα… προκύψει ένας «δικός τους» βιαστής, κακοποιητής, διεστραμμένος.

Σε κάθε περίπτωση, σε ένα κράτος δικαίου, σε μια ευνομούμενη, πολιτισμένη κοινωνία, τα λαϊκά δικαστήρια είναι επικίνδυνα. Kαι δε μιλώ ιδιαίτερα για τα πανό στα θέατρα, αλλά για τις αναρτήσεις μίσους για λιντσαρίσματα.

Μπορεί να ικανοποιούν το… περί δικαίου αίσθημα, μπορεί να είναι «όμορφα post» στα social media, μπορεί να δίνουν ψηφαλάκια σε ψεύτικους «προοδευτικούς» κύκλους, αλλά δεν είναι Δικαιοσύνη. Και σίγουρα δεν θα σταματήσουν τους άλλους βιαστές.

Το μόνο που μπορούν να κάνουν, είναι την κοινωνία μας Φαρ Ουέστ και τη δημοσιογραφία, την πολιτική, τη Δικαιοσύνη… έναν κανονικό μακελειό.

Αν δεν θέλουμε, λοιπόν, να «ξεπλύνουμε» κανέναν βιαστή, κανένα παλιό ή νέο Λιγνάδη, κανέναν «δεξιό» ή «αριστερό» κακοποιητή και σεξουαλικό κτήνος, ένα μόνο μπορούμε να κάνουμε: Να προλαβαίνουμε το έγκλημα. Να αποκαλύπτουμε το τέρας, να μην επιτρέπουμε να φύονται τέτοιοι εγκληματίες.

Οπου κι αν βρίσκονται, όσο ψηλά κι είναι.

Headlines